Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε: Ο πρώτος δρόμος είναι ο σκληρός και κουραστικός: με τις άγριες επιθέσεις κατά του κακού, με το να θυμάσαι τον θάνατο, την Κόλαση, τον Διάβολο.

Δεν πολεμάς να διώξεις το σκοτάδι από το δωμάτιο της ψυχής σου, αλλά ανοίγεις μια τρυπούλα, για να έρθει το φως και τότε φεύγει το σκοτάδι. Αυτός ο τρόπος επιτυγχάνεται με τη μελέτη των Κανόνων των αγίων, όπου υπάρχουν οι τρόποι που μεταχειρίστηκαν οι άγιοι, οι όσιοι, οι μάρτυρες. Είναι καλο να κάνουμε αυτή την «κλοπή». Με τη συνεχή «μνήμη του Θεού» ο νους αποκτά ευλυγισία.

Αυτό που λέμε στη Θεία Λειτουργίας: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» και « Σοι παρακατιθεμεθα την ζωή ήμών άπασαν και την ελπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε, και παρακαλούμεν σε και δεόμεθα και ικετευομεν».

Αυτά είναι τα « ανώτερα μαθηματικά» της θρησκείας μας! Ο Θεός βρίσκεται«τοις μή πειράζουσιν Αυτόν» (Σοφ. Σολ. 1, 21)

Οι «πειράζοντες» είναι αυτοί που αμφιβάλλουν, διστάζουν ή αρνούνται την παντοδυναμία και την πανσοφία Του. Η ψυχή δεν είναιναι καλό να λέει γιατί το έκανε αυτό έτσι ο Θεός, δεν μπορούσε να το κάνει αλλιώς… Όλα αυτά δείχνουν εσωτερική μικροψυχία και αντίδραση, δείχνουν τη μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον καιν το μας, τον μεγάλο εγωισμό μας. Αυτά τα «γιατί» βασανίζουν πολύ τον άνθρωπο και μπορεί να του προκαλέσουν νευρώσεις. Επίσης, πειράζουμε τον Θεό, όταν ζητάμε κάτι από Εκείνον, αλλά η ζωή μας είναι «μακράν του Θεού», δεν είναι σύμφωνη με το θέλημά Του, έχει άγχος και αγωνία. Ο Θεός είναι αγάπη. Δεν είναι απλός θεατής της ζωής.

Ως Πατέρας, προνοεί και ενδιαφέρεται για όλα τα παιδιά Του, αλλά σέβεται και την ανθρώπινη ελευθερία. Ο Θεός είναι πολύ μυστικός ». Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις ενέργειές του, μη νομίσετε πως ο Θεός έκανε κάτι και μετά το διόρθωσε.