ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Εύη Φρυγανά: «Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ότι η ζωή σπάνια είναι δίκαιη»

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Εύη Φρυγανά: «Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ότι η ζωή σπάνια είναι δίκαιη»

Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου  «Δείπνο Δολοφονών»  η συγγραφέας Εύη Φρυγανά παραχώρησε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Κυριάκο Τσικορδάνο & στο greekaffair

 

Κυρία Φρυγανά κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο greekaffair και να σας ευχαριστήσω πολύ που δεχτήκατε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη.

Καλώς σας βρήκα, greekaffair. Πάω να ξεκινήσω με τις ερωτήσεις, γιατί βλέπω ότι έχει ψωμί η υπόθεση…

Κ Φρυγανά είσαστε ένας άνθρωπος που πριν από κάποια χρόνια γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια. Τι θυμάστε από την εποχή εκείνη;

Το πόσο γριά με έκανε να νιώσω αυτή η ερώτηση δεν λέγεται! Μαζευτείτε λοιπόν γύρω από τη φωτιά, χρυσά μου, για να σας πει μια ιστορία η γιαγιά Εύη (που δεν μου ακούγεται και πολύ σαν όνομα γιαγιάς, αλλά τι να κάνουμε). 

Στον καιρό μου δεν είχαμε κινητά και ίντερνετ και υπολογιστές. Αφήναμε τις πόρτες μας ανοιχτές και παίζαμε στις αλάνες. 

Όχι, τίποτα απ’ όλα αυτά. Δεν ξέρω τι να σας πω. Εγώ το ’96 γεννήθηκα, το οποίο ακούγεται πολύ κοντινό μέχρι να κάνεις την αφαίρεση και να συνειδητοποιήσεις ότι ήταν είκοσι έξι χρόνια πριν! Ναι, πεθαίνουμε όλοι σιγά σιγά. 

Ας πιάσουμε λίγο το νήμα της συγγραφικής σας καριέρας από την αρχή. Πώς ξεκινήσατε να γράφετε αστυνομική λογοτεχνία;

«Πραγματικά» αστυνομικά ξεκίνησα να γράφω πριν μερικά χρόνια, όταν προέκυψε η ιδέα για τον Κήπο με τους Υάκινθους, όπου η αρχιφύλακας Λόρεν Γουότερστον ανακαλύπτει στον κήπο του αδελφού της το πτώμα μίας εξαφανισμένης γυναίκας. Παρότι δεν είχα τέτοιες βλέψεις, η ιστορία μου άρεσε και κατέληξε να εξελίσσεται σε σειρά, με το δεύτερο βιβλίο να κυκλοφορεί σε μερικούς μήνες και να αφορά την υπόθεση μίας μεσίτριας, που βρέθηκε κρεμασμένη στο διαμέρισμά της.

Ποτέ πριν όμως δεν με ενδιέφερε να ανακατέψω την Αστυνομία στις ιστορίες μου. Οπότε τα υπόλοιπα βιβλία μου, όπως το Δείπνο Δολοφόνων, πραγματεύονται εγκλήματα, αλλά από την οπτική θυτών και θυμάτων. Αυτό κάνει τα πράγματα λίγο πιο ενδιαφέροντα.

Κ. Φρυγανά ποια είναι η άποψη σας όσο αφορά τους «δάσκαλους» του κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος, όπως Άγκαθα Κρίστι, Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, η των «πρωτομάστορα» του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος Γιάννη Μαρή, αλλά και τον Πέτρο Μάρκαρη; 

Δύσκολα μπορώ να εκφέρω οποιαδήποτε γνώμη για κλασικά βιβλία, είτε από άποψη επαγγελματικής (λέμε τώρα) ευγένειας, είτε γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να με πάρουν με τις ντομάτες, που ξαφνικά την είδα Ντοστογιέφσκι και άρχισα να κρίνω προς πάσα κατεύθυνση. Θα πω ότι έχω αρκετά βιβλία τους στη βιβλιοθήκη μου και θα το αφήσω εκεί, πριν με πάρει χαμπάρι το Twitter.  

Μια εύλογη απορία έχουν αρκετοί αναγνώστες μας. Τι είναι αυτό που οδηγεί συνήθως μια συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων να θέλει να αποτυπώσει πάνω σε μια κόλλα χαρτί τις προσωπικές της σκέψεις, εμπειρίες, βιώματα κ.α.

Φοβάμαι ότι η προσωπική μου ζωή είναι υπερβολικά βαρετή για να περιγραφεί σε βιβλίο και δη αστυνομικό. Και νομίζω αυτό είναι και το λογικό. Αν οι ιστορίες μου βασίζονταν σε βιώματά μου, θα είχα διαπράξει αποκρουστικά εγκλήματα και δύσκολα θα με ξεγελούσατε να τα παραδεχτώ, τουλάχιστον πριν παραγραφούν και μπορώ να εκδώσω ένα αυτοβιογραφικό best-seller.

Ποιες είναι οι δυσκολίες ή ιδιαιτερότητες που μπορεί να συναντήσει ο συγγραφέας που θα ξεκινήσει να γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πολύ έξυπνο, καλογραμμένο και με μια συνεχής ροή η οποία σου κεντρίζει το ενδιαφέρον σε όλες τις σελίδες του βιβλίου; 

Για εμένα είναι ο προγραμματισμός. Προτιμώ να ξεκινήσω μια ιστορία και να δω πώς θα συνεχίσει, παρά να σχεδιάσω κάθε μικρή και μεγάλη λεπτομέρεια από πριν, κατά κύριο λόγο γιατί στην πραγματικότητα δεν έχω τη νοητική ικανότητα να το κάνω. Αν οργανώσω μία αλληλουχία γεγονότων, που στο μυαλό μου μοιάζει να πηγαίνει από το Α στο Β στο Γ στο Δ στο Ε, όταν πάω να τη γράψω αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα ήταν: Α, Κ, Ψ, Γ, ΜΠΙΣΚΟΤΑ!, Ε.

Αυτό δεν μου δημιουργεί μεγάλα προβλήματα σε ένα αυτοτελές βιβλίο μυστηρίου/θρίλερ, όπως το Δείπνο Δολοφόνων, αλλά στα καθαρόαιμα αστυνομικά (Ο Κήπος με τους Υάκινθους) τα πράγματα δυσκολεύουν και οι διορθώσεις που απαιτούνται μετά είναι ακόμα περισσότερες. 

Το βιβλίο «Δείπνο Δολοφονών» πιστεύετε είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που έχεις τις δυνατότητες να απορροφήσει έξυπνα και χωρίς να κουράσει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας του σελίδες; Και ένα ναι θα θέλαμε να μας το επιχειρηματολογήσετε.

Ελπίζω ότι είναι, αλλά το κατά πόσο το πετυχαίνει έχει να κάνει με τον κάθε αναγνώστη (για να αποποιηθώ κάθε ευθύνη). Αυτό που μπορώ να πω με κάθε σιγουριά είναι ότι σαν βιβλίο είναι αρκετά σύντομο. Λέει την ιστορία που θέλει να πει και τελειώνει χωρίς πολλές φανφάρες.

«Δείπνο Δολοφονών». Θα θέλατε να μας πείτε και λίγα λόγια για το βιβλίο χωρίς να προδώσουμε κάτι για έναν από τους ήρωες του; 

Στο μυαλό μου (και μάλλον μόνο στο μυαλό μου) είναι η τομή ανάμεσα σε κλασικά whodunnit τύπου And Then There Were None και παρωδίες όπως το Murder By Death. Και δεν πρόδωσα τίποτα. Ούτε καν την απάντησή μου.

Η ιστορία Δείπνο Δολοφονών είναι μια ιστορία καθαρά μυθοπλασίας ή υπάρχουν και αληθινά πρόσωπα και στοιχεία μέσα στο μυθιστόρημα αυτό; 

Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, σε περίπτωση που κάποιος θέλει ποσοστά από τα δικαιώματα. 

Ένα περίεργο email ξαφνικά θα λάβουνε οι 5 από τους 6 ήρωες του μυθιστορήματος σας το οποίο ο κάθε ήρωας ξαφνιάστηκε με διαφορετικό τρόπο; Θα θέλατε να μας αποκρυπτογραφήσετε το email χωρίς να προδώσουμε το παρακάτω του μυθιστορήματος σας.
Δεν νομίζω ότι απαιτεί ιδιαίτερη αποκρυπτογράφηση. Μία αθώα πρόσκληση είναι μόνο…

Αξιότιμη παλιοπαρέα,

Σας προσκαλώ όλους το Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σε ένα διήμερο στη μνήμη του αγαπημένου μας φίλου, Λουκ Χολ, στο Kansas River Mansion B&B.

Οι εγκαταστάσεις θα είναι διαθέσιμες μόνο σε εμάς τους έξι από τις τέσσερις το απόγευμα την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, έως το πρωί της Δευτέρας, στις 28. Η χρέωση ανέρχεται στα τετρακόσια εξήντα επτά δολάρια ανά άτομο. Να έχετε μετρητά.

Το πανδοχείο βρίσκεται στο τέλος ενός ιδιωτικού δρόμου, οδός Νάιτλινγκερ, έξω από το Κάνσας Σίτι. Για να δείτε την ακριβή τοποθεσία, μπείτε στο www. kansasrivermansion.com.

Θα πρέπει να έχετε φτάσει μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου μόνοι σας. Δεν θα δείξει κανείς ανεκτικότητα στην απουσία σας.

Να έχετε ένα ευχάριστο ταξίδι.

Φιλικά, Κέβιν Ροκ

Η ιδέα για το συγκεκριμένο αστυνομικό μυθιστόρημα πως προέκυψε;

Πραγματικά δεν θυμάμαι. Ξέρω ότι ανέκαθεν μου οι άρεσαν οι ιστορία που διαδραματίζονται σε περιορισμένο χώρο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το Kansas River Mansion B&B, αλλά μέχρι εκεί. Το βιβλίο μπορεί να κυκλοφόρησε το 2021, αλλά η σύλληψη της ιδέας και μεγάλο κομμάτι από τη συγγραφή της έγιναν το 2016. Και ότι θυμόμουν πως υπήρχε βιβλίο για να συνεχιστεί πολύ είναι.

Γιατί ονομάσατε το αστυνομικό σου μυθιστόρημα «Δείπνο Δολοφονών» θα θέλατε να μας αποκρυπτογραφήσετε τις λέξεις του τίτλου;

Αρχικά, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τους τίτλους. Νομίζω ότι Δείπνο Δολοφόνων είναι ό,τι πιο προφανές θα μπορούσα να είχα βγάλει το βιβλίο. Και ό,τι πιο κυριολεκτικό.

Μια συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος όπως εσείς πιστεύετε ότι γίνεται ένας μικρός δικαστής καθώς σας δίνεται το δικαίωμα με την πένα σας να αποδώσετέ άλλοτε δικαιοσύνη στον ήρωα του βιβλίου, ή αντιθέτως να τιμωρήσετε τον ένοχο, καθώς και να του αφαιρέσετε μία ζωή…

Αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στις τέχνες μυθοπλασίας. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ότι η ζωή σπάνια είναι δίκαιη και εκεί που ένας άνθρωπος αφέθηκε ελεύθερος από λάθος του δικαστικού συστήματος, ένας χαρακτήρας μπορεί να τιμωρηθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Προσφέρει και αυτό μια ευχαρίστηση…

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που έχει επηρεάσει τη ζωή σας περισσότερο;

Όλα την επηρεάζουν, αλλά υποπτεύομαι ότι δεν είναι αυτή η σωστή απάντηση. Τι να σας πω, εγώ γενικά θρίλερ διαβάζω, οπότε δύσκολα να δώσω απάντηση που δεν θα με κάνει να μοιάζει με μανιακό.

Ποιον αστυνομικό συγγραφέα θεωρείτε μέντορα σας; 

Διαβάζω χρόνια Ann Cleeves. Ειδικά η σειρά της με πρωταγωνίστρια τη Βέρα Στανχόουπ είναι μία από τις αγαπημένες μου. Μουντός καιρός, αγγλική επαρχία και ατελείωτες δολοφονίες.

Θα ήθελα να μας αναφέρετε ένα μικρό κομμάτι μέσα από το αστυνομικό σας μυθιστόρημα «Δείπνο Δολοφονών» που πραγματικά θα θέλατε ο αναγνώστης σας να θυμάται κλείνοντας το βιβλίο σας.

Τα ονόματα των χαρακτήρων. Προσπάθησα να τους δώσω όσο το δυνατόν μεγαλύτερα σόλο μπορούσα πριν παγιδευτούν όλοι μαζί για το υπόλοιπο βιβλίο, ώστε να μην μπλεχτούν στο μυαλό του αναγνώστη και ελπίζω ότι όντως δεν γίνονται μπερδέματα.

Το καιρό που συγγράφατε το αστυνομικό σας μυθιστόρημα, υπήρξαν στοιχεία του χαρακτήρα σας που σας δυσκόλεψαν τη συγγραφή του βιβλίου;

Είμαι μάστερ της αναβλητικότητας (πού το ξέρατε;) και αυτό δεν βοηθάει πουθενά.

Τι είναι αυτό που φοβίζει περισσότερο σήμερα μια «νέα και φρέσκια συγγραφέα» όπως εσείς στον χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος; Και τι είναι αυτό που σας δίνει δύναμη να προχωρήσετε σε ό,τι και αν κάνετε;

Νομίζω όλους τους συγγραφείς τούς φοβίζει το ίδιο πράγμα: να δουλέψουν σκληρά για ένα βιβλίο που δεν θα εκτιμηθεί από τους αναγνώστες. Δύσκολά μπορεί να βρεθεί κάτι αντικειμενικά καλό και καθολικά αγαπητό στη λογοτεχνία και δεν πιστεύω ότι ο φόβος αυτός σε αφήνει ποτέ.

Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος πρέπει να διαβάζει βιβλία;

Πιστεύω ότι ο κόσμος πρέπει να ασχολείται με ό,τι τον κάνει χαρούμενο. Ναι, με τα βιβλία διευρύνεις τους ορίζοντές σου, ναι, αναγκάζεσαι να εξερευνήσεις περιστάσεις διαφορετικές από τις δικές σου, ναι, σου δίνεται η δυνατότητα να βελτιώσεις τη συναισθηματική (και πνευματική) σου νοημοσύνη, αλλά μόνο αν διασκεδάζεις κατά τη διάρκεια. Παράλληλα βέβαια είμαι και της άποψης ότι, αν δεν σε κάνει χαρούμενο η λογοτεχνία, δεν έχεις βρει ακόμα αυτό που σου αρέσει, οπότε δεν ξέρω πώς ακριβώς πρέπει να τοποθετηθώ.

Θα επιθυμούσατε να δείτε κάποια στιγμή ένα από τα αστυνομικά σας μυθιστορήματα να παίζονται στο θέατρο, στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο; Και εάν ναι, ποιο βιβλίο θα επέλεγες να προωθήσεις;

Ναι! Δεν υπάρχει γραμματοσειρά αρκετά μεγάλη, για να εξηγήσω πόσο θα ήθελα να γίνει μία τέτοια μεταφορά. Είμαι γνωστή σινεφίλ και λίγα πράγματα θα με έκαναν πιο χαρούμενη από μία ταινία βασισμένη σε ιστορία μου. Τώρα, μπορείτε να πάρετε οποία θέλετε. Το Δείπνο Δολοφόνων, λόγω του περιορισμένου χώρου στον οποίο διαδραματίζεται, επιτρέπει και περιορισμένο μπάτζετ. Σας δίνω την ευχή μου!

Τι θα λέγατε στον αναγνώστη πριν ξεκινήσει να διαβάζει το βιβλίο «Δείπνο Δολοφονών»;

Να έχει στο μυαλό του τελειώνοντας να κάνει κριτική στο Goodreads. 

Κ. Φρυγανά ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε για να πραγματοποιήσουμε αυτήν τη συνέντευξη.

Ευχαριστώ εσάς για τις εύστοχες ερωτήσεις και όσους αναγνώστες άντεξαν να διαβάσουν τις απαντήσεις μου. 

 

Related posts

Συνέντευξη Ι. Χατζημεστή: Στόχος είναι τα «Χρώματα Αγάπης» να παρέχουν συνεχή και αδιάκοπη προσφορά στον συνάνθρωπο

Ο Σπύρος Μπιμπίλας μιλάει στην εκπομπή greekaffair για το νέο του κωμικό ρόλο στους Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες

Συνέντευξη Σαλίνας Γαβαλά για την πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση της, «ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ»