ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Επικαιρότητα

Η αντικατάσταση της Μητέρας με τρίτο Πρόσωπο

H Κατερίνα Μιχαηλίδου μιλάει στον Κυριάκο Τσικορδάνο για την αντικατάσταση της Μητέρας με τρίτο Πρόσωπο.

Επιστήμονες στον χώρο της παιδοψυχολογίας επιβεβαιώνουν την σημασία του ρόλου της μητέρας ως μοναδικό και αναντικατάστατο.

Ανατροφή των παιδιών στις μέρες μας – τι έχει αλλάξει;

Το δύσκολο έργο της γονεϊκότητας στις ημέρες που διανύουμε είναι ένας αγώνας δρόμου μετ’ εμποδίων. Ο τρόπος που μεγάλωναν τα παιδιά πριν από τουλάχιστον μια δεκαετία η και περισσότερο, δεν έχει καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα όπως και οι ηθικές αξίες και τα πρότυπα που συνεχώς εκφυλίζονται. Το δυσκολότερο είναι ότι η  μητέρα πρέπει να εργασθεί , τα ερεθίσματα που λαμβάνουν τα παιδιά είναι πολλαπλά και τα όρια δυσδιάκριτα. Στόχος μας ως γονείς είναι να μεγαλώσουμε υπεύθυνους ενήλικες με αρχές. Παρόλα αυτά ως γονείς όλοι μας έχουμε νιώσει αμηχανία όταν ακούσαμε κάτι σοκαριστικό από τα παιδιά μας που πιθανόν άκουσαν πχ στο σχολείο.

Η ψυχραιμία, λίγο χιούμορ και πολύ αγάπη μας βοηθά να σκεφτούμε πριν απαντήσουμε. Βέβαια όλα δυσκολεύουν όταν παρεμβαίνουν στην διαπαιδαγώγηση (καλοπροαίρετα πάντα) π.χ άλλα μέλη – οι παππούδες, οι συμβουλές συνήθως είναι σχετικά σκληρές για ένα μωρό ( μην το θηλάσεις θα σε κουράσει – αν και ισχύει το αντίθετο, ή μην το παίρνεις πολύ αγκαλιά μόλις κλάψει, θα κακομάθει) ενώ μελέτες έδειξαν ότι όταν αφήνουμε ένα μωρό να κλαίει, κλαίει όλο και περισσότερο! Οπότε, έχοντας κατά νου ότι χτίζουμε μια σχέση εμπιστοσύνης  με τα παιδιά μας θα βοηθήσει αυτό να μην χάνουμε τον στόχο μας!

Μπορεί η γιαγιά να αντικαταστήσει την μητέρα;

Κάνοντας μια μικρή αναφορά στον ρόλο της μητέρας  ανά τους αιώνες είναι εμφανές ότι  εξυμνείται ως η τροφός – θηλάζουσα, η ανακούφιση, η προσωποποίηση της αγάπης άνευ όρων και της ασφάλειας για τα παιδιά της καθώς και πηγή έμπνευσης και στήριξης καθ’ όλη την ζωή τους.

Επιστήμονες στον χώρο της παιδοψυχολογίας επιβεβαιώνουν την σημασία του ρόλου της μητέρας ως μοναδικό και αναντικατάστατο τόσο που επηρεάζει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του ατόμου αργότερα  στην ενήλικη ζωή του.

Η  γιαγιά  ωστόσο έχει έναν πολύ ισχυρό ρόλο στην ελληνική παραδοσιακή οικογένεια (αυτό φαίνεται πολύ έντονα σε κάποιους μητριαρχικούς πολιτισμούς ).

Όμως η βοήθεια της γιαγιάς  έχει  δύο όψεις – Από τη μια πλευρά είναι η πρακτική βοήθεια – συμβολή των παππούδων θα έλεγα (όχι μόνο της γιαγιάς) που είναι σημαντική και από την άλλη πλευρά όταν χάνονται τα όρια και τα παιδιά ουσιαστικά μεγαλώνουν με τους παππούδες, αφομοιώνονται οι ρόλοι και κλονίζεται η πολύτιμη σχέση γονέα παιδιού, ειδικά στα πρώτα δυο χρόνια που θεμελιώνεται η βασική ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη – και όχι μόνο – μας ακολουθεί.

Σε κάποιες χώρες που αναγκαστικά μεγαλώνουν τα παιδιά  μεγάλο διάστημα με τους παππούδες υπάρχει ειδική εκπαίδευση που βοηθά αρκετά οπότε η χρήσιμη εμπειρία των παππούδων παντρεύεται με τα νέα δεδομένα και την πληροφόρηση σχετικά με την γονεϊκότητα. Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό το ζευγάρι να έχει κοινή προσέγγιση και έτσι να ξεκαθαρίζουν το τι χρειάζεται να γίνει, π.χ  για να δώσει η γιαγιά το γάλα της μητέρας στο μωρό και όχι το βιομηχανοποιημένο.

Το πιο σημαντικό που αξίζει να επισημάνουμε είναι  ότι ιδανικά θα πρέπει να αποφύγει μια μητέρα να αφήνει συχνά και για μεγάλο διάστημα το μωρό της σε τρίτα πρόσωπα, εκτός του πατέρα!

Λένε ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν αντιλαμβανόμαστε την αξία των όσων έχουμε μέχρι να τα χάσουμε…τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ένα μωρό – παιδί χάνει σταδιακά την παρουσία της μητέρας με το να στερείται την προσοχή της και την φροντίδα της;

Να θυμάστε ότι το πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο δεν έχει καμία σχέση με το πώς τον συνειδητοποιούν τα μωρά! Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός που επισήμαναν νευροεπιστήμονες καθώς διαπίστωσαν ότι αλλάζει ακόμη και η χημεία και μακροπρόθεσμα όταν συμβαίνει συστηματικά και η ανάπτυξη του εγκεφάλου του μωρού όταν το μωρό δεν συνδέεται στενά με την μητέρα του η βιώνει την απώλεια της (παρόμοια αρνητικό αντίκτυπο έχει και η μέθοδος του ελεγχόμενου κλάματος στα μωρά ΠΡΟΣΟΧΗ!!).

Πιο συγκεκριμένα , αυτό που θεωρούμε ένα «μικρό» διάλειμμα (π. χ ένα διήμερο ταξίδι χωρίς το μωρό) και πιστεύουμε ότι ούτε καν θα το αντιληφθεί το μωρό, τα στοιχεία δείχνουν ότι το βιώνει σαν μια αιωνιότητα! (κατά την περίοδο του άγχους του αποχωρισμού, περίπου μετά τον 9ο μήνα ζωής του είναι ακόμη πιο οδυνηρό).

Βέβαια δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων υγείας που η μητέρα αναγκάζεται να αποχωρισθεί το μωρό της.

Στις περιπτώσεις που μια μητέρα επιστρέφει πολύ σύντομα μετά την γέννα στην εργασία της με πλήρη απασχόληση πως  μπορεί να  ισορροπήσει αυτήν την πρόκληση;

Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό το να συνεχίζει να θηλάζει μια μητέρα το μωρό της ακόμη και εάν δουλεύει (χρειάζεται μια σχετική καθοδήγηση και οργάνωση, αλλά το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο!) – επιστρέφοντας από την εργασία της η μητέρα, η επαφή με το μωρό της θα εξισορροπήσει την «απώλεια» της μαμάς και εκείνη θα αισθάνεται πως συνεχίζει να παρέχει στο μωρό της κάτι τόσο πολύτιμο όχι μόνο για την υγεία του, αλλά και για την δική της! Στις περιπτώσεις που μια μητέρα δεν θηλάζει, είναι ακόμη πιο επιτακτική ανάγκη να έχει επαφή με το μωρό της όσο γίνεται περισσότερο! Ότι κάνουμε για τα παιδιά μας αξίζει – κι ας μας φαίνεται κάποιες φορές λίγο. Είθε η κουβέντα μας να δώσει τροφή για σκέψη ούτως  ώστε να ενδυναμώνονται οι οικογενειακοί δεσμοί!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Διεθνώς Πιστοποιημένη Σύμβουλος Γαλουχίας IBCLC, LLLI
Σύμβουλος Μητρότητας CPD /
Matermity Care / Childbirth educator
Επείγουσα ιατρική Ερευνήτρια

Συνέντευξη Κυριάκος Τσικορδάνος

 

Related posts

Αριστοτέλης: Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου…

Newsroom

Άνω κάτω το Δημόσιο, το 2018: Κινητικότητα, μείωση μισθών, αξιολόγηση

Newsroom

Ο Κώστας Βαξεβάνης μίλησε για όλους και για όλα: «Βγάζω τη λίστα Λαγκάρντ και αρχίζει η μεγάλη επίθεση» (Video)

Newsroom