Άγιος Γεώργιος ο τροπαιοφόρος και θαυματουργός

(3 Νοεμβρίου: Η ανακομιδή και κατάθεση του Αγίου Σώματός του στον Ναό της Λύδδας της Παλαιστίνης)

Γράφει ο θεολόγος Γιώργος Φουκαδάκης 

«Κάθε 3 Νοέμβριου  ο μεγάλος αθλητής που έφερε μύριες νίκες και μεγαλομάρτυρας του Χριστού Γεώργιος προεξάρχει της Πανηγύρεως. Κατά την εποχή της Άνοιξης (23 Απριλίου) μας κάλεσε να γιορτάσουμε το με ανδρεία μαρτύριό του για τον Χριστό.

Και τώρα (3 Νοεμβρίου) κατά τον καιρό του Φθινοπώρου μας καλεί ο ίδιος να γιορτάσουμε την ανακομιδή από τον τάφο και την κατάθεση του αγίου σώματος του στον Ναό της Λύδδας. Τότε βρισκόταν στη Δύση και μαρτύρησε στη Ρώμη, τώρα στην πατρίδα της μητέρας του, την Παλαιστίνη, λάμπει εκ νέου από τον τάφο. Τότε με το αίμα της σφαγής του αγίασε την Ευρώπη, τώρα με την ανακομιδή του σώματος
του ευωδιάζει την Ασία. Τότε με το μαρτύριό του ευλόγησε την εαρινή ισημερία, και τώρα με τη φανέρωση του σώματός του ευλόγησε τη φθινοπωρινή ισημερία» (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

Ο Βίος του

Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το 275 μ.Χ. στη Νικομήδεια της Βιθυνίας, πρωτεύουσα
τότε του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους.
Γονείς του ήσαν ο Γερόντιος από την Καππαδοκία και η Πολυχρονία από τη Λύδδα
της Παλαιστίνης. Ευσεβείς χριστιανοί, τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία
Κυρίου». Ο πατέρας του μαρτύρησε για τον Χριστό, ενώ ο Γεώργιος ήταν δέκα ετών.
Μόνος πλέον με τη μητέρα του, επιστρέφει στα μέρη της στην Παλαιστίνη όπου είχε
και μεγάλη περιουσία. Εκεί έζησε κατά Χριστόν ο μικρός Γεώργιος έως την ηλικία
των δεκαοκτώ χρόνων.

Στον Ρωμαϊκό στρατό

Υπηρέτησε στον Ρωμαϊκό στρατό, στη «Λεγεώνα των Ανίκητων», και πολύ γρήγορα ανέβηκε στις τάξεις του καθώς διακρινόταν με παράστημα, ομορφιά σώματος και ψυχής, ευφυία, ανδρεία. Έγινε χιλίαρχος και διοικητής λεγεώνας με επτά χιλιάδες άνδρες. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός σύντομα του απέδωσε τα ανώτερα αξιώματα του Δούκα και του Κόμη, αναλαμβάνοντας ανώτερος διοικητής της αυτοκρατορικής
φρουράς.

Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός δημοσίευσε τα διατάγματά του με τα οποία απαγορευόταν η χριστιανική λατρεία. Επιβαλλόταν η λατρεία των ειδώλων με ποινές την εξορία, τα βασανιστήρια και τον θάνατο σε όσους δεν συμμορφώνονταν. Ο Γεώργιος επισκέφτηκε την Παλαιστίνη και προσκύνησε στον τάφο της μητέρας του, η οποία είχε απέλθει του κόσμου. Μοίρασε όλη τη μεγάλη περιουσία της στους
φτωχούς και στις οικογένειες των μαρτύρων και επέστρεψε στα στρατιωτικά του
καθήκοντα.

Ενώπιον των αξιωματούχων και του αυτοκράτορα, ομολόγησε την πίστη του: «Είμαι Χριστιανός!» Τον διευκόλυναν και του ζήτησαν μόνο να ανακαλέσει την ομολογία του και ας μη θυσιάσει στα είδωλα. Ανένδοτος ο στρατιώτης του Χριστού.

Οδήγησαν τον πρώην μεγάλο αξιωματούχο και στρατιωτικό σε φρικτά βασανιστήρια. Και μόνο το άκουσμά τους προκαλεί, ακόμα και σήμερα, φόβο. Λόγχιζαν και έσχιζαν το σώμα του, του έβαλαν στο στήθος μια τεράστια πέτρα, τον έβαλαν σε λάκκο με καυτό ασβέστη, τον έδεσαν στον τροχό με τα κοφτερά μαχαίρια, του επέβαλλαν να βαδίζει φορώντας πυρωμένα μεταλλικά υποδήματα. Έλαβε μεγάλη δύναμη από τον Θεό. Ανέστησε νεκρό με την προσευχή του στον Κύριο. Πολλοί μεταστρέφονταν, αξιωματούχοι και υπηρέτες, ακόμα και η σύζυγος του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα -στην εικονογραφία μάλιστα παρουσιάζεται να κάθεται πίσω στο άλογο του Αγίου- η οποία ομολόγησε την πίστη της στον Θεό: «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών»!

Πολλοί επισκέπτονταν τον Άγιο Γεώργιο στη φυλακή, κατά το διάστημα που παρέμενε εκεί. Είχαν πληροφορηθεί για τη θαυματουργία του. Στον ναό των ειδώλων, το άγαλμα μίλησε: «Δεν είμαι Θεός. Ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Χριστός!»

Ασθενείς θεραπεύονταν, άλλοι παρηγορούνταν και έπαιρναν δύναμη για το δικό τους μαρτύριο. Του φτωχού Γλυκέριου θεραπεύτηκε το βόδι και επιστρέφοντας για να ευχαριστήσει ομολόγησε την πίστη του με το μαρτύριό του. Εξαγόραζαν τους φύλακες για να τους αφήσουν να τον συναντήσουν!
Λίγο πριν το με αποκεφαλισμό μαρτύριό του, ζήτησε να προσευχηθεί για την ενίσχυσή του από τον Κύριο, για να συγχωρέσει τους διώκτες του. Ζήτησε από τον υπηρέτη του (όπως παλιότερα ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος για την επιστροφή του σώματός του στην πατρίδα του Χαναάν) να πάρει το σώμα του και να το μεταφέρει για ταφή στη Λύδδα, στην πατρίδα της μητέρας του, ως «γη και εις γην απελεύσει».

«Γεώργιε αξιώνεσαι να συμβασιλεύσεις μαζί μου», ήταν ο λόγος του Ουρανού για την επιβράβευση του αγώνα του, της ζωής του, παιδιόθεν. Από τότε έλαβε τη μελλοντική δύναμή του, τη δύναμη του Θεού.

«Πλήρες ευωδίας αγιασμού, δίκην μυροθήκης, εκ λαγόνων ώφθη της γης, το σεπτόν σου σκήνος, Γεώργιε παμμάκαρ, αρωματίζον κόσμω θαυμάτων χάριτος» (Με πλήρη ευωδία αγιασμού, σαν μυροδοχείο, με τα λείψανά του ανατέλλει από τη γη, το σεπτόν σώμα Γεώργιε μακάριε, αρωματίζοντας τον κόσμο με τη Χάρη των θαυμάτων). Το σώμα του Αγίου ευλογήθηκε με τις πληγές του υπέρ του Κυρίου και με τα σημάδια για τον Χριστό.

Στις 3 Νοεμβρίου 333 μ.Χ., τριάντα χρόνια μετά το μαρτύριο του μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, έγινε η ανακομιδή του αγίου σώματός του. Ο βιογράφος του αναφέρει τη λέξη σώμα και όχι λείψανο (τμήμα του σώματος). Αυτό σημαίνει ότι το σώμα του αγίου παρέμενε άφθαρτο.

Το σώμα προσλαμβάνει τη φθορά, δεν είναι όμως το σώμα μιας ταρίχευσης. Η ενέργεια του Θεού στον Άγιο Του σταματά την προδιαγεγραμμένη αποσύνθεση και επιστροφή στη γη και στα στοιχεία της. Το σώμα
του Αγίου κατατέθηκε στον Ναό τον αφιερωμένο στον ίδιο, ένα μεγάλο προσκύνημα
έως σήμερα στη μαρτυρική γη των Αγίων Τόπων.

Η ανακομιδή του Αγίου είχε όμως και άλλο ένα σημάδι της συνεχούς παρουσίας του Θεού: την ευωδία αυτού του μαρτυρικού σώματος, ένα ουράνιο, αγγελικό, πνευματικό άρωμα! «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού»!

Ο Άγιος Γεώργιος χαρακτηρίζεται ως ένας ταχύς Άγιος, στις επικλήσεις των πιστών.

Θαυματουργεί προς όλον τον κόσμο που τον επικαλείται. Πολλά προσκυνήματα και μοναστήρια αφιερωμένα στον Άγιο Γεώργιο. Ένα μεγάλο προσκύνημα είναι στην Πρίγκηπο της Τουρκίας το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά. Οι μουσουλμάνοι προστρέχουν στον δικό μας Άγιο! Και δεν τους
αφήνει στενοχωρημένους. Στο Άγιο Όρος μετά την Παναγία το πρόσωπο που τιμάται
ιδιαίτερα είναι ο Άγιος Γεώργιος.

Μοναστήρια είναι αφιερωμένα στον Άγιο Γεώργιο,όπως η Ξενοφώντος, Ζωγράφου (Βουλγάρικο), Αγίου Παύλου.

Δεν υπάρχει μέρος στην Ελλάδα που να μην είχε ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο.
«Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Ο Άγιος Γεώργιος είκοσι οκτώ ετών παρέδωσε το σώμα του και το πνεύμα του στον Κύριο της Ζωής. Ο Βίος του εκπλήσσει. Μια ομολογία και ένα παράδειγμα για όλους μας. Μάλιστα η παρρησία του και η δόξα του αυξάνει κοντά στον Θρόνο του Θεού!