ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Συνέντευξη Χριστίνα Κουλουμπή: “Ο πατέρας μου κάθε βράδυ με κοίμιζε με δικά του παραμύθια”

Το greekaffair.gr και ο Κυριάκος Τσικορδάνος συνάντησε την Χριστίνα Κουλουμπή και ταξίδεψαν μέσα από την συνέντευξη σε ένα άλλο παραμυθένιο ξεχωριστό κόσμο …

Λίγα  λόγια για την Χριστίνα Κουλουμπή

Η Χριστίνα Κουλουμπή γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου, όπου αρίστευσε. Έχει σπουδάσει χορό, πιάνο και τραγούδι.

Η Χριστίνα Κουλουμπή είναι μία ταλαντούχα ηθοποιός που την έχουμε αγαπήσει μέσα από πολλά σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης. Αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι είναι η λατρεμένη κόρη της Κάρμεν Ρουγγέρη. Μαμά και κόρη κινούνται στον ίδιο επαγγελματικό χώρο, έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές και η σχέση που τις δένει είναι πολύ δυνατή.

Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας “Ρακοσυλλέκτες” της Κάρμεν Ρουγγέρη. Ως ηθοποιός συνεργάζεται με το Εθνικό θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Ελεύθερο θέατρο.

Μόνιμη συνεργάτης της Κάρμεν Ρουγγερη, έχει συνεργαστεί ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος με την Όπερα Δωματίου Αθηνών, τα ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Ρούμελης και Κέρκυρας, το Θίασο 81, το Θίασο Ράμπα, την Παιδική Αυλαία Γ. Καλατζόπουλου, τις Αθηναϊκές Μαριονέτες, τη Γενική θεαμάτων ΑΕ, την “Πολιτισμός και Επικοινωνία” και την Culture Factory.

‘Έχει συμμετάσχει σε όλες τις παραγωγές της Παιδικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που έχουν παιχτεί στο Ηρώδειο. Επίσης έχει εικονογραφήσει βιβλία για τις εκδόσεις “Λιβάνη”, “Κέδρος”, “Πατάκη”, “Ψύχαλος”, το παιδικό παραμύθι της Κάρμεν Ρουγγέρη σε CD-I “Έρχεσαι Μαζί μου;” των εκδόσεων “Λιβάνη” και το CD “Η Χιονάτη και οι Εφτά… Ψηλοί Νάνοι” της Legend.

Έχει εικονογραφήσει όλες τις αφίσες της Παιδικής Σκηνής του Εθνικού θεάτρου από το 1994 έως το 2001, καθώς και της Παιδικής Σκηνής της Λυρικής Σκηνής. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία της έπαιξε η εικαστικός Ρένα Αννούση Ηλία, καθηγήτρια της στα καλλιτεχνικά.

Κα Κουλουμπή πως ξεκινάει το παραμύθι της προσωπικής σας ζωή; Που γεννηθήκατε; Οι πρώτες παιδικές αναμνήσεις ήταν θετικές η αρνητικές;

Μια φορά κι έναν καιρό ένα κοριτσάκι βιάστηκε να έρθει στην όμορφη γη μας! Επτάμισι μηνών με πολλά, σκούρα, ίσια μαλλιά και πράσινα ματάκια.
Ίδια ο μπαμπάς της. Τόσο ίδια, που την αναγνωρίζανε από μακριά στην θερμοκοιτίδα ανάμεσα στα εκατοντάδες μικροσκοπικά μωρά. Απ’την αρχή φάνηκε ότι ήταν τυχερή. Οι γονείς της, φτωχοί πλην τίμιοι καλλιτέχνες, αλλά με πολύ ταλέντο. Απ΄την στιγμή της γέννησης της τα πράγματα πήγαιναν απ’ το καλό στο καλύτερο για την οικογένεια Κουλουμπή!

Σαν η μικρή Χριστίνα να έφερε πολλά Δεκεμβριάτικα δώρα μαζί της.
Κύλησαν τα χρόνια. Η Χριστίνα απολάμβανε αγάπη, παιχνίδι και προσοχή απ τον μπαμπά, την μαμά και την υπέροχη συνονόματη γιαγιά της, την Χριστίνα…κάτι της έλειπε όμως.
Δεν ήξερε ακόμα να γράφει, εκφραζόταν μέσα από την ζωγραφική. Ζωγράφιζε τον Ανδρέα, την Κάρμεν και τον εαυτό της στην μέση, παραπονεμένο. Έβαζε συννεφάκια για σκέψεις και τραβούσε απ΄το μανίκι την μανούλα της. “Μαμάαα γράψε σε παρακαλώ – Αχχχχ πόσο θα ήθελα να έχω ένα αδερφάκι!” Το μήνυμα ελήφθη…ο αδερφός μου, ο Βίκτωρ,γεννήθηκε!

Ήσουν ήρεμο παιδί ή σου άρεσε να ανακατεύεσαι με διάφορα πράγματα; Ποιες ήταν οι παρέες που επέλεγες να έχεις;

Πέρασα από διαφορετικές φάσεις. Στην αρχή μου άρεσε να ζωγραφίζω, έπειτα να χορεύω.
Δεν υπήρχε άνθρωπος να περάσει απ΄το σπίτι μας και να μην του κάνω παράσταση. Ήθελε δεν ήθελε, δεν ησύχαζα αν δεν έβλεπε το 3-4 χρονών κορμάκι μου να πάλλεται στους ήχους της κλασσικής μουσικής που λάτρευα. Με γέμιζε εικόνες.
Μετά σιγά σιγά άρχισα να γίνομαι ντροπαλή. Τόσο, που όταν είπα ένα ποίημα στο προαύλιο του σχολείου, συγκινήθηκα έβαλα τα κλάματα και έφυγα τρέχοντας. Το ίδιο και στις εξετάσεις του πιάνου, έτρεμαν τα χέρια μου.
Αργότερα στην εφηβεία συμμετείχα σε παραστάσεις της θεατρικής συντροφιάς του δήμου Ν. Σμύρνης “Ρακοσυλλέκτες” και… ξαναβρήκα την αυτοκυριαρχία μου. Ε,ναι! Μου άρεσε να παίζω.

Ποια ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου; Μεγάλωνες μέσα σε ένα ήρεμο και παραμυθένιο περιβάλλον, όπως και οι ήρωες των παραμυθιών σου;

Οι γονείς μου με εμψύχωναν, έβλεπαν πού είμαι καλή και φρόντιζαν να αξιοποιούν το όποιο ταλέντο είχα. Και σε αυτά που δεν “τραβούσα” π.χ. αριθμητική, μαθηματικά (αργότερα) ήταν συγκαταβατικοί χωρίς να με ψέλνουν. Σεβόντουσαν την ικανότητα και την ικανότητα μου.

Σας άρεσε από μικρή να ακούτε τα βράδια λίγο πριν πάτε για ύπνο κάποιο παραμύθι ή και αργότερα να τα διαβάζετε;

Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου κάθε βράδυ με κοίμιζε με δικά του παραμύθια, κι ότι η μαμά μου δημιουργούσε ιστορίες που εγώ χόρευα. Στην φαντασία μου γινόμουν φυλλαράκι που το έπαιρνε ο άνεμος, πεταλούδα, πριγκίπισσα.

Είχες κάποια συγκεκριμένο ήρωα μέσα από τα παραμύθια που αγαπούσες πιο πολύ ή σας άρεσαν οι ιστορίες του;

Λάτρευα την “Τοσοδούλα”! Η περιπέτεια της ζωής μιας μικρόσωμης κοπελίτσας μέσα σε έναν κόσμο με τεράστια όντα που έγιναν φίλοι της με γοήτευε.
Αργότερα έφηβη, ερωτεύτηκα την “Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς”, ένα βιβλίο της Ε. Πόρτερ που με σημάδεψε βαθιά και με ακολουθεί υποσυνείδητα ακόμα και τώρα. Μ’ επηρέασε σε βαθμό απροσμέτρητο και η αισιοδοξία που διαθέτω πιστεύω ότι οφείλεται κατά πολύ σε αυτό το βιβλίο.

Μεγαλώνοντας μέσα από την δική σου γενιά των παραμυθιών, της αλάνας της μακριάς γαϊδούρας και του κρυφτού, ποιες διαφορές εντοπίζεις σήμερα όσο αφορά την σημερινή γενιά του tablet και του κινητού;

Η μνήμες μου είναι γεμάτες από ελεύθερες βόλτες με το ποδήλατο στην γειτονιά! Έτρεχα και ο αέρας μου έπαιρνε τα μαλλιά απ το πρόσωπο. Το κυνηγητό, το κρυφτό, τα μήλα, “το σκοινάκι που παίζαμε με τις φίλες μου” (μέχρι κεφάλι φτάναμε)! Γινόμασταν “κλέφτες και αστυνόμοι”, καουμπόηδες και Ινδιάνοι! Το αποκορύφωμα ήταν το ποδόσφαιρο, που παίζαμε αγόρια και κορίτσια! Οι πρώτοι έρωτες, που ανθούσαν ανάμεσα στην μπάλα και το αυτοσχέδιο “τέρμα”.
Τώρα, διανύουμε μια κλειστοφοβική περιφραγμένη περίοδο με παιδιά καθηλωμένα. Δύσκολο και άδικο αλλά… υπάρχει φόβος δικαιολογημένα.

Με το θέατρο και τις παιδικές παραστάσεις πως και πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι; Τι ήταν αυτό που σε μάγεψε;

Με το θέατρο ξεκίνησα να ασχολούμαι έφηβη, με την “θεατρική συντροφιά του δήμου Ν. Σμύρνης” όπου δασκάλα μας, ήταν η μητέρα μου. Η συνεργασία μας ξεκινάει από τότε! Ήταν κάτι που ήρθε αβίαστα και απολύτως φυσικά.
Με μάγεψε η δύναμη που έχει η προετοιμασία, οι πρόβες, το “πίσω από την σκηνή”, η θεατρική πράξη, στην ψυχολογία τόσο του καλλιτέχνη που εκτίθεται, όσο και του κοινού που δέχεται την επίδραση της παράστασης. Ένα γόνιμο πάρε-δώσε που κάνει πιο “πλούσιες” και τις δυο πλευρές.

Με ποιο τρόπο θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει η δουλειά που κάνεις στην προσωπική σου ζωή;

Η Τέχνη, σε όλες της τις εκφάνσεις και ειδικότερα το Θέατρο, ανοίγει νέους ορίζοντες! Είναι μια συνεχής μαθητεία. Απαιτεί αδιάκοπη προσωπική εξέλιξη.
Κάθε μέρα, αναμετριόμαστε με τις “αδυναμίες” μας, νιώθουμε τα “δυνατά” μας σημεία και αντιλαμβανόμαστε το καλό που έχουμε κερδίσει προσφέροντας ψυχή και σώμα, μέσα από τα μάτια του κοινού.
Αυτή την αναζήτηση, την μεταφέρω και στις προσωπικές σχέσεις. Ερωτικές, φιλικές και οικογενειακές. Είμαι ένας ανήσυχος άνθρωπος που δεν φοράει εύκολα “παντόφλα”.

Είσαι ηθοποιός, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ενδυματολόγος. Ποια θα έλεγες ότι είναι η επαγγελματική σου  ταυτότητα ανάμεσα σε αυτές τις ιδιότητες σας;

Είμαι μια καλλιτέχνης που με ενδιαφέρει να γίνομαι όλο και καλύτερη. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις ιδιότητες μου! Πιστεύω στην δύναμη της ολότητας, και έτσι “αναγεννησιακά” με αντιμετωπίζω.
Οι “ταμπέλες” είναι χρήσιμες, αλλά καθόλου γοητευτικές. Κάθε φορά, ανασύρω κι άλλες δυνάμεις από τα “μέσα μου”, κι όταν καταλαβαίνω ότι έφτασε αυτό που πόθησα να φτάσει, στον κόσμο, χαίρομαι!

Φέτος για άλλη μια φορά κάνετε διπλό Θεατρικό χτύπημα  με τους «Ολύμπιους Θεούς» και «Χάνσελ & Γκρέτελ». Πως αποφασίσατε να ανεβάσετε δυο παιδικές παραστάσεις σε μια εποχή όπου ο κόσμος,  περνά οικονομικά δύσκολα. Δεν ήταν κάπως οικονομικά ριψοκίνδυνο;

Ναι δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβάζουμε 2 έργα ταυτοχρόνως, (ανεβάσαμε 3 έργα, με τον “Μαγικό Αυλό” στο Μέγαρο μουσικής της Θεσσαλονίκης) αν και αυτή η περίοδος που διανύουμε, είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Οι καταστάσεις δεν ευνοούν το κέρδος, αφού και καλά να πάει μια μικρή επιχείρηση, η φορολογία είναι πραγματικά δυσβάσταχτη. Δεν φοβηθήκαμε, επειδή η χαρά της δημιουργίας υπερβαίνει τον φόβο και θέλαμε να “συναντηθούμε” με όσο γίνεται περισσότερα, μικρά και μεγάλα παιδιά!

Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε τα συγκεκριμένα παραμύθια; Ποια ήταν τα μηνύματα που θέλατε να περάσετε στα παιδιά και τους γονείς; 

Ο “Χένσελ και η Γκρέτελ” είναι ένα μαγικό παραμύθι! Η παράσταση μας είναι βασισμένη πάνω στην ομώνυμη όπερα του Χούμπερτιγκ! Θέλουμε να γνωρίσει το κοινό αυτόν τον αξιόλογο σύνθετη που οι μελωδίες του χαϊδεύουν τα αυτιά μικρών και μεγάλων!Ο συνεργάτης μας Αντώνης Δελαπόρτας, διασκεύασε με μαστοριά την υπέροχη μουσική (που επέλεξε κομμάτια της. “Ο απόλυτος γνώστης του είδους Ανδρέας Κουλουμπής ο οποίος έχει φτιάξει τους ελληνικούς στίχους” ) και η Λαρίσσα Ερεμέγεβα, δίδαξε τους ταλαντούχους τραγουδιστές ηθοποιούς μας. Ακόμα τέλος ο πολύ καλός μου φίλος Πέτρος Γαλλίας που έκανε του φωτισμούς την κίνηση και τις χορογραφίες και τον θεωρό ένα άπο τα βασικά μέλη του πυρήνα της θεατρικής μας ομάδας.
Η Κάρμεν, πήρε αφορμή από το λιμπρέτο και έφτιαξε ευφάνταστους διαλόγους και χαρακτήρες αστείους μοναδικούς. Η Γκρέτελ, ο Χένσελ, η μαμά, ο μπαμπάς, η μάγισσα και η νανούλα, αλλά και οι νεράιδες της μέρας και της νύχτας, όπως και το νεραιδόπαιδομας, τα λουλούδια, τα δεντράκια, ο κούκος, ο κοκκινολαίμης ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας και μας μεταφέρουν σε ένα δάσος μαγικό όπου δεν θα πω τίποτα άλλο, μόνο ότι μαζί με τα χρώματα και τις… “γεύσεις” λιχουδιές που έχει σαν εικόνα το έργο, περνάνε επίκαιρα μηνύματα που έχουν να κάνουν με την διαφορετικότητα και την μοναδικότητα του καθένα!Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε ούτε να μην αποδεχόμαστε κάποιον που δεν μας μοιάζει.

Που μπορεί να δει κάποιος τις συγκεκριμένες παραστάσεις και ποιες ημέρες;

Η “Χένσελ και η Γκρέτελ” παίζεται στο θέατρο “Κιβωτός”. Πειραιώς 115. “Η Γέννηση του κόσμου και…ιστορίες των Θεών του Ολύμπου” είναι ένα ολοκαίνουργιο θεατρικό έργο της Κάρμεν, που βασίζεται στην “Κοσμογονία” του Ησιόδου καθώς και σε μύθους με πρωταγωνιστές το Δωδεκάθεο.
Γνωρίζουμε με έξυπνο, χιουμοριστικό τρόπο, τον Δία, την Ήρα, την Δήμητρα, τον Απόλλωνα, την Άρτεμη, τον Ήφαιστο, τον Διόνυσο, την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Πλούτωνα, τον Ποσειδώνα.
Ερχόμαστε σε επαφή με την πλούσια μυθολογία μας, και γοητευόμαστε απ τους τόσο γνώριμους χαρακτήρες αρχέτυπα, που είναι γραμμένοι στα χρωματοσώματα μας! Σε αυτό το έργο παίζω κι εγώ, μαζί με αρκετούς άξιους συναδέρφους.
Ίδρυμα Κακογιάννης Πειραιώς 206.

Η συνεργασία με την Κάρμεν πως είναι; Είναι πάντα ομαλή ή θα υπάρχουν και διαφωνίες που στο τέλος θα καταλήξουν σε κάποιο συμβιβασμό;

Η συνεργασία με την Κάρμεν είναι απολαυστική! Έχουμε κοινούς κώδικες, οπότε η επικοινωνία μας, πανεύκολη. Η αλληλοαποδοχή, η αλληλοεκτίμηση και πάνω απ΄όλα, η αγάπη, διευκολύνει αφάνταστα. Σ’ αυτό που ταιριάζουμε είναι ότι μας ενδιαφέρει να βρίσκουμε καινούργιες οπτικές χωρίς να “κολλάμε” σε δεδομένα! Κάθε έργο, κάθε παράσταση, είναι μια καινούργια πρόταση, με νέα ματιά και αυτό μας ανανεώνει απόλυτα!
Ακόμα και ενδεχόμενες διαφωνίες μας, τις διαχειριζόμαστε με τρόπο τέτοιον, που αποβαίνει γόνιμος για το αποτέλεσμα.
Και η αλήθεια είναι ότι όταν με βλέπει να επιμένω για κάτι, (που δεν συμφωνεί απαραίτητα) είναι τόσο ανοιχτόμυαλη και μου έχει τόση εμπιστοσύνη, που αφήνει το περιθώριο της πραγματοποίησης του δικού μου ονείρου.
Την ευχαριστώ και την εκτιμώ για αυτήν την μεγαλοθυμία της! Στο τέλος το μεγαλύτερο “μπράβο” το παίρνω από εκείνην επειδή υποστήριξα το όραμα μου μέχρι τέλους.

Χριστίνα πιστεύεις ότι μια παιδική παράσταση μπορεί να περάσει διδακτικά μηνύματα και να  επηρεάσει θετικά τα παιδιά που θα έρθουν να την παρακολουθήσουν;

Οι  αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, προσφέρουν ψυχαγωγία, γνώσεις, μνήμες, ερεθίσματα που αναπτύσσουν το αισθητήριο και την καλαισθησία όλων μας. Είναι απαραίτητο το θέατρο στην ζωή μικρών μεγάλων. Με εύληπτο τρόπο μαθαίνεις, γοητεύεσαι, γεμίζεις φαντασία, ποίηση, κοινωνικοποιείσαι, ταυτίζεσαι με τους ήρωες.
Είναι πραγματικά μεγάλη η ευθύνη μας όσων ασχολούμαστε σοβαρά με το θέατρο για παιδιά. Αλλά και μεγάλη η ευτυχία όταν νιώθουμε ότι οι παραστάσεις μας, συγκινούν. Κινούν το συναίσθημα.

Όταν ξεκινάς να σκηνογραφήσεις μια παιδική παράσταση, ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που έχεις ως βάση;

Όταν ξεκινάω να σκηνογραφήσω μια παράσταση με ενδιαφέρει η ατμόσφαιρα να αναδεικνύει τους ήρωες και να τους βοηθήσει να “συναντηθούν” με το κοινό.
Χρησιμοποιώ σαν όπλο το χρώμα, το σχήμα, το μέγεθος, τα χρώματα και οι αποχρώσεις τους έχουν διαφορετικές δονήσεις, επιδρούν στο συλλογικό υποσυνείδητο και βοηθάνε στην κατανόηση του κειμένου.
Ένα λουστρινένιο γυαλιστερό μαύρο κουστούμι, σε ένα ολοκόκκινο φόντο που κινείται, αποκτάει μια μοιραία αφοπλιστική δύναμη που πλανεύει (όπως στην σκηνή του Πλούτωνα και της Περσεφόνης! Την ξεγελάει προσφέροντας της ένα σπυρί ρόδι. Έτσι, την αναγκάζει να επιστρέψει στον Κάτω κόσμο, και να μην μείνει μαζί με την μητέρα της την θεά Δήμητρα στον Όλυμπο, παρά έξι μήνες)

Κάποιες φορές, το χιούμορ και η ελαφράδα που μπορεί να έχει ένας ρόλος, τονίζεται με αυτά που φοράει ο ηθοποιός, και μπορεί μέχρι και να τον απενοχοποίηση! Π.Χ. Η κακιά μάγισσα στο “Χένσελ και Γκρέτελ” είναι τόσο χαριτωμένη με τα μοβ πάνινα μαλλιά της, και τα στρογγυλά μπαλάκια που κρέμονται απ το φρουρώ της! Δίνουν κίνηση στο ρούχο της,και…πιστεύουμε ότι είναι έτοιμη να πετάξει με την μαξιλαρένια μαγική της σκούπα!!!

Έχεις σκεφτεί ποτέ να σκηνοθετήσεις μόνη σου ή μαζί με την Κάρμεν μια παράσταση που θα έχει θρησκευτικό χαρακτήρα;

Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχουμε σκεφτεί ποτέ μέχρι τώρα… η ενσάρκωση του Θεϊκού στοιχείου εμπεριέχει κινδύνους. Προτιμώ να έχω στην καρδιά μου τον Θεό άυλο και απέραντο, χωρίς όρια.

Χριστίνα θεωρείς ότι η ζωή σου είναι πράγματι ένα παιδικό παραμύθι και ότι η καλή σου νεράιδα είναι η Κάρμεν που πραγματοποιεί κάθε σου επιθυμία μέσα από της παραστάσεις;

Η ζωή μου είναι όμορφη, αλλά με παραμύθι δεν μοιάζε. Είμαστε πλάσματα του κόσμου τούτου. Με υποχρεώσεις, ματαιώσεις, απογοητεύσεις, κούραση αλλά και μαγικά αληθινές στιγμές.

Εκτός από το παιδικό θέατρο, ασχολείσαι με κάτι άλλο που σε γεμίζει;

Εκτός από την δουλειά μου – δουλειές μου που λατρεύω, μου αρέσει να χαλαρώνω, να επικοινωνώ με φίλους αλλά και τον εαυτό μου! Να χαϊδεύω, το σκυλάκι μου, να κάνω πιλάτες, να χορεύω, να τραγουδώ, να διαβάζω, να βλέπω ταινίες, να βλέπω θέατρο, να βελτιώνω και να βελτιώνομαι, να αλληλεπιδρώ ουσιαστικά με τους γύρω μου, να μαθαίνω απ τα λάθη μου, να συναντώ τις ανιψιές μου, την βαφτιστήρα μου, να αγαπώ, να αγαπιέμαι.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Τώρα βγαίνει το βιβλίο μας που είναι εμπνευσμένο από την παράσταση μας, “Χένσελ και Γκρέτελ” σε εικονογράφηση δική μου, και κείμενο της Κάρμεν!

Χριστίνα ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες  λίγο από το χρόνο σου για τη συνέντευξη.

Εγώ ευχαριστώ Κυριάκο για την γνωριμία μας, μέσα από τις ουσιαστικές ερωτήσεις σου!!!

 

Related posts

Συνέντευξη Μενέλαος Τζαβέλλας “Είμαι ακόμη παιδί στην ψυχή”

Γιάννης Σίντος «Το θέατρο θεωρώ ότι δέχθηκε ένα τεράστιο χτύπημα» συνέντευξη στο greekaffair

33 Χρόνια – Άγαμοι θύται «best ωχ…» Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης Μιλάει στην κάμερα του greekaffair.news (βίντεο)