Αυτό που μας δένει εμάς δεν θέλω να έχει όνομα
Τι είναι αυτό άραγε που δένει δύο ανθρώπους;
Άπειρες οι απαντήσεις… Αγάπη, έρωτας, θαυμασμός, συνήθεια, συμφέρον, βόλεμα…ανάγκη… Φόβος..
Ναι.. ο φόβος της μοναξιάς που κάνει κάποιους ανθρώπους να τρέμουν στην ιδέα της, και κάπως έτσι να συναπτουν την μια ερωτική σχέση μετά την άλλη.. Και όχι… Δεν το κάνουν για το σεξ.. Είναι ο φόβος της εσωτερικής μοναξιάς.
Είναι η ανασφάλεια τους.Ανασφάλεια… Ουπς… Βασικός λόγος που σπρώχνει τους ανθρώπους να κάνουν σχέσεις χωρις ουσία…
Σχέσεις οποιουδήποτε τύπου προκειμένου να καλύψουν έστω κ για λίγο την αίσθηση του ” ανηκειν”.. Καλώς ή κακώς μεγαλώνουμε με τη νοοτροπία ότι για να θεωρούμαστε επιτυχημένοι σε αυτή την κοινωνία.. εκτός των άλλων, θα πρέπει να αρέσουμε.. .. Να έχουμε πέραση στο αντίθετο φύλο βρε παιδί μου.. αλλά να έχουμε και μια σοβαρή σχέση.. και εννοείται κάποια στιγμή να καλοπαντρευτούμε.. Έχω ακούσει συζήτηση μεταξύ μανάδων όπου η μία έλεγε στην άλλη, ότι δεν την αφορά που ο γιος της πήρε πτυχίο.. Θα τον καμαρώσει μόνο, αν κ εφόσον γίνει γαμπρός.
Βέβαια να μη ξεχνάμε πως τόσο η νύφη όσο κ ο γαμπρός θα πρέπει να πληρούν κ τις ανάλογες προϋποθέσεις για να θεωρηθεί καλό το τυχερό… Ξέρετε… Πτυχία… Χρήματα.. Σπίτια… Εξοχικά… Έτσι ώστε να θαυμάσει κ η γειτονιά εκτός από τα πεθερικά..
Να ζηλέψουν οι φίλοι μας για το κελεπούρι που μας έτυχε… Κ. Τ. Λ. Κ. Τ. Λ. Και αν δεν είναι αυτοί λόγοι για να μας δέσουν με έναν άνθρωπο… Τότε ποιοι είναι;; Συνηθίζω να λέω ότι οι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για να είναι μόνοι τους.. Κ το πιστεύω. Ωστόσο θεωρώ πως ίσως μόνο μέσα από καταστάσεις ελευθερίας… μακριά από ” πρέπει ” και τυπικούς κοινωνικούς κανόνες μπορείς να δεις τι είναι αυτό που σε κάνει να θες να δεθείς με τον άλλον. Σχήμα οξύμωρο, μα πολλές φορές οι καταστάσεις απόλυτης ελευθερίας μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις ασφάλεια. Ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων δεν έχουν τόσο έντονη την ανάγκη να νιώθουν πως ανήκουν κάπου… Και κυρίως δεν θέλουν να τους ανήκουν άνθρωποι κ καταστάσεις. Η πυξίδα τους δεν ακολουθεί τους τυποποιημένους χάρτες της ζωής… Δεν τους αφορά αν οι επιλογές τους είναι αποδέκτες και άρεστες στους άλλους. Τους φτάνει που είναι επιλογές τους.
Η επιλογή των συντρόφων τους γίνεται με άλλα κριτήρια… Τους προστάζει η καρδιά τους κ η ψυχή τους..
Όχι το μυαλό τους. Ψάχνουν για ανθρώπους που τη χημεία μαζί τους θα την καταλάβουν με το ” χαίρω πολύ ”.. Για ανθρώπους με κοινά θέλω..
Που να συμβαδίζουν οι αλήθειες τους.. Όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν τους αφορά να αποκτήσει ” τίτλο ” η σχέση τους. Δεν τους αφορά τους ανθρώπους αυτούς να τους ” συνοδεύουν” με κτητικές αντωνυμίες.. Δεν θέλουν οι σχέσεις τους να έχουν όνομα .. Αλλά να έχουν ΝΟΗΜΑ.
Είναι αυτοί που πιστεύουν πως ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΝΗΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΊ ΔΕΣΜΟΙ..
