Συνέντευξη με την Πρωταθλήτρια Ελλάδος του Tae Kwon Do, Μαρίνα Δημητροπούλου: «Θυμάμαι τον εαυτό μου σε κάθε τσακωμό να υπερασπίζομαι τους πιο αδυνάμους.»

Η Μαρίνα Δημητροπούλου μίλησε με τον Κυριάκο Τσικορδάνο και το GreekAffair.gr σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης.

 

Θα ήθελα να πιάσουμε λίγο το νήμα της ζωή σου από την αρχή και να μου πεις που γεννήθηκες και που έζησες τα πρώτα σου εφηβικά χρόνια.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πέραμα.

Από μικρή ήσουνα ήρεμο κορίτσι; Με το σχολείο και τα γράμματα ποια ήταν η σχέση σου; Τα πήγαινες καλά; Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου εκείνη την εποχή;

Η αλήθεια είναι πως μέχρι τα 14 έτη μου ήμουν πάρα πολύ ήρεμη. Αργότερα άρχισα να γίνομαι λίγο πιο σκληρή αφού στην εποχή μας οι αλλαγές από παιδί σε έφηβο και από εκεί σε ενήλικα γίνονται πριν το καταλάβεις. Στο σχολείο τα πήγαινα καλά διότι ήμουν ήσυχη μέσα στην τάξη. Η η αλήθεια είναι πως δεν διάβαζα πολύ αλλά παρακολουθούσα το τι έλεγαν οι καθηγητές και αυτό μου ήταν αρκετό. Με θυμάμαι στην εφηβεία συνέχεια με αθλητικές φόρμες και μονίμως μια κοτσίδα ψηλά. Με θυμάμαι να κλαίω αρκετά λόγω ευαισθησίας, με θυμάμαι να με φοβούνται τα άλλα παιδάκια λόγω του αθλήματος μου. Θυμάμαι να μπαίνω μπροστά σε κάθε τσακωμό και πάντα ήμουν υπερ του πιο αδυνάμου…

Η ενασχόληση σου με τον αθλητισμό πως προκύπτει στην ζωή σου; Υπήρχε κάποιο εσωτερικό ερέθισμα μέσα από την οικογένεια σου ή από το συγγενικό περιβάλλον;

Η ενασχόληση μου ξεκίνησε εξαιτίας ενός χειρουργείου που έκανα 2 χρονών. Οι γονείς μου μετά από αυτό με έγραψαν μπαλέτο όπου εκεί έκατσα μόνο μια εβδομάδα. Ο μεγάλος μου αδερφός ευθύνεται καθαρά που ασχολήθηκα με τις πολεμικές τέχνες αφού με παρότρυνε να πάω μαζί του KARATE.

Το «μικρόβιο» του αθλητισμού και των πολεμικών τεχνών το καλλιεργούσες από την παιδική ηλικία ή είχες στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάποιον άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό που στην πορεία άλλαξε;

Ξεκάθαρα είναι μικρόβιο που το έχω ακόμα και θα το κουβαλάω για πολλά χρόνια.

Σε ηλικία 3 ετών ξεκινάς να έχεις επαφή με τις πολεμικές τέχνες. Μίλησε μας λίγο για το τι θυμάσαι από τα πρώτα σου βήματα εκεί. Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η εποχή εκείνη για την μετέπειτα σου πορεία;

Θυμάμαι ότι είχαν πει στον πατέρα μου ότι δεν παίρνουν τόσο μικρές ηλικίες στο Καράτε γιατί η αλήθεια είναι πως ήμουν μόλις 2 1/2 ετών, αλλά αν καθόμουν ήσυχη θα με κρατούσαν στο τμήμα. Από ότι φαίνεται τα κατάφερα. Ξεκίνησα λοιπόν και είχα και παρέα τον αδερφό μου. Είχα 2 υπέροχους δασκάλους τον κο. Μαστρογιαννάκο και τον κο. Μπεσίρη και από το ’96 έως το 2004 είχα  το πρώτο μου πανελλήνιο πρωτάθλημα στο οποίο πήρα και την 3η θέση. Μετά από το Πανελλήνιο πρωτάθλημα έμαθα από τον πατέρα μου ότι θα σταματούσα και θα άλλαζα άθλημα.

Το TAEKWONDO  πως μπαίνει στην ζωή σου;

Και έτσι μπαίνει το TKD στη ζωή μου. Στην αρχή δεν ήθελα να φύγω από το Karate. Με κλάματα πήγαινα στο Tae kwon do.

Από μαύρη ζώνη στο ΚΑΡΑΤΕ ξαναπήγα στην άσπρη του ΤΚD. Δεν ήταν ωραίο έλεγα. Κάνω τόσα χρόνια και πάλι θα μου φέρονται σαν αρχάρια; Βέβαια τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ακριβώς αφού στο Karate μου είχαν μάθει τόσα πράγματα που στο Tkd σε 2 μήνες είχα μπει στην αγωνιστική ομάδα και έπειτα από 1 χρόνο στην Εθνική Ομάδα.

Όταν ξεκίνησες να ασχολείσαι επαγγελματικά με τις πολεμικές τέχνες ως νεαρά έφηβη, είχες πρότυπα;

Το 2007 μπήκα για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα και η αλήθεια είναι πως δεν είχα πρότυπα. Ίσως πρότυπο για μένα ήταν ο πατέρας μου, για την δύναμη που είχε ως άνθρωπος.

Τα χρόνια εκείνα  πριν γίνεις πρωταθλήτρια ποια ήταν η  καθημερινότητά σου, τι γραμμή ακολουθούσες προκειμένου να έχεις μια υγιεινή ζωή;

Στα 14 πιστεύω ότι είσαι υγιής από μόνος σου. Δεν χρειάζονται πολλά επιπλέον. Το πρόγραμμα μου γέμιζε με σχολείο, αγγλικά, φαγητό, προπόνηση και ύπνο. Τότε έκανα 5 ώρες προπόνηση την ημέρα.

Μαρίνα, όπως όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι το Ταεκβοντό είναι ένα άθλημα που απαιτεί πολύ συχνά να κάνεις υπερβάσεις. Ποιες είναι οι υπερβάσεις που έχεις κάνει εσύ στην ζωή σου- και φυσικά συνεχίζεις να κάνεις- ώστε να πετύχεις τους στόχους σου;

Η υπερβολή που έχω κάνει εγώ είναι οι ώρες προπόνησης τα πρώτα 2 χρόνια 2007-2009 Μετά δεν έκανα ούτε προπόνηση. Αυτό μου στοίχησε τα επόμενα χρόνια πολύ ακριβά. Τώρα είμαι σε πολύ καλύτερη φάση από παλιά. Κάνω 4 φορές την εβδομάδα προπόνηση και προσπαθώ κάθε φορά να γίνομαι καλύτερη ακολουθώντας πάντα τις συμβουλές της δασκάλας μου.

Μαρίνα, η προσωπικότητα σου δείχνει ότι είσαι ένα πολύ δυναμικό άτομο αφού  από νεαρή ηλικία με την αγάπη σου και το πάθος που έχεις,  καταφέρνεις να εκπληρώνεις έναν-έναν τους στόχους της ζωής σου. Είμαι βέβαιος ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επί δέκα χρόνια, από το 2007 – 2017, ανακηρύχθηκες Πρωταθλήτρια Ελλάδας. Θα ήθελα να μας πεις πώς κατάφερες να κρατήσεις τον τίτλο της Πρωταθλήτριας όλα αυτά τα χρόνια και ποιες θυσίες έκανες για να πετύχεις αυτόν τον στόχο και να μοιραστείς μαζί μας κάποιες στιγμές από τους αγώνες σου.

Όλα τα έκανε η δύναμη ψυχής που είχα. Ήθελα πάντα να βγαίνω 1η. Η αλήθεια είναι πως λίγα από τα μετάλλια μου είναι ασημένια ή χάλκινα. Θυσίες όπως είπα και παραπάνω δεν έκανα αρκετές και φταίει μάλλον το ότι  έβγαινα 1η χωρίς αρκετή προσπάθεια και έτσι δεν άφηνα τον εαυτό μου να εξελιχθεί.

Ένα μεγάλο όνειρο ζωής είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εσύ προετοιμάζεσαι γι’ αυτό;

Οι πιο όμορφες στιγμές για μένα από αγώνες είναι δυο. Το 2013 υστέρα από τον θάνατο του παππού μου Παναγιώτη έπαιξα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα το οποίο διεξήχθη στο Μεξικό και κέρδισα την δυο  φορές Ολυμπιονίκη του Μεξικού και η δεύτερη καλύτερη στιγμή είναι που έπαιξα στην 1η Ολυμπιάδα Ευρώπης το 2015 στο Baku.

Η πορεία μου από το 2013 έως το 2015 ήταν αρκετά καλή και μέσα μου πίστευα πως θα με επέλεγαν για την Ολυμπιάδα στο Ρίο το 16 αλλά τελικά δεν έγινε. Πέρασα μια φάση που δεν ήθελα να μιλάω σε άνθρωπο. Έκλαιγα συνέχεια και έλεγα πως δεν θα ξαναπαίξω ποτέ και ότι τελείωσε το Tkd για εμένα. Έπαιξα άλλον ένα χρόνο ξανά και μπήκα στην Εθνική ομάδα όπου ύστερα από 2 χρόνια που έμεινα εκτός λόγω τραυματισμού, ξαναγύρισα με περισσότερο πείσμα, πιο δυναμική από ποτέ. Σήμερα κάνω σχεδόν κάθε μέρα προπόνηση ελπίζοντας πως κάποια μέρα το όνειρο μου θα πραγματοποιηθεί. Θα το παλέψω όσο πάει αυτή τη φορά. Έτσι και αλλιώς είναι «Όνειρο ζωής».

Ποιοι είναι οι προπονητές που ασχολήθηκαν μαζί σου και σε βοήθησαν να φτάσεις στο υψηλό επίπεδο που βρίσκεσαι σήμερα;

Οι προπονητές που ασχολήθηκαν μαζί μου: θα τους αναφέρω με τη σειρά από την ημέρα που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα. Ο Κ Μαστρογιαννάκος είναι ο πρώτος άνθρωπος που με έκανε να αγαπήσω τις πολεμικές τέχνες. Από εκεί ξεκίνησα και ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινάμε! Υστέρα ήταν ο Κ Γκόβας.

Αργότερα ο Νίκος Τζανακάκης που είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και τον ευχαριστώ για ότι έκανε για εμένα. Και τέλος ο άνθρωπος που είναι από πάνω μου σε καθημερινή βάση και της βγαίνει η φωνή, είναι η Δασκάλα μου Αθανασοπούλου Αρετή. Μετά από πολλά χρόνια λοιπόν έχω ένα πρότυπο όχι μόνο αθλήτριας αλλά και ως ανθρώπου.

Την αγαπώ πολύ και την ευχαριστώ δημόσια.

Επίσης θα ήθελα να αναφέρω άλλον έναν σημαντικό άνθρωπο: τον γιατρό που έχω από το 2007 έως τώρα, τον Γεώργιο Θεμιστοκλέους, που πραγματικά από τότε που τον γνώρισα οι τραυματισμοί μου είναι σπάνιοι.

Μαρίνα πριν τους αγώνες σου προσεύχεσαι; Γενικά, πιστεύεις στο θεό;

Προσεύχομαι συνέχεια και πριν από κάθε αγώνα πάω στην Αγιά Μαρίνα και διαβάζω όλες τις προσευχές που έχει μέσα στο μικρό εκκλησάκι. Μου δίνει δύναμη. Με κάνει να μην φοβάμαι τίποτα. Επίσης κάνω το σταυρό μου μόλις μπω να παίξω. Μαγική δύναμη θα έλεγα…

Για μια αθλήτρια ή έναν αθλητή του δικό σου βεληνεκούς, πόσες ώρες προπόνησης την ημέρα απαιτούνται πριν από κάποιο σημαντικό αγώνα και ποιες είναι οι θυσίες στην προσωπική ζωή;

Όταν θες να λέγεσαι πρωταθλητής απαιτούνται άπειρες θυσίες και άπειρες ώρες προπόνησης. Νομίζω το ιδανικό είναι 2 φορές μέσα στη μέρα, από 1 1/2- 2 ώρες την φορά. Εγώ προσωπικά λέω τον εαυτό μου αθλήτρια γιατί όπως έγραψα και πιο πάνω δεν έκανα πολλές θυσίες. Δούλευα ταυτόχρονα, για να μπορώ να συμμετέχω σε αγώνες και εκεί το έχασα θεωρώ.

Ποια η γνώμη σου για το επίπεδο του Ταεκβοντό, στην Ελλάδα;

Το Tae Kwon Do στην Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο. Οι δάσκαλοι-προπονητές και η ομοσπονδία μας προσπαθούν όσο μπορούν και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.

Ποια είναι η γνώμη σου Μαρίνα… η Ελλάδα προωθεί το Tae Kwon Do;

Ευτυχώς είμαστε στη 3 θέση σε κατάταξη αθλημάτων με τα περισσότερα σωματεία, οπότε η ομοσπονδία μας προσπαθεί ώστε κάθε αγώνας που διεξάγεται στην Ελλάδα να είναι καλύτερος από κάθε προηγούμενο.

Στην Ελλάδα πιστεύεις  έχουμε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις – χώρους ώστε οι αθλητές όπως εσύ να έχουν την ευκαιρία να προπονούνται σωστά με τα κατάλληλα όργανα γυμναστικής  και τους σωστούς προπονητές; Θα σε ενδιέφερε κάποια στιγμή να δημιουργήσεις ένα χώρο δικό σου με τις παραπάνω προδιάγραφες;

Το λέω χρόνια αυτό: έχουμε τους καλυτέρους αθλητές άλλα οι εγκαταστάσεις μας δεν είναι και οι καλύτερες. Οι Σύλλογοί βέβαια προσπαθούν με κάθε τρόπο να παρέχουν στους αθλητές τους ότι καλύτερο. Εννοείται πως όταν τελειώσει η καριέρα μου σαν αθλήτρια θέλω να συνεχίσω σαν προπονήτρια και να ανοίξω και εγώ τον δικό μου Σύλλογο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις αντιμετωπίσει ως σήμερα;

Δυσκολία για μένα είναι ο ΘΑΝΑΤΟΣ. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω εύκολα και με πάει πολύ πίσω.

Πόσο σημαντικό πιστεύεις, είναι για έναν μαχητή πολεμικών τεχνών να είναι ταπεινός προς τους συναθλητές του ή προς την τέχνη του;

Πρέπει να είσαι ταπεινός όσο μπορείς. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν οι προπονητές στα παιδιά, μαζί με τον σεβασμό.

Θα παρότρυνες κάποιον να αρχίσει από μικρή ηλικία το Tae Kwon Do και γιατί;

Εννοείται από μικρή ηλικία πρέπει τα παιδιά να αρχίζουν να ασχολούνται με κάποιο άθλημα. Με τα χρόνια θα δουν οι γονείς ότι κάνανε το σωστό.

Έχει  περάσει ποτέ από το μυαλό σου ότι μελλοντικά θα ήθελες να είσαι  κάποια στιγμή η Προπονήτρια που θα αναδείχνει νέους αθλητές του Tae Kwon Do;

Στο μέλλον θέλω να έχω πολλούς μαθητές  στο άθλημα που κάνω τόσα χρόνια, στο άθλημα που με έκανε να αγαπήσω την Μαρίνα. Η προσωπικότητα μου άλλαξε κάνοντας αυτό το άθλημα. Οπότε ναι, θέλω να γίνω προπονήτρια και να προσφέρω ό,τι έμαθα αυτά τα χρόνια στη νέα γενιά.

Μαρίνα, θα ήθελα να αφήσουμε όμως το χώρο των πολεμικών τεχνών και να περάσουμε σε ένα άλλο είδος ενασχόλησης σου αυτό το καιρό που ονομάζεται «Jumple by aerower»; Εξήγησε μας λίγο τι ακριβώς είναι αυτό το νέο είδους γυμναστικής;

Βασικά είναι ότι καλύτερο έχω κάνει προσωπικά. Είναι ένα είδος αερόβιας γυμναστικής με στόχο την αποκατάσταση και την προστασία της σπονδυλικής στήλης και των μυϊκών ομάδων.

Σε τι είδους κόσμο και ηλικίες απευθύνεται αυτό το νέο είδους γυμναστικής που ονομάζεται «Jumple by aerower»

Απευθύνεται σε όλο τον κόσμο ανεξαρτήτως ηλικίας και είναι μια προπόνηση η οποία θα δώσει ευχαρίστηση σε οποίον την κάνει. Δεν μπορούν να κάνουν μόνο όσοι έχουν αυχενικό ή οι έγκυες.

Γιατί να αποφασίσει κάποιος να ξεκινήσει να γυμνάζεται με το «Jumple by aerower»; Σε τι διαφέρει από τα άλλα είδη γυμναστικής;

Γιατί είναι η πιο ασφαλής γυμναστική για τη μέση και απορροφάει το 80% των κραδασμών. Καταπολεμά την κυτταρίτιδα και μειώνει το λίπος κατά 25 % περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα.

Είναι ακριβό σπορ για κάποιον που θα πάρει την απόφαση να ασχοληθεί ενεργά;

Θα έλεγα ότι είναι χόμπι. Δεν έχει αντίπαλο  αυτό το είδος γυμναστικής. Ίσα ίσα που γυμνάζεσαι με αρκετό κόσμο μαζί. Όποιος πάρει την απόφαση να το δοκιμάσει θα το λατρέψει. Σας το υπογραφώ. Δεν θα έλεγα ότι είναι ακριβό πάντως.

Εσύ προσωπικά παραδίδεις γυμναστική «Jumple by aerower»; Πως μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σου  κάποιος εάν πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με το είδος της γυμναστικής αυτής;

Όντως κάνω κάποια μαθήματα και έχω αρκετές κοπέλες που το λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή. Μαζί μου μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω social. Έχω και σελίδα Aerower by Dimitropoulou. Θα χαρώ πολύ να επικοινωνήσουνε μαζί μου και να τους λύσω κάθε απορία.

Μαρίνα, τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο σήμερα; Και τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις σε ότι και αν κάνεις;

Αυτό που με φοβίζει είναι πως αρκετός κόσμος στεναχωριέται και τα παρατάει εύκολα  στην πρώτη δυσκολία. Εγώ έχω πολύ πείσμα και κάνω την ομάδα μου να προσπαθεί ώστε να βλέπει τα αποτελέσματα που θέλει. Μου δίνει δύναμη αυτόματα το ότι πρέπει να βοηθήσω τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Επίσης δύναμη μου δίνει και το αγόρι μου. Πιστεύει πολύ σε μένα, οπότε πρέπει να τιμώ αυτήν την πίστη καθημερινά.

Πως βίωσες την προηγούμενη περίοδο της καραντίνας αλλά και την παρούσα και τι επιπτώσεις είχε όλο αυτό στην προσωπική σου ζωή αλλά και στην δουλειά σου;

Η προηγουμένη καραντίνα ήταν όμορφη για μένα. Κάθε μέρα προσπαθούσα να ανεβάζω στα κοινωνικά δίκτυα διάφορες ασκήσεις για τον κόσμο και τα μυνήματα που έπαιρνα, ήταν πολύ όμορφα. Οπότε, το συνεχίζω και στη δεύτερη καραντίνα και έτσι περνάει και ωραία η μέρα μου. Αρνητικές επιπτώσεις είναι μόνο ότι δεν βλέπω τους γονείς μου και τον αδερφό μου.

Τι είναι αυτό που σε ανεβάζει ψυχολογικά και τι είναι εκείνο που σε αποκαρδιώνει πλήρως;

Με ανεβάζει ψυχολογικά η ειλικρινής αναγνώριση του κόσμου και με αποκαρδιώνει το ψέμα.

Τι δεν συγχωρείς;

Δεν μπορώ να συγχωρέσω το ψέμα.

Έχεις το θάρρος να πεις όχι ή φοβάσαι τις επιπτώσεις;

Δεν έχω μόνο θάρρος έχω και θράσος ταυτόχρονα χωρίς να με ενοχλεί το τι θα ακολουθήσει.

Τι σε χαλαρώνει; Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;

Η μουσική! Με κάνει και σκέφτομαι, να γελάω και να κλαίω. Περνάει υπέροχα η μέρα μου αν ακούω μουσική. Στον ελεύθερο μου χρόνο μαγειρεύω και βλέπω φίλους.

Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις σου; Πως σκέφτεσαι το μέλλον σου;

Οι επόμενες κινήσεις μου είναι να ανοίξω ένα γυμναστήριο όπως το ονειρευόμουν από παιδάκι και να κάνω μια όμορφη οικογένεια με πολλά παιδιά. Αυτά τα δυο θα ήθελα για το μέλλον μου.

Μαρίνα, σε ευχαριστώ που αφιέρωσες λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου για να μας παραχωρήσεις αυτήν την συνέντευξη.

Εγώ σας ευχαριστώ! Οι ερωτήσεις ήταν υπέροχες και πραγματικά σε όποιον απαντάει σε αυτές του θυμίζετε τι πέρασε, τι έζησε όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι να έρθει το σήμερα.

Εύχομαι υγεία ευτυχία και ελπίδα σε όλο τον κόσμο!

Καλές γιορτές! Ελπίζω να τα ξαναπούμε.