Κριτική Θεάτρου: Είδαμε Η Γυναίκα με τα μαύρα της Susan Hill στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη
Ο Γιώργος Επιτροπάκης πήγε θέατρο και γράφει στο Greekaffair.gr κριτική για την θεατρική παράσταση : Η Γυναίκα με τα μαύρα της Susan Hill στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη
Μυστήριο, ομίχλη, στοιχειωμένη ατμόσφαιρα, απότομοι ήχοι, αγωνία, εξαιρετικοί φωτισμοί, εμπνευσμένη σκηνοθεσία, λειτουργικά σκηνικά, όμορφα κοστούμια και δυο θαυμάσιοι πρωταγωνιστές, δημιουργούν κλίμα έντασης και διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή σε μια ευρηματική και καλοστημένη παράσταση που δικαιώνει τους λάτρεις των υπερφυσικών ιστοριών τρόμου.
Μεταφυσικό, ψυχολογικό θρίλερ, «Η Γυναίκα με τα μαύρα» γραμμένη το 1983 από τη βρετανίδα Susan Hill, αποτελεί μια ιστορία φαντασμάτων με αμφίρροπη εξέλιξη, που διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Stephen Mallatratt το 1987 και από τότε, αποτελεί ένα από τα έργα που έχουν σταθερή θεατρική παρουσία ανά τον κόσμο. Η επιτυχία του έργου ήταν τέτοια, ώστε το 1989, αλλά και το 2012, γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία.
Διατηρώντας μια διαφορετική οπτική από την ταινία αλλά κρατώντας κινηματογραφικούς και γρήγορους ρυθμούς, η θεατρική διασκευή του έργου διαθέτει ένα τέχνασμα, που βάζει το θεατή στη διαδικασία παρακολούθησης ενός έργου μέσα σε ένα άλλο έργο. Ο ήρωας έχοντας βιώσει μακάβριες και υπερφυσικές εμπειρίες και προσπαθώντας να ξορκίσει το «κακό» θα ζητήσει τη βοήθεια ενός ηθοποιού, ώστε να δραματοποιήσει όσα έζησε και έχει συγγράψει. Έτσι, στήνοντας μια «παράσταση» όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται, ο θεατής παρακολουθεί, την ιστορία του δικηγόρου Άρθουρ Κιπς όπου ταξιδεύει από το Λονδίνο σε μια απομονωμένη έπαυλη στην επαρχία ώστε να ρυθμίσει μια υπόθεση κληρονομιάς. Το μυστήριο που καλύπτει την ιδιοκτήτρια της έπαυλης αλλά και η εμφάνιση μιας μαυροφορεμένης γυναίκας θα κλονίσουν την λογική του δικηγόρου.
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης εντυπωσιάζει για μια ακόμα φορά (ο γράφων είχε παρακολουθήσει και την εξίσου θαυμάσια δουλειά του στη «Λυσσασμένη γάτα» φέτος στο θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ) με την άρτια και επαγγελματική σκηνοθεσία ενός έργου που είναι δύσκολο να μεταφερθεί στην θεατρική σκηνή, εντάσσοντας σταδιακά το θεατή στην σκοτεινή ιστορία της «Γυναίκας με τα μαύρα», χρησιμοποιώντας όλο το χώρο της σκηνής και της πλατείας του θεάτρου.
Στην επιτυχημένα δομημένη παράσταση σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου, που κατάφεραν να μεταφέρουν όλο το κλίμα, την ένταση και το φόβο που απαιτούνταν, σε συνδυασμό με τα πρακτικά σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη αλλά και τα υπέροχα και καλοσιδερωμένα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα (εξίσου εξαιρετική στο έργο της στη «Λυσσασμένη γάτα»). Η εύστοχη μουσική του Γιώργου Πούλιου και η ηχητική επένδυση καταφέρνουν να δημιουργήσουν ανατριχίλες και να τινάξουν τον θεατή από τη θέση του τις στιγμές που απαιτείται και χωρίς υπερβολές.
Οι Νίκος Κουρής (Άρθουρ Κιπς και 5 ακόμα διαφορετικοί ρόλοι) και Κωνσταντίνος Ασπιώτης (Ηθοποιός & Άρθουρ Κιπς στην «παράσταση») ήταν εντυπωσιακοί και πλήρεις στους ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν. Χρησιμοποιώντας όλο το οπλοστάσιο των εκφραστικών τους μέσων και το ίδιο τους το σώμα, κατέθεσαν αληθινές και λεπτομερείς ερμηνείες με ακρίβεια στην κίνηση (έξοχη η επιμέλεια κίνησης της Αγγελικής Τσούπρα), βάθος φωνής και σωστή έκφραση, αναδεικνύοντας το ταλέντο τους και την υποκριτική τους δεινότητα.
Μια ξεχωριστή, καλοκουρδισμένη και «σκοτεινή» παράσταση που δεν θα απογοητεύσει τους λάτρεις του είδους.
