Αγαπώ την πατρίδα μου, την Ελλάδα!

Αγαπώ την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μακεδονία!

Αγαπώ το Χριστό!

Από παιδί αισθάνομαι έτσι και κατ’ αυτόν τον τρόπο, το δίκαιο και καλό, συντονίζεται και η ζωή μου.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ταξίδευα στον κόσμο παρουσιάζοντας την τέχνη μου, την έκφρασή μου. Έτσι, συνάντησα τους Έλληνες στην Αυστραλία, την Αμερική, την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική και συντονίστηκα μαζί τους σε ό,τι μας αφορά ως Έλληνες.

Αξέχαστες παραμένουν στην καρδιά μου οι συναυλίες που έδωσα σε όλο τον πλανήτη γινόμενος ένα με τις εθνικές ανησυχίες των Ελλήνων μας, στα θέατρα αντηχούσαν τα τραγούδια για τη Μακεδονία, ο κόσμος τραγουδούσε μαζί μας και εξέφραζε από καρδιάς την αγάπη του στην αιώνια πατρίδα του!

Χρόνια έβλεπα την άδικη διαχείριση του θέματος της Μακεδονίας μας γυρίζοντας τον κόσμο και τις πόλεις της Μακεδονίας, αλλά και ερμηνεύοντας το έργο ΄΄ Ωδή στον Μέγα Αλέξανδρο ΄΄ για τον Έλληνα Μακεδόνα Στρατηλάτη στην καρδιά των Πυραμίδων στην Αίγυπτο.

Με πικραίνει η αδικία, ιδιαιτέρως όταν παραβιάζεται το δίκαιο τόσο κατάφωρα και απροκάλυπτα, ενώ είναι τόσο καλά εδραιωμένο στην αλήθεια και το εύλογο. Τα θέματα της Μακεδονίας μας τα διαχειρίζονται με άδικο και επιπόλαιο τρόπο και αυτό με πληγώνει.

Στέκομαι, λοιπόν, ως Μακεδόνας – Έλληνας – Χριστιανός έναντι της Ιστορίας και του Δικαίου του τόπου μου, της πατρίδας μου και καθαρά δίνω το «παρών» μου, γιατί το καθοριστικό κι αναγνωριστικό στοιχείο του τόπου μου δεν είναι μόνον ο τόπος, αλλά πολύ περισσότερο ο τρόπος, αυτός ο τρόπος που εκπορεύεται από όλα τα κύρια χαρακτηριστικά του:

Γλώσσα – Ιστορία – Έθνος – Νοοτροπία – Θρησκεία – Αξίες – Πνεύμα και Αιώνια Έκφραση.

Γεννήθηκα σ’ ένα μικρό χωριό της Μακεδονίας, στη Δράμα, που λέγεται Κοκκινόγεια, από γονείς και προγόνους από τις Αλησμόνητες Πατρίδες, τη Μακεδονική γη από πολύ μικρό παιδί την καλλιέργησα, την κατοικώ, την τιμώ και την τραγουδώ ολοκαρδίως.

Την Κυριακή 20 Ιανουαρίου του 2019 μ.Χ., στις 2μμ, στο Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα Αθηνών, θα παρευρεθώ για να ερμηνεύσω τον Εθνικό μας Ύμνο, τον Ύμνον εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, μετά από πρόσκληση των διοργανωτών.

Γιατί εκεί ανήκω.

Γιατί με καλούν οι πατριώτες μου και ο ευλογημένος τόπος μου.

Γιατί ό,τι όμορφο ανδρώθηκε μέσα μου στη ζωή μου, σ’ αυτό το χώμα όρισε ο Θεός να το ριζώσω.

Γιατί αισθάνομαι υποχρεωμένος στη μνήμη των προγόνων μου – μας.

Γιατί τώρα καλούμαι να δώσω το «παρών».

Γιατί σύμπασα η δίκαιη έκφραση γίνεται μια αγκαλιά.

Γιατί είναι υποκρισία να πω όχι.

Γιατί ίσως έτσι να γίνω πιο χρήσιμος στους συμπατριώτες -συνανθρώπους μου.

Γιατί όταν ζήτησα την ευχή του, ο καλός μου Πνευματικός με ολόθερμη φωνή μου απάντησε:

«ΝΑ ΠΑΣ! ΣΕ ΚΑΛΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ!! ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ!! Κάπου εκεί θα είμαι κι εγώ!»

Πέτρος Γαϊτάνος

Αθήνα, 19 Ιανουαρίου 2019 μ.Χ.