ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συναξάρι

Μοναστηριακός Τουρισμός: Ιερά Μονή Λειμώνος Λέσβου – Μονή Αγίου Ιγνατίου

 

Μοναστηριακός Τουρισμός: Ιερά Μονή Λειμώνος Λέσβου – Μονή Αγίου Ιγνατίου

Η Μονή ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα (1526 μ. Χ.) από τον Άγιο Ιγνάτιο τον Αγαλλιανό. Το όνομά της, η Ιερά Μονή το πήρε από την περιοχή που ανέκαθεν, λόγω των πολλών νερών και της πλούσιας βλάστησης ονομαζόταν «Λειμώνας».

Το Μοναστήρι του Αγίου Ιγνατίου, επιβλητικό, πανύψηλο, αρχοντικό, βρίσκεται απλωμένο σε μια μεγάλη κοιλάδα, μεταξύ των λόφων Τυραννιδίου, Μαραθρά και Καλαθά, κοντά στο χωριό Δάφια της Λέσβου, κοντά στην Καλλονή.

Ιδρύθηκε το 1526 από τον άγιο Ιγνάτιο Αγαλλιανό πάνω στα ερείπια βυζαντινού μοναστηριού και αφιερώθηκε στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Έκτοτε, έγινε τόπος ασκητισμού και λατρείας για όλη τη γύρω περιοχή.

 

Το Καθολικό της Μονής κτίστηκε από τον Άγιο Ιγνάτιο το 1526 εις τιμήν των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και μάλιστα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, και όπως έχει τώρα, διαμορφώθηκε και επισκευάστηκε το 1795. Είναι μια τρίκλιτη λεσβιακή βασιλική με υπερυψωμένο το μεσαίο κλίτος με διπλό κλειστό νάρθηκα με δυο σκεπαστά αίθρια, βόρεια και νότια και με τέσσερα παρεκκλήσια στις γωνίες: Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, Άγιος Χαράλαμπος, Ζωοδόχος Πηγή και ο Άγιος Αλέξανδρος Μηθύμνης.

Μοναδικά μέσα σε αυτή είναι το ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο, με πλήθος παρατάσεων όπως λουλούδια, φυτά, ζώα καθώς και σκαλιστές παραστάσεις κάτω από κάθε εικόνα του τέμπλου, όπως η Γέννηση του Χριστού, τα Εισόδια της Θεοτόκου κ.ά.   Μοναδικό επίσης το ξυλόγλυπτο ζωγραφιές στο ταβάνι λεσβιακού τύπου.

Οι τοιχογραφίες σε δυο στρώματα, το πρώτο στρώμα του 16ου αιώνα Μακεδονικής Σχολής και το δεύτερο στρώμα, ακριβώς το 1800 αγιορείτικης τεχνοτροπίας. Από το πρώτο στρώμα ξεχωρίζουν οι Πάπες της Ρώμης Κλήμης και Γρηγόριος ο Διάλογος και από το δεύτερο στρώμα οι υπέροχες παραστάσεις «Η ουρανοδρόμος» και «Ψυχοσωτήριος κλίμαξ», «Ο βίος του αληθινού Μοναχού» και ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Χριστόφορος με τη μορφή σκύλου. Το Καθολικό κατ’ εντολή του Αγίου και μακραίωνη παράδοση παραμένει άβατο για τις γυναίκες. Εξαίρεση αποτελεί η ημέρα της Πανηγύρεως του Αγίου Ιγνατίου στις 14 Οκτωβρίου, οπότε και επιτρέπεται η είσοδός τους στην αυλή του Καθολικού.

Ο βίος του Αγίου Ιγνατίου

 

 Ο Άγιος Ιγνάτιος γεννήθηκε το 1492 στο Φάραγγα της Καλλονή, παλαιό χωριό κοντά στον άγιο Δημήτριο, από τον ιερέα Μανουήλ Αγαλλιανό ευγενή γόνο μεγάλης και ένδοξης οικογένειας του Βυζαντίου. Από νήπιο φαινόταν πόσο μεγάλος πνευματικά θα γινόταν. Τετάρτη και Παρασκευή δεν έτρωγε το μητρικό γάλα. Το όνομα που έλαβε Ιωάννης, το τίμησε με την ασκητική και φιλόθεη ζωή που από νήπιο έζησε.

Τα ιερά γράμματα τα έμαθε από τον πατέρα του Μανουήλ, γιατί τότε όλα τα σχολεία τα είχαν κλείσει οι τούρκοι και μόνο η Εκκλησία κρατούσε την παιδεία στα χέρια της. Ύστερα, με προσωπικές του μελέτες έγινε θεολόγος άριστος, καλλιγράφος, ποιητής και αγιογράφος. Ο νους του πετούσε σε υψηλότερες αναβάσεις αλλά και η καρδιά του που ήταν δοσμένη στον Θεό, υποχώρησε από αγάπη και στοργή προς τους γονείς του και έκλινε προς τον γάμο, δένοντας τον εαυτό του με μια ευσεβή κόρη, τη Μαρία, την μετέπειτα πρεσβυτέρα. Και έγγαμος όμως επιθυμούσε να γίνει υπηρέτης του Χριστού και της Εκκλησίας, γι’ αυτό και χειροτοινήθηκε ιερές και διορίστηκε εφημέριος του Φαραγγος.

Πράος, ήσυχος, επιεικής, προσηνής και μειλίχιος, είχε κατακτήσει τις καρδιές του ποιμνίου του και οι πάντες τον ένιωθαν αληθινό τους πατέρα και προστάτη και οδηγό και σε εκείνον κατέφευγαν και ανέθεταν τη λύση των προβλημάτων και την απαλλαγή τους από του βίου των δεινών. Ο ίδιος έχασε από λοιμό την πρεσβυτέρα του Μαρία και τα παιδιά του εκτός από ένα, τον Μεθόδιο. Τότε αποφάσισε να αφοσιωθεί στον Θεό, ενθυμούμενος με τα λόγια του Ιώβ και είπε: «ο Κύριος έδωκεν ο Κύριος αφείλετο, ως τω Κυρίω έδοξεν ούτω και εγένετο, είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένον» και πλέον αφιερώθηκε ολότελα σε Εκείνον.

Μαζί με τον πατέρα του Μανουήλ και τον γιο του Μεθόδιο ανέβηκαν σε μια κοντινή πλαγιά του βουνού Δρακοντίτσι όπου είχαν από κληρονομιά κτήμα και μέσα σε αυτό ένα κατερειπωμένο εξωκλήσι της Παναγίας της Μυρσίνης. Η ιερή τριανδρία με την αρχηγία και την επιστασία του Ιερομόναχου Ιγνατίου, αυτό το όνομα πήρε φεύγοντας από τον κόσμο, επιδόθηκαν στη επισκευή των ερειπίων και την ανέγερση νέων κτιρίων, για την ανάπαυση πολλών ψυχών κουρασμένων και πεφορτισμένων.

Ο συγκεκριμένος ναός – μοναστήρι κατοικήθηκε από γυναίκες και οι πρώτες Μοναχές μνημονεύονται στη διαθήκη του αγίου. Εκτός  όμως από τις γυναίκες και πολλοί άντρες ακολούθησαν τον άγιο στις πνευματικές του αναβάσεις και «ώσπερ μέλισσαι κηρίον» τον περικύκλωσαν και αποτέλεσαν μια νέα πνευματική κυψέλη. Και ο άγιος για να μην βρει έδαφος ο πειρασμός τους παρέλαβε και τους εγκατέστησε μισή ώρα μακριά σε άλλο κτήμα, στο Λειμώνα, όπου υπήρχε το εξωκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. ΄

Ο ίδιος μαζί με εκείνους ανέλαβαν την επισκευή του ναού και την ανέγερση των κελλιών, της πνευματικής τους κυψέλη, η οποία ύστερα από κόπους και ιδρώτες πολλούς και έξοδα και θυσίες αναδείχτηκε μοναδική στη Λέσβο, όπου τίποτα δεν υπήρχε, γιατί οι Τούρκοι όλα τα Μοναστήρια τα είχαν κατακάψει και διαρπάσει. Στη διαθήκη του αναφέρει και πάλι ο άγιος τα ονόματα των πρώτων Αδελφών της Μονής.

Εκτός από την αυστηρή άσκηση στην οποία επιδιδόταν ο άγιος μέσα στο ταπεινό και μικρό κελλί του που σώζεται μέχρι σήμερα, εκτός από τα πνευματικά του γυμνάσματα και την πνευματική επιστασία των ψυχών του νέου του ποιμνίου, ανέλαβε ο άγιος και τη φροντίδα για τη μόρφωση και την καλλιέργεια των  Μοναχών, καθώς και για τη διδασκαλία της καλλιγραφίας, ώστε να αντιγράφουν τα θεοφώτιστα κείμενα των Πατέρων και να τα διατηρούν γραμμένα σε δερμάτινα ή και σε χάρτινα τεύχη και οι μεταγενέστεροι αν τα έχουν προσφορά για μελέτη.

Πολλούς κόπους και ποιμαντικούς ιδρώτες έχυσε ο άγιος μέχρι να μορφωθεί το ποίμνιό του και να κατοικήσει στις ψυχές τους ο Χρσιτός, και αφού «τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσατο» παρέδωσε τη σκυτάλη στον διάδοχό του και εκείνος νοσταλγός της ησυχίας και της νήψεως αποσύρθηκε στις Μονές του. Πολλές φορές όμως έφευγε σε ασκητικώτερους τόπους και αναζητούσε τη μοναξιά για αν συνομιλεί μέρες και νύχτες με τον Θεό και να θεώνεται.

Ο κτήτορας των Μονών του Λειμώνος αφού τακτοποίησε όλα τα πνευματικά του καθιδρύματα όπως επιθυμούσε,  σε ηλικία 75 ετών παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Αρχάγγελου Μιχαήλ  και το σώμα του το άφησε υπό την προστασία της Παναγίας του της Μυρσινιώτισσας όπου και το έθαψαν οι Μοναχοί και οι Μονάζουσες με ανείπωτη λύπη για τον απορφανισμό τους από τον άγιο πατέρα τους.

Ο Άγιος Ιγνάτιος με την εκδημία του έγινε ουρανοπολίτης και λειτουργεί έκτοτε στο άγιο και υπερουράνιο και νοερό θυσιαστήριο και «οία πατήρ φιλόστοργος και διδάσκαλος σοφός, παραμυθίαν δεδοκώς είναι συν αυτοίς νοητώς και συμπαθώς εις την ουράνιον λήξιν μετέβη γηθόμενος, ένθα του αμηχάνου κάλλους της τριασηλίου δόξης απολαύει εμφορούμενος».

 

Μετά θάνατον δοξάστηκε από τον Θεό, ο οποίος αντιδοξάζει τους Αυτόν δοξάζοντας. Δεκαπέντε χρόνια από της εκδημίας του ο αγιώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σίλβεστρος, επισκέφτηκε τις Μονές Λειμώνος για να συναντήσει τον παλαιό του φίλο Ιγνάτιο και «άμα πληροφορηθείς» την προς Κύριος εκδημία του, έσπευσε στη Μυρσινιώτισσα για να ανοίξει τον τάφο του, βέβαιος ότι θα γινόταν μάρτυς της αγιότητας του Ιγνατίου.

Και ω του θαύματος , με το άνοιγμα του τάφου «ευωδία άρρητος» ξεχύθηκε από τα «μυροβλητούντα» του Αγίου Λείψανα και δόξασε τον Θεό μαζί με τις δυο αδελφότητες και πλήθος κόσμου για το ότι «ούτως εθαυμάστωσε» τον όσιό του ο Θεός. Γι’ αυτό και οι Πατριάρχες Θεόκλητος Σίλβεστρος και Ιωακείμ τον ανακηρύττουν το 1585 «εν αρεταίς περιβόητον…μέλλοντα απολαύσαι παρά Θεού την αντιμισθία των αγαθών έργω ω έπραξε».

 

Στα χρόνια του Αγίου Ιγνατίου ιδρύθηκαν από τον Άγιο και λειτούργησαν τέλεια και υποδειγματικά τέσσερις Σχολές. Από τότε και ως τις μέρες μας η Ιερά Μονή Λειμώνος έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη θρησκευτική, εκπαιδευτική και πνευματική ιστορία της Λέσβου.

Φημισμένη για τις συλλογές και την πλούσια βιβλιοθήκη χειρογράφων προσελκύει τον προσκυνητή αλλά κι αυτόν που αναζητά σπάνια κειμήλια και έγγραφα.

Στο ιεροφυλάκιο της Μονής φυλάσσονται και λείψανα του αγίου Ιγνατίου και άλλων αγίων, καθώς και τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, αλλά και τεμάχιο από την Τιμία Ζώνη της Παναγίας.

Εδώ μπορεί κανείς να θαυμάσει τις αξιόλογες τοιχογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του μοναστηριού και χρονολογούνται από τον 16ο-17ο αιώνα. Το τέμπλο του ναού είναι ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο και διέπεται από την τεχνοτροπία του οθωμανικού μπαρόκ.

Η Μονή έχει στην κυριότητά της σπουδαιότατα εκκλησιαστικά κειμήλια, ενώ η βιβλιοθήκη της φιλοξενεί περίπου 5.000 βιβλία. Η Μονή Λειμώνος στεγάζει, επίσης, λαογραφικό και γεωλογικό μουσείολεσβιακό σπίτι και γηροκομείο.

Απολυτίκιο Αγίου Ιγνατίου
Τὸν ποιμενάρχην Μηθύμνης Ἰγνάτιον ἄσμασι, τὸν μετὰ πάντων ἁγίων δοξασθέντα ἐν θαύμασιν, ὑμνήσωμεν ἀπαύστως οἱ πιστοί, συμφώνως ἐν τὴ τούτου ἑορτή, καὶ ὡς πλεῖστα κατιδόντες ὑπ’ αὐτοῦ, θεραπευθέντα πάθη ἐκβοήσωμεν Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν Ἰάματα.

 

Related posts

Αγίων Θεοδώρων: Εορτάζουν σήμερα 23 Μαρτίου

Θρησκευτικοί Προορισμοί: Μονή Παναγίας Χρυσοσκαλίτισσας στα Χανιά

Newsroom

Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης: Εορτάζεται σημερα 21 Μαΐου

Newsroom