Μοναστηριακός Τουρισμός:Ο ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρα Χριστιάνων Μεσσηνίας, η Αγιά Σοφία της Πελοποννήσου
Χριστιανούπολη Μεσσηνίας. Στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, η Μεσσηνία σμίγει με το Βυζάντιο.
Με ένα μαγικό πάντρεμα της φύσης με το χρόνο. Εκεί όπου θρονιάζεται η θεία μεγαλοπρέπεια και ατενίζει ο καθένας την απεραντοσύνη του ουρανού, την καθαρή φωτεινή πορεία των αστεριών και ανακαλύπτει επιτέλους τον γνήσιο ρόλο του ως ανθρώπου, αυτόν που τον ορίζει όχι πολέμιο της φύσης, αλλά σύμμαχό της. Εκεί που με τον εξαίσιο ακατάληπτο όγκο του βυζαντινού ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι κάτω από τα πόδια μας, βρίσκονται οι στάχτες των προγόνων μας. Διδάσκουμε επίσης πως στη θέα κάθε αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, ειδικά όταν αυτό δημιουργείται με σκοπό την εξύμνηση της θείας Σοφίας, βλέπουμε συγχρόνως την υπέρτατη ανθρώπινη δημιουργία, το κάλλος του ανθρωπίνου πνεύματος!
Και ακόμα βαθύτερα βλέπουμε την κουλτούρα του λαού μας. Συνήθως την αναζητούμε στην όξυνση του πνεύματος, στη δίψα για μάθηση, στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων του ανθρώπου, που θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τη θνητή του υπόσταση, γιατί ο άνθρωπος φοβάται το θάνατο. Γι’ αυτό νιώθει ρίγος και εντυπωσιάζεται στην όψη ενός μεγαλοπρεπούς μνημείου που αντέχει στο χρόνο και ουσιαστικά νικά το θάνατο. Το θάνατο δεν μπόρεσε ακόμα να τον νικήσει η ανθρώπινη διάνοια! Η βυζαντινή αρχιτεκτονική μαγεύει. Αναρριπίζει μακρινές μνήμες και δόξες μέσα από τη θράκα του χρόνου που χώνεψε ψυχές, απλών ανθρώπων αλλά και βασιλέων. Η τέχνη και ο πολιτισμός αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για το μηδενισμό και τη φθορά στο χρόνο. Ο καλλιτέχνης δρα και δημιουργεί πέρα από το πλαίσιο της επιβίωσης, δρα για να παραμείνουν τα έργα του ζωντανά. Με σκοπό να σπάσει το κατεστημένο της λήθης, να μη λησμονηθεί!
Έχω την ευλογία να ζω σε αυτόν τον τόπο και το φετινό καλοκαίρι ήταν τόσο ξεχωριστό. Το αχολόι της καμπάνας στον βυζαντινό Ναό μας, διέγειρε μνήμες και εικόνες από άλλες εποχές. Αιώνες αίγλης, αιώνες που ο Βυζαντινός Πολιτισμός μεσουρανούσε. Στην πεζούλα της αυλής συνομίλησα με βυζαντινές δυναστείες, προσπάθησα να εκμαιεύσω τα μυστικά τους, για να αναδείξουμε ξανά το ελληνικό στοιχείο, τα αγνά του στοιχεία, τα προτερήματα ενός λαού, τη μοναδικότητά του και να γίνουμε ξανά όλοι ένα σύνολο. Γιατί το σύνολο δύσκολα το διασπούν!
Θεωρώ προτεραιότητα την ανάδειξη των αρχαιολογικών μνημείων δια μέσου πολιτιστικών δράσεων. Οφείλουμε να κάνουμε γνωστό αυτόν τον τόπο, τον τόσο πλούσιο και ευλογημένο. Ας ακουστεί το βυζαντινό ηχολόι της καμπάνας ξανά για να ξυπνήσει ιδεώδη και αξίες και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι άλλο «υπνώττει υπό μανδραγόρα».
«Ο πολιτισμός είναι από τις πιο ωραίες ανθρώπινες δραστηριότητες…η πιο ανιδιοτελής. Γι’ αυτό πρέπει να τον φροντίζουμε. Μέσα σ’ ένα σύμπαν που απειλείται από την εμπορική εξομοίωση, αποτελεί το ακατάλυτο κομμάτι των κοινωνιών που θέλουν να μείνουν πιστές στον εαυτό τους».
Το χωριό Χριστιανούπολη ή Χριστιάνοι, ήταν στη βυζαντινή εποχή έδρα της Μητρόπολης Χριστιανουπόλεως από όπου προέρχεται και το σημερινό όνομα του χωριού και αποτελεί εκ νέου έδρα πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρα Χριστιάνων Μεσσηνίας υπέστη μεγάλη και ανεπανόρθωτη καταστροφή στις 27 Αυγούστου 1886 κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού. Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο το 1921 και αναστηλώθηκε πρόσφατα.
Οι εργασίες αποκατάστασης του μνημείου υλοποιήθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Τα θυρανοίξια του Ναού τελέστηκαν στις 14 Ιουλίου 2016.
Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν σε ένα βυζαντινό κόσμημα στον Δήμο Τριφυλίας, Μεσσηνίας Πελοποννήσου. Και θεωρείται ευλογία για όποιον έχει καταγωγή τούτο τον τόπο. Και διπλή ευλογία για όποιον θωρεί δίπλα του αυτό το μεγαλοπρεπές μνημείο. Αυτό αποτέλεσε το έναυσμα να καταγράψω μνήμες, συναισθήματα και προβληματισμούς για να αναδειχθεί περισσότερο αυτός ο σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος.
