1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΟΡΤΕΣ -ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ !!!

—–Ο Φεβρουάριος είναι ο δεύτερος μήνας του χρόνου και ο τρίτος μήνας του χειμώνα άρα και ο προάγγελος της άνοιξης.

Στην Ελλάδα ο φεβρουάριος έχει πολλές ονομασίες που σχετίζονται με τη μικρή διάρκειά του: Μικρός, Κουτσός, Κουτσοφλέβαρος, Φλιάρης και Γκουζούκης.
–Λέγεται Φλεβάρης από τη συσχέτισή του με τις φλέβες, δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν τότε λόγω των πολλών βροχών.

Ας δούμε αναλυτικά:Η Εκκλησία μας γιορτάζει …

1 Φεβρουαρίου του Αγίου Τρύφωνα
Ο άγιος Τρύφωνας θεωρείται φύλακας των αμπελιών.

2 Φεβρουαρίου της Υπαπαντής η Ορθόδοξη γιορτή της Μητέρας …
—Γιορτάζεται σε ανάμνηση της συναντήσεως του Συμεών με το παιδίον Ιησού (Λουκ., 2.25).
—Οι γεωργοί τιμούσαν τη γιορτή και έκαναν προβλέψεις σχετικά με τον καιρό: «Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας».
—Και με τη σοδειά: «Παπαντούλα χιονισμένη, και τ’αμπάρια γιομισμένα! Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη.»

3 Φεβρουαρίου του Αγίου Συμεών
Ο Άγιος τιμάται από τις εγκύους, που έλεγαν παρετυμολογώντας: «για να μη γεννηθεί το παιδί σημειωμένο».
Αγίων Σταματίου και Ιωάννου, Αγίου Συμεών εκ Ρωσίας

4 ΙΣΙΔΩΡΟΣ
Οσίου Ισίδωρου του Πηλουσιώτου
Οσίου Ιάσιμου του Θαυματουργού
5 ΑΓΑΘΗ
Αγίας Αγάθης της μάρτυρος
7 ΠΑΡΘΕΝΗΣ
Οσίου Παρθενίου
ΖΑΧΑΡΙΑΣ (Όχι βασική ημ/νία)

10 Φεβρουαρίου του Αγίου Χαραλάμπους
Ο Άγιος είναι προστάτης και θεραπευτής των λοιμικών νοσημάτων και ιδιαίτερα της πανώλης.
—Αν σ΄ένα χωριό υπήρχε η υποψία πανώλης και υπήρχε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο τότε ξεκινούσε η λεγόμενη περίζωση.
—Έδεναν στην πόρτα της εκκλησίας μια κλωστή ή ένα μικρό λευκό ύφασμα.
–Ξετύλιγαν το κουβάρι της κλωστής και μ αυτό κύκλωναν όλα τα σπίτια.
—Άφηναν το χωριό περιζωσμένο για σαράντα μέρες που ο αριθμός αυτός πάντα παρείχε στους ανθρώπους την απόλυτη προστασία.
—Τις κλωστές αυτές και από το κουβάρι και από το λευκό ύφασμα τις έκαναν φυλακτά.

11 Τελώνου και Φαρισαίου – Αρχή Τριωδίου Ο Άγιος Βλάσης
–Ο Άγιος Βλάσης ήταν ο φύλακας των κοπαδιών και προστάτης κατά του λύκου, του τσακαλιού και των άγριων ζώων.
—-Εκείνη την ημέρα υπήρχε το έθιμο της κοινής εστίασης και το ειδικό φαγητό ήταν στάρι κομμένο, μαγειρεμένο με μέλι και βούτυρο το λεγόμενο Χασούλ ή φαγητό από κρέας προβάτων ή κατσικών.

18 ΚΥΡΙΑΚΗ Του Ασώτου

19 Φεβρουαρίου της Αγίας Φιλοθέης
Η Αγία Φιλοθέη είναι μαζί με τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, πολιούχος της Αθήνας.

22 Τσικνοπέμπτη της Αγίας Ανθούσας
Το όνομα Ανθή, Άνθη ή Ανθούλα στην λαογραφική του εξήγηση θέλει την επιδίωξη της υγείας και της ομορφιάς.

23 Φεβρουαρίου του Αγίου Πολύκαρπου
Ο Άγιος είναι προστάτης των γεωργών και των περιβολιών.

24 Α’ Ψυχοσάββατο ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
25 ΚΥΡΙΑΚΗ Αποκριά (Της Απόκρεω)

ΕΡΓΑΣΙΕΣ:

Φυτεύουν πατάτες.
Προετοιμάζουν τα χωράφια για να σπείρουν ανοιξιάτικα σιτηρά & ενισχύουν τα φθινοπωρινά, λιπαίνοντάς τα.
Κλαδεύουν αμπέλια & δέντρα.
Καθαρισμός μαντριών.
Συντήρηση κοπριάς σε λάκκους.
Σβάρνισμα χωραφιών.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:

«Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει».
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Μα αν τύχει και θυμώσει, μες το χιόνι θα σε χώσει».
«Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος και του τσαπιού ο μήνας».
«Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό».
«Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη».
«Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς».

Δύο είναι τα σπουδαιότερα έθιμα που τηρούνται μέχρι τις μέρες μας: Το ψυχοσάββατο και οι Απόκριες.

Στο Ψυχοσάββατο, όσοι έχουν αγαπημένους νεκρούς, βράζουν στάρι και το προσφέρουν για ανάπαυση των ψυχών. Αυτή τη μέρα, σύμφωνα με μια δοξασία οι ψυχές βγαίνουν και κάθονται πάνω στα δέντρα και στα βλαστάρια του αμπελιού, γι αυτό δεν κόβουν τα βλαστάρια, μήπως πέσουν οι ψυχές που είναι καθισμένς πάνω σε αυτά και κλάψουν.

Οι Απόκριες πάλι αρχίζουν με το τριώδιο, την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, συνεχίζουν με την Κυριακή της Κρεατινής και κορυφώνονται με την Κυριακή της Τυρινήςπου λέγεται και Τρανή Αποκριά.

Είναι η μέρα που κυριαρχεί το κέφι, ο χορός, οι αστεϊσμοί και οι μεταμφιέσεις. Η πανάρχαια αυτή γιορτή έχει σκοπό να ξυπνήσει τη φύση από τη χειμερία νάρκη της και να εξασφαλίσει τη βλάστηση και την καρποφορία των χωραφιών. Οι μεταμφιεσμένοι πανηγυρίζουν στους δρόμους και στα σπίτια.

Χτυπούν τύμπανα και κρατούν φαλλικά σύμβολα, λένε τολμηρά αστεία και εύχονται καλή σοδειά και ευγονία. Οι γιορτές της Αποκριάς τελειώνουν την Κυριακή της Τυρινής και επειδή εκείνη την ημέρα τρώνε συνήθως μακαρόνια με τυρί, τη λένε και Μακαρονού.

Στο μέσο της Κρεατινής εβδομάδας βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη, κατά την οποία παραδοσιακά καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος, ενόψει της επερχόμενης νηστείας της Σαρακοστής. Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.

«Την Τσικνοπέμπτη, σφάζονται σε πολλά μέρη τα χοιρινά, κυρίως στη νότια Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά. Το Σάββατο όμως της ίδιας εβδομάδας, καθώς και τα δύο επόμενα Σάββατα, της Τυρινής και εκείνο της πρώτης εβδομάδας της Σαρακοστής, των Αγίων Θεοδώρων, είναι αφιερωμένα στη μνήμη των πεθαμένων.

Στα Ψυχοσάββατα αυτά φαίνεται ότι συνεχίζεται αρχαία συνήθεια, αν λάβουμε υπόψη ότι στα Ανθεστήρια, που τελούνταν στην αρχαία Αθήνα την ίδια περίπου εποχή που σήμερα είναι οι Αποκριές, η τρίτη ημέρα, οι Χύτροι, ήταν ημέρα των ψυχών, με προσφορές πανσπερμίας στους νεκρούς και σπονδές από νερό πάνω στους τάφους».

Την επόμενη μέρα είναι η καθαρά Δευτέρα. Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί τη λήξη της αποκριάς και την έναρξη της νηστείας.

Η αφετηρία της Σαρακοστής είναι για τη χώρα μας μια ιδιαίτερη μέρα και γιορτάζεται κατά κύριο λόγο με εξορμήσεις στη φύση τρώγοντας διάφορα σαρακοστιανά εδέσματα όπως την παραδοσιακή λαγάνα και την ταραμοσαλάτα, οστρακοειδή, λαχανικά τουρσί και παραδοσιακό χαλβά.

Μια χαρακτηριστική λέξη που χρησιμοποιούμε για την Καθαρά Δευτέρα είναι τα Κούλουμα, εννοώντας την Καθαροδευτεριάτικη έξοδος τη φύση και το πέταγμα του χαρταετού.

Καρναβάλια

Η χαρακτηριστικότερη εκδήλωση της Αποκριάς που τηρείται ιδιαίτερα στις μέρες μας είναι οι μεταμφιέσεις. Στο παραδοσιακό πλαίσιο υπάρχει κατά τόπους ποικιλία μεταμφιέσεων (Κουδουνάτοι, Κουκούγεροι, Μπούλες, Γενίτσαροι, Γέροι και Κορέλες, Βλάχικος γάμος κ.ά.), με αναπαραστάσεις γαμηλίου πομπής, θανάτου και νεκρανάστασης, σατιρισμοί και παρωδίες δικαστηρίου, τιμωρίες (κρεμάλα) αλλά και χάρη, δίκες δικαστών ή του Αγά (σε πολλά νησιά).

Το γνωστότερο αστικό καρναβάλι είναι εκείνο της Πάτρας. Στη Θήβα την Καθαρή Δευτέρα οργανώνουν τον «Βλάχικο Γάμο» ενώ ιδιαίτερα γνωστά είναι και τα «αλληλομουτζουρώματα» του Γαλαξιδίου.

ΟΙ «ΦΑΝΟΙ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ». Ένα διονυσιακό έθιμο, που αναβιώνει την Αποκριά στην Κοζάνη είναι ο Φανός. Η παράδοση θέλει με το άναμμα του φανού το βράδυ της Μεγάλης Αποκριάς να ξεκινούν τραγούδια, τα οποία εξιστορούν τα κατορθώματα των κλεφτών, αλλά και τον έρωτα.

Τα τραγούδια ονομάζονται ξενίντραπα, μασκαραλίτκα ή νοικοκυρίσια κι έχουν σατιρικό χαρακτήρα και έντονες φαλλικές αναφορές. Στο έθιμο συμμετέχει όλη η Κοζάνη, ανάβουν συνολικά δεκατρείς φανοί, ένας σε κάθε γειτονιά της Κοζάνη.

Φωτιές που στήνονται στις γειτονιές ως είδος βωμού. Κάθε γειτονιά προσπαθεί να παρουσιάσει όχι μόνο τον ωραιότερο φανό, αλλά και τους πιο καλούς τραγουδιστές, που να έχουν θέση ξεχωριστή στην τοπική κοινωνία.

Στην Πρέβεζα δύο είναι τα μεγάλα καρναβάλια των ημερών με παρελάσεις και άρματα, το ένα είναι των «Γυναικών» και το άλλο είναι το «Κομιτάτο».