ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Συνέντευξη με τον Μαυρίκιο Μαυρικίου:«H σιωπή για όσους ξέρουν και δεν μιλούν είναι ενοχή. Δεν είναι χρυσός»

Συνέντευξη με τον Μαυρίκιο Μαυρικίου:«H σιωπή για όσους ξέρουν και δεν μιλούν είναι ενοχή. Δεν είναι χρυσός»

O Μαυρίκιος Μαυρικίου μίλησε στο greekaffair.gr και στον Κυριάκο Τσικορδάνο για το έργο που ανεβάζει με θέμα το bullying, τον ρατσισμό, την οικογένεια και τη διαφορετικότητα.

 

Το έργο του Μαυρίκιου Μαυρικίου «Η σιωπή ΔΕΝ είναι χρυσός» παρουσιάζεται στον «Χώρο Τέχνης Ασωμάτων» από τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου,κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Πρόκειται για ένα έργο με αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, μια εξομολόγηση ενός αγοριού για όλα όσα έζησε στην προσπάθειά του να κυνηγήσει το όνειρό του. Ένα έργο για το bullying, τον ρατσισμό, την οικογένεια και τη διαφορετικότητα. Ένα έργο βαθιά κοινωνικό και με έντονα στοιχεία μιούζικαλ.

 

Μαυρίκιε, μετά από τρία χρόνια τα ξαναλέμε για άλλη μία φορά εδώ στο greekaffair.gr

Πέρασαν κι’ όλας 3 χρόνια; Ούτε που το κατάλαβα! Βρε πως περνάει ο καιρός! Μεγαλώνουμε! Είμαι πολύ χαρούμενος όμως που θα κάνουμε ξανά μία κουβέντα για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον.

Δεν γνωρίζω πως τα καταφέρνεις, αλλά έχω δει να αγγίζεις τις ψυχές των ακροατών  – θεατών σου με ένα μοναδικό τρόπο που τραγουδάς. Πάνω στη σκηνή δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που οι μελωδίες του διαπερνούν κάθε κύτταρο του ακροατή – θεατή. Πως γίνεται  αυτό;

Έλα ντε. Μάλλον με έναν μαγικό τρόπο. Καλές οι σπουδές, τα ωδεία και τα πανεπιστήμια και με βοήθησαν πολύ αλλά για να συμβαίνει αυτό που παρατήρησες μάλλον χρειάζεται και ένα υπερφυσικό στοιχείο. Ίσως να είναι αυτό που λένε ταλέντο αλλά σίγουρα δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει.   

Αλήθεια στην καθημερινότητα σου, πόσο ευαίσθητες είναι οι κεραίες σου σε ήχους και εικόνες;

Πολύ. Με ερεθίζει και με εμπνέει το καθετί. Μία φωνή, μία κόρνα αυτοκινήτου, ένα πουλί που κελαηδεί, ένα αεροπλάνο που θα δω ψηλά στον ουρανό, ένα λουλούδι, ένα όμορφο πρόσωπο. Η κάθε εικόνα και ο κάθε ήχος μπορεί να μου δημιουργήσει συναισθήματα, να μου βάλει ένα στίχο στο κεφάλι ή μια μελωδία στο αυτί.   

Ας πάρουμε  όμως τα πράγματα από την αρχή την τελευταία φορά που τα είπαμε είχαμε μιλήσει για να γνωρίσουμε τον μουσικό αλλά και ερμηνευτή Μαυρίκιο Μαυρικίου. Σήμερα είμαστε εδώ για να μιλήσουμε και σύγχρονος να ανακαλύψουμε δύο άλλες πτυχές που είχε κρυμμένες ο Μαυρίκιος.  Αυτή της υποκριτικής και αυτή της συγγραφικής. Μίλησε μας λίγο για αυτό που σε οδήγησε να κάνεις στροφή στην υποκριτική και στην συγγραφή και τι σε γοήτευσε για να ασχοληθείς.

Ο μουσικός και ο ερμηνευτής παραμένει αυτός που γνωρίσατε και στην πρώτη μας συνέντευξη. Είναι αυτός που ξεκίνησε σε ηλικία 5 ετών τα μαθήματα πιάνου και τραγουδιού και δεν έχανε από μικρός ευκαιρία να σκαρώνει μελωδίες περιμένοντας πότε θα τις βγάλει από μέσα του και θα τις συστήσει στο κοινό. Η συγγραφή ήρθε σταδιακά. Ξεκίνησε από στίχους τραγουδιών και ποιηματάκια και κατέληξε πια στο πρώτο μου θεατρικό έργο. Ήταν ανάγκη να γράψω. Σοκαρισμένος από κάποια γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας και έχοντας βιώσει αντίστοιχα περιστατικά κατά τα παιδικά μου χρόνια αποφάσισα να μιλήσω μέσα από ένα μουσικοθεατρικό έργο. Η ανάγκη να παίξω υποκριτικά ήρθε όταν συνειδητοποιήσαμε με τους συνεργάτες μου πως αυτό που έγραψα είναι αρκετά δύσκολο μουσικά/τραγουδιστικά για να ερμηνευτεί από κάποιον ηθοποιό. Οπότε αν ήθελα να δω το έργο μου να ανεβαίνει έπρεπε να παίξω αυτό τον δύσκολο ρόλο! Σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό έπαιξε η καθοδήγηση του Μιχάλη Μητρούση, ηθοποιού που θαυμάζω που όχι μόνο αποδέχτηκε να παίξει στο έργο και να το σκηνοθετήσει αλλά ανέλαβε προσωπικά αρκετούς μήνες πριν το ανέβασμα της παράστασης την δική μου προετοιμασία για τον δύσκολο κεντρικό ρόλο του έργου. Αν ο Μιχάλης δεν με έκανε να νιώσω ότι μπορώ να το κάνω δεν θα το έκανα. Και αν δεν έβλεπα τους συνεργάτες μας να συγκινούνται σε κάθε πρόβα αυτή η παράσταση δεν θα ανέβαινε ποτέ!

Μέχρι σήμερα Μαυρίκιε,  η επαγγελματική σου ταυτότητα έγραφε μουσικός – τραγουδιστής. Εδώ και λίγο και καιρό όμως έχεις προσθέσει και το συγγραφέας θεατρικών έργων – ηθοποιός. Ποια ταυτότητα θα δηλώνεις ως κύρια επαγγελματική;

Η καρδιά μου ανήκει στην μουσική και το τραγούδι και αυτή θα είναι πάντα η βασική μου ταυτότητα. “Γεννήθηκα να τραγουδάω” και να γράφω μουσική λέει το έργο. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν είναι λίγοι οι σπουδαίοι και καταξιωμένοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες που είδαν μέχρι τώρα την παράσταση και δεν με πίστευαν όταν τους έλεγα στο τέλος πως δεν είμαι ηθοποιός δραματικής σχολής. Έχω κάνει κάποια σεμινάρια, έχω σπουδάσει μιούζικαλ, έχω και κάποια θεατρική εμπειρία αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου ηθοποιό ούτε συστήνομαι έτσι. Όνειρο μου πλέον είναι ο συνδυασμός των τεχνών αυτών. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις που συνδυάζουν το τρίπτυχο λόγος-μέλος-κίνηση παρουσιάζουν σημαντική άνθιση.

Μαυρίκιε γιατί αποφάσισες έτσι ξαφνικά να γράψεις ένα έργο με τόσα πολλά και ιδιαίτερα μηνύματα όπως το «Η σιωπή ΔΕΝ είναι Χρυσός»;

Δεν μπορώ να πω πως ήταν μία ξαφνική απόφαση. Ήταν άσχημες αναμνήσεις από το παρελθόν που ή θα τις έθαβα βαθιά μέσα μου ή θα τις εξωτερίκευα μία και καλή για να επέλθει η κάθαρση. Επηρεασμένος από την καθημερινότητα και τις κοινωνικές εξελίξεις στο θέμα του εκφοβισμού και τις διαστάσεις που  έχει πάρει πια στη ζωή μας, επέλεξα να γράψω ένα έργο-κραυγή με όλα όσα ήθελα να πω. Ελπίζω να τα κατάφερα και να έστειλα τα μηνύματα προς όλους τους αποδέκτες. Στα παιδιά που το βιώνουν, στα παιδιά που το ασκούν, στους γονείς και στον κάθε άνθρωπο που το βιώνει ή το βλέπει να συμβαίνει γύρω του.

Μαυρίκιε ένας συγγραφέας για να γράψει κάτι συνήθως ή το έχει βιώσει προσωπικά ή το έχει ζήσει από κοντά. Συνέβησαν κάποια περιστατικά που σε οδήγησαν να γράψεις αυτό το υπέροχο έργο;

Δεν θα σας κρύψω πως στην δική μου περίπτωση είναι άκρως βιωματικό. Συνέβησαν πολλά που αναφέρονται αναλυτικά στην παράσταση, αναμνήσεις και περιστατικά εκφοβισμού από το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο, το στρατό, ακόμα και σήμερα! Το σημαντικότερο που ήθελα και πιστεύω ότι το κατάφερα ήταν το έργο αυτό να προτείνει και λύσεις και να μην κάνει απλά μία ακόμα καταγραφή του φαινομένου.  

Γράφοντας  το έργο «Η σιωπή δεν είναι χρυσός»  και υποδυόμενος τον Ευάγγελο Ευαγγέλου, έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους μέσα στην θεατρική σου παράσταση,  τι θα ήθελες να μας διδάξεις  μέσα από τους χαρακτήρες που θα παρακολουθήσει το κοινό;

Ο Βαγγέλης Ευαγγέλου είναι το αγόρι που εξομολογείται όλα όσα έζησε στην προσπάθεια του να κυνηγήσει το όνειρο του και βεβαίως εκπροσωπεί τα παιδιά που δέχονται bullying. Οι γονείς του Βαγγέλη εκπροσωπούν τους γονείς όσων παιδιών είναι δίπλα στα παιδιά τους και τα στηρίζουν στις επιλογές τους σε όλα τα επίπεδα. Το έργο αναδεικνύει έντονα την αξία μίας δεμένης οικογένειας και την παρουσιάζει και ως την βασική λύση του φαινομένου καθώς όταν ένα παιδί μιλάει με τους γονείς του και εκείνοι είναι παρόντες να τον ακούσουν, να τον συμβουλεύσουν και να πάρουν και θέση, τότε δεν έχει να φοβηθεί κανέναν νταή και καμία σχολική συμμορία. Στην εξέλιξη του θεατρικού κειμένου βεβαίως ενυπάρχουν και πολλοί άλλοι ρόλοι όπως τα αδέλφια του που είναι πάντα δίπλα του, οι καλοί του φίλοι με τους οποίους έμαθε να αντιμετωπίζει τα σκηνικά χωρίς να είναι μόνος, οι bullers που τον βασανίζουν ψυχή τε και σώματι, μία κριτική επιτροπή που θίγει το θέμα του bullying σε επαγγελματικό επίπεδο και φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της αδικίας, της ζήλιας και του κυκλώματος, ακόμα και οι πρόσφυγες που εισέβαλαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ο τρόπος που τους αντιμετωπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση το έργο θέλει να στείλει το διττό μήνυμα πως η σιωπή για όσους ξέρουν κι δεν μιλούν είναι ενοχή και σίγουρα δεν είναι χρυσός.

Από ποιους ηθοποιούς και συντελεστές αποτελείται η παράσταση;

Έχω την τεράστια τιμή να συνεργάζομαι με πολύ σπουδαίους, καταξιωμένους αλλά και νέους ηθοποιούς και συντελεστές σε αυτή την παράσταση. Τους γονείς μου στο έργο ενσαρκώνουν οι σημαντικοί ηθοποιοί Μιχάλης Μητρούσης και Ελευθερία Ρήγου. Ο Μιχάλης σκηνοθετεί επίσης την παράσταση. Από εκεί και πέρα έχω δίπλα μου μία ομάδα 5 νέων εξαιρετικών και ταλαντούχων ηθοποιών, την Έλενα Δελακούρα, τον Νίκο Παρασκευόπουλο, τον Άκη Δήμα τον Φίλιππο Τριπικέλη και τον Κωνσταντίνο Τσουμπάρη. Θα ήταν παράλειψη μου όμως να μην αναφέρω την Δέσποινα Βολίδη που σχεδίασε το σκηνικό και επιμελήθηκε τα κοστούμια, την Κατερίνα Μαραγκουδάκη που φώτισε με τον μοναδικό της τρόπο την παράσταση και τον Αναστάση Δεληγιάννη που χορογράφησε άψογα τα τραγούδια, τα μουσικά και τα κινησιολογικά μέρη της παράστασης. Θερμές ευχαριστίες και σε όλους τους αφανείς ήρωες της παράστασης μας που είναι πολλοί: Ηχολήπτες, ηλεκτρολόγοι, κατασκευαστές, βοηθοί παραγωγής, σκηνής κλπ.  

Η παράσταση είναι καθαρά γραμμένη γύρω από το bullying που βιώνουν τα παιδιά σήμερα. Θα ήθελες να μου πεις σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το έργο σου να το παρακολουθήσουν;

Πιστεύω ειλικρινά πως το έργο αυτό απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες καθώς  προετοιμάζει τα νέα παιδιά για το πως να αντιδράσουν αν το αντιμετωπίσουν, κρίνει και κατακρίνει όσους το ασκούν είτε ηθελημένα είτε όχι και προειδοποιεί  τους γονείς και τους προτείνει και λύσεις. Όσοι θεατές έχουν παρακολουθήσει την παράσταση μας επιβεβαίωσαν πραγματικά πως τόσο το κείμενο όσο και οι ερμηνείες αναδεικνύουν και καταδικάζουν την μάστιγα του bullying σε όλα τα επίπεδα και οι θεατές όλων των ηλικιών εισπράττουν πολλά μηνύματα από αυτό.  

Αλήθεια, όταν επέλεγες το τίτλο της παράστασης «Η σιωπή δεν είναι χρυσός» ποια μηνύματα σκεφτόσουν εκείνη την στιγμή ότι θέλεις να περάσεις με το τίτλο αυτό;

Θα σας απαντήσω με την τελευταία παράγραφο του έργου: “Πρέπει να μιλάμε! Όλοι έχουμε κάποιον να μιλήσουμε! Έναν πατέρα, μία μητέρα, έναν αδελφό, έναν φίλο, έναν δάσκαλο, ακόμα και κάποιον ειδικό. Κάποιον που ξεχωρίζει από το πλήθος που μας περιτριγυρίζει. Κι όποιος από εμάς γνωρίζει κάποιον που μπορεί να ζει έναν εφιάλτη, που ζει το bullying, τότε πρέπει να μιλήσει, γιατί η σιωπή δεν είναι λύση! Δεν είναι χρυσός!”

Όταν έγραφες το έργο είχες και στο μυαλό σου και τους πρωταγωνιστές που θα πλαισίωναν την παράσταση ή μετέπειτα σκέφτηκες ποιοι θα εκπροσωπήσουν το cast της παράστασης σου;

Η αλήθεια είναι πως είχα στο μυαλό μου τον Μιχάλη και την Ελευθερία αλλά δεν ήξερα αν θα αποδέχονταν την πρόταση οπότε δεν ήθελα να το ελπίζω για να μην απογοητευτώ. Όταν τους το πρότεινα με μεγάλη αγωνία μου έδωσαν μεγάλη χαρά που χωρίς σκέψη είπαν το ναι και έτσι όλα έγιναν όπως τα είχα ονειρευτεί. Με την Έλενα Δελακούρα και τον Νίκο Παρασκευόπουλο είχαμε συνεργαστεί στην παιδική σκηνή τα τελευταία χρόνια και γνώριζα πολύ καλά το ταλέντο και τον επαγγελματισμό τους. Τα άλλα 3 παιδιά, ο Άκης, ο Φίλιππος και ο Κωνσταντίνος  πέρασαν από μία δύσκολη ακρόαση το Καλοκαίρι όπου μέσα από δεκάδες υποψήφιους τους επιλέξαμε με τον Μιχάλη και μας έβγαλαν φυσικά ασπροπρόσωπους. Είμαι περήφανος για τον καθένα τους ξεχωριστά και άκρως ικανοποιημένος που δίνουν σε κάθε παράσταση τον καλύτερο τους εαυτό.

Στην παράσταση βλέπουμε να υποδύονται τους γονείς σου δυο πολύ αξιόλογα ονόματα της υποκριτικής σκηνής , ο κύριος Μιχάλης Μητρούσης και η κυρία Ελευθερία Ρήγου. Μίλησε μας λίγο για το πως προέκυψε η συνεργασία μαζί τους. Και επίσης, τι ήταν αυτό που είδες στα πρόσωπα τους για να τους επιλέξεις για γονείς σου στην παράσταση σου;

Με την Ελευθερία παίζαμε και πέρυσι μαζί στην παιδική σκηνή του θεάτρου ΗΒΗ. Εκεί την γνώρισα και την αγάπησα ως ηθοποιό και ως άνθρωπο. Εξαιρετική στην δουλειά της, μοναδική στο είδος της και διακρίνεται από απέραντο ήθος και σεβασμό για τους συναδέλφους της και όχι μόνο. Ο Μιχάλης είχε πρωταγωνιστήσει στο τελευταίο μου video clip. Από εκείνη την στιγμή είχαμε πει ότι θα συνεργαστούμε και στο μουσικοθεατρικό σανίδι όταν θα μας δινόταν η ευκαιρία και να που έγινε. Τους ευχαριστώ πολύ που είναι κομμάτι αυτής της παράστασης.

Μαυρίκιε σύμφωνα με έρευνες, θύματα bullying πέφτουν συνήθως τα παιδιά που διαφέρουν από τον μέσο όρο, είτε στη συμπεριφορά, είτε στην εμφάνιση.  Προσωπικά πιστεύεις ότι δράσεις όπως η δική σας παράσταση μπορεί να αποτρέψει περιστατικά bullying στο μέλλον;

Φυσικά! Το βλέπω στα μάτια του κόσμου που έρχεται και βλέπει την παράσταση και δεν σας κρύβω ότι κάποιοι έρχονται να μου μιλήσουν μετά την παράσταση και μου εξομολογούνται την ιστορία τους. Μου λένε πράγματα που με συγκλονίζουν και με συγκινούν. Με κάνουν να νιώθω πως πραγματικά δεν είδαν μία ακόμα παράσταση αλλά μπορεί να επηρεάσαμε και κάποια πράγματα στην στάση ζωής τους. Μου έχει πει θεατής πως θυμήθηκε πράγματα που έκανε σε συμμαθητές του και μετάνιωσε πικρά. Άλλος μου έχει πει βουρκωμένος ότι είδε να συμβαίνουν  αντίστοιχα σκηνικά και δεν τα καταδίκασε ποτέ. Οπότε πιστεύω πραγματικά πως η τέχνη μπορεί πολλές φορές να περάσει καλύτερα και εγκυρότερα κάποια μηνύματα από την θεωρία.

Μιας και μιλάμε για το bullying προσωπικά ως άτομο ποσό ευάλωτος είσαι;

Το βίωσα πολλά χρόνια σε αρκετές εκφάνσεις. Μα κάθε περιστατικό με έκανε και λίγο πιο δυνατό. Τώρα πια που πατώ δυνατά στα πόδια μου μπορώ πιο εύκολα να το αντιμετωπίσω και δεν το αφήνω να με επηρεάσει όπως παλιά. Έμαθα πλέον να το καταδικάζω και να προσπαθώ να το σταματάω ριζικά όταν συμβαίνει. Στην αρχή όμως δεν ήταν εύκολο. Ήμουν πολύ ευάλωτος σε αρκετά επίπεδα. Ήμουν όμως και τυχερός. Είχα τους γονείς μου και την οικογένεια μου. Ελπίζω κι εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να έχουν κάποιον να μιλήσει για αυτούς όταν κλείνονται στον εαυτό τους ή όταν νιώθουν αδύναμοι.

Μαυρίκιε έχεις σκεφτεί να κάνεις και κάποια ταινία στην μεγάλη οθόνη ή να γράψεις κάποιο σενάριο για την τηλεόραση όσον αφορά το bullying;

Νιώθω τόσο πλήρης με αυτή την παράσταση που νιώθω πως ό,τι είχα να πω για αυτό το θέμα το χώρεσα σε αυτές τις γραμμές, σε αυτά τα τραγούδια, σε αυτές τις μουσικές και σε αυτές τις ερμηνείες. Κάθε φορά που παίζουμε αυτή την παράσταση  νιώθω σαν να έχω μόλις εξομολογηθεί όλα αυτά που είχα μέσα μου. Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι ακόμα που βρήκα το θάρρος να το κάνω. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να μοιραστείς την ζωή σου με το ευρύ κοινό. Νιώθω όμως με όσα είδα και άκουσα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και την Κύπρο να συμβαίνουν ότι το όφειλα στον εαυτό μου και σε όσα παιδιά έφυγαν από αυτό το φαινόμενο. Είδα και άκουσα τόσα κοινά με αυτά τα παιδιά και σκέφτηκα πολλές φορές πως θα μπορούσα κι εγώ να οδηγηθώ σε πολύ άσχημες καταστάσεις αν δεν είχα τους γονείς μου και αν δεν μιλούσα είτε εγώ, είτε αυτοί!

Στις ημέρες μας τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο; Και τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις σε ότι κι αν κάνεις;

Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι να μην μπορώ κάποια στιγμή να κάνω αυτό που αγαπώ. Μόνο και μόνο που η σημερινή κατάσταση της χώρας και της κοινωνίας μας σε βάζει στην διαδικασία να σκεφτείς ένα τέτοιο σενάριο τρομάζω. Αυτό που μου δίνει όμως δύναμη να συνεχίζω είναι οι στόχοι μου που κάθε μέρα αυξάνονται και φτάνουν όλο και πιο ψηλά μιας και καταφέρνω μέχρι στιγμής να τους εκπληρώνω. Δύναμη βεβαίως μου δίνει και η οικογένεια μου που είναι πάντα κοντά μου αλλά και το κοινό που αγκαλιάζει και στηρίζει την κάθε προσπάθεια.

Μαυρίκιε που μπορεί να δει κάποιος αυτήν την εξαιρετική παράσταση που περιέχει πολλά μηνύματα κατά του bullying και ποιες ημέρες παίζεται; 

Η παράσταση παίζεται στον “Χώρο Τέχνης Ασωμάτων” στην οδό Αγίων Ασωμάτων 6 στο Θησείο, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 και η προπώληση πραγματοποιείται από το δίκτυο της VIVA και από το ταμείο του θεάτρου. Κρατήσεις θέσεων και εισιτηρίων γίνονται και στα τηλέφωνα του θεάτρου αλλά και μέσω της σελίδας της παράστασης στο Facebook. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στο κοινό που αγκάλιασε από την πρώτη κι όλας στιγμή την παράσταση αυτή και γεμίζει κάθε Δευτερότριτο ασφυκτικά το γραφικό αυτό θεατράκι.

Μαυρίκιε ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες λίγο από το χρόνο σου για αυτήν την συνέντευξη στο greekaffair.gr

Εγώ σας ευχαριστώ που είστε πάντα δίπλα μας και στηρίζετε της προσπάθειες της νέας γενιάς δημιουργών – καλλιτεχνών. Εις το επανιδείν.

 

Related posts

Διαδικτυακές Προσεγγίσεις: «Εστίαση και πολιτισμός οι μεγάλοι αδικημένοι της πανδημίας»

Συνέντευξη Δημήτρη Ήμελλου στο GreekAffair : «Η τέχνη όσο πάει γίνεται όλο και ποιο πολύ για λίγους»

Συνέντευξη με την Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου: «Δεν είναι η αναπηρία που δημιουργεί προβλήματα αλλά…»