ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Συνέντευξη στον πολυβραβευμένο Έλληνα σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή: Είναι επικίνδυνο στην Ελλάδα να είσαι Έλληνας

#ΓιάννηςΣμαραγδής

Συνέντευξη στον πολυβραβευμένο Έλληνα σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή: Είναι επικίνδυνο στην Ελλάδα να είσαι Έλληνας

Το greekaffair.gr  και ο δημοσιογράφος Κυριάκος Τσικορδάνος βρεθήκανε στα γραφεία της ALEXANDROS FILM για να πραγματοποιήσουν μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον πολυβραβευμένο Έλληνα σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΜΑΡΑΓΔΗ

Ο πολυβραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής έχει μια σταδιοδρομία γεμάτη δημιουργικότητα και μετρά πολλές εμπορικές και καλλιτεχνικές επιτυχίες στον κινηματογράφο αλλά και στη τηλεόραση.

Οι πιο σημαντικές μεγάλου μήκους ταινίες του είναι οι: *Καζαντζάκης (2017) www.kazantzakismovie.com Είναι η πρόσφατη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, το σενάριο της οποίας στηρίζεται πάνω στην μεγάλης λογοτεχνικής αξίας αυτοβιογραφία του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα «Αναφορά στον Γκρέκο». Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 23 Νοεμβρίου 2017, ενώ έφτασε στην πρώτη θέση του Box Office με 250.000 εισιτήρια.

Την ταινία έχουν εκχωρήσει εντελώς δωρεάν στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας για την πολιτιστική διπλωματία της χώρας.

Στο 51ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Χιούστον (Worldfest) η ταινία απέσπασε 4 βραβεία -Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Μουσικής, Καλύτερης Φωτογραφίας και Καλύτερου Ηθοποιού για τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο- και 2 υποψηφιότητες για την Μαρίνα Καλογήρου και τον Θοδωρή Αθερίδη.

Προβλήθηκε στην UNESCO στο Παρίσι, στο Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στο Τορόντο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ινδίας στη Γκόα, στο Διεθνές Φεστιβάλ του Καΐρου, στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Βηρυτό και στην Σιγκαπούρη, στο Museum of the Moving Image στη Νέα Υόρκη σε συνεργασία με το Hellenic Film Society, στο Γαλλόφωνο φεστιβάλ στο Μπακού, στο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών στο Μοντρεάλ, στο News York Greek Film Expo, κ.λπ. Οργανώθηκαν, επίσης, πολλές ιδιωτικές προβολές σε διάφορες χώρες όπως η Ελβετία, η Γερμανία, η Πολωνία, οι ΗΠΑ (Ουάσιγκτον και Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ), κ.λπ.

Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι (2012) www.godlovescaviarthemovie.gr

Μια ταινία τιμής στους Έλληνες της Διασποράς που θέμα της είναι ο ευεργέτης Ιωάννης Βαρβάκης, ο οποίος έδρασε ως έμπορος στη Ρωσία.

Διεθνής συμπαραγωγή με διεθνές cast (Sebastian Koch, John Cleese, Katherine Deneuve, Juan Diego Botto, Evgeni Stychkin) και πολύ καλό box office 350.000 εισιτηρίων στην Ελλάδα. Έτυχε διεθνούς διανομής από την Αμερικάνικη εταιρεία διανομής Vision Films Inc. Κυκλοφορεί σε DVD στην Αμερική, τον Καναδά, την Αγγλία, την Γερμανία, την Ρωσία, την Κίνα κ. α. Συμμετείχε επίσημα στο διεθνές φεστιβάλ του Τορόντο, της Σαγκάης, της Pantalla Pinamar (Αργεντινή) κ.α. Μετά την προβολή της ταινίας Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι, ο Γιάννης Σμαραγδής το 2013 ψηφίστηκε στο διαδίκτυο ως ο πιο δημοφιλής Έλληνας καλλιτέχνης.

*El Greco (2007) www.alexandrosfilm.com

Διεθνής ‘Ελληνο-ισπανο-ουγγρική συμπαραγωγή με ρεκόρ εισιτηρίων στην Ελλάδα (1.200.000 θεατές). Καθιέρωσε διεθνώς τον EL GRECO ως Έλληνα ζωγράφο. Μέχρι τότε αναγραφόταν διεθνώς ως Ισπανός ζωγράφος. Διακρίθηκε ως Χρυσή Ταινία στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο.

Στην Ελλάδα τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ταινίας, Φωτογραφίας, Σκηνογραφίας, Μουσικής στον Βαγγέλη Παπαθανασίου, Βραβείο Β’ ρόλου στον Σωτήρη Μουστάκα.

Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο ΕΤΕΚΤ για την τεχνική της αρτιότητας. Η ταινία επίσης τιμήθηκε με το Διεθνές βραβείο Goya στην Ισπανία για τα κοστούμια της Ισπανίδας Lala Huete, και το Διεθνές βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο Διεθνές Φεστιβάλ Καΐρου για τον Ισπανό ηθοποιό Juan Diego Botto.

Ακόμα, ο Γιάννης Σμαραγδής τιμήθηκε με το Διεθνές βραβείο ‘GIUSEPPE SCIACCA’ 2008 στη Ρώμη ως καλύτερος διεθνής σκηνοθέτης και το Διεθνές βραβείο ‘Σοφίης’ του Πανεπιστημίου Αθηνών στους Δελφούς.

Η ταινία EL GRECO έτυχε διεθνούς διανομής στην Ισπανία, την Γαλλία, την Ουγγαρία και την Ρωσία. Επίσης, προβλήθηκε για 5 έτη στον κινηματογράφο Accattone στο Παρίσι. Το 2014, διεθνές έτος EL GRECO, οργανώθηκαν προβολές της ταινίας σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου (Περού, Χιλή, Καναδάς, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Πολωνία, Ολλανδία, Γερμανία, Αιθιοπία, Ουγκάντα κ.α.) με την συνεργασία των πρεσβειών Ελλάδος και Ισπανίας.

*Καβάφης (1996) Στην Ελλάδα τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Σκηνοθεσίας, Καλύτερης ταινίας, Φωτογραφίας, Β’ γυναικείου ρόλου στην Μάγια Λυμπεροπούλου, 2 διεθνή βραβεία για την μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου στο Διεθνές Φεστιβάλ της Γάνδης (Βέλγιο) και στο Διεθνές φεστιβάλ Valencia (Ισπανία).

Συμμετείχε επίσημα στα Διεθνή φεστιβάλ Τορόντο, Βερολίνου, και σε άλλα 50 διεθνή φεστιβάλ. Ήταν υποψήφια για καλύτερη ταινία στα διεθνή Φεστιβάλ Γάνδης (Βέλγιο), Mar del Plata (Αργεντινή), Sao Paolo (Βραζιλία), Setubal (Πορτογαλία), Jerusalem (Israel), Montpellier (Γαλλία) και πολλά άλλα. Προβαλλόταν για 12 συναπτά έτη στον κινηματογράφο Accattone στο Quartier Latin του Παρισιού.

*Στην Ελληνική τηλεόραση δημιούργησε σειρές με τεράστια επιτυχία και θεαματικότητα, όπως η σειρά Χατζημανουήλ (1984) και Χαίρε Τάσο Καρατάσο(1986), η οποία τιμήθηκε και με το βραβείο σκηνοθεσίας. Η κινηματογραφημένη σειρά Σιγά η Πατρίδα Κοιμάται… (1989), θεωρήθηκε η καλύτερη τηλεοπτική σειρά στην Ελλάδα από καταβολής ελληνικής τηλεόρασης.

*Η ταινία Καλή σου νύχτα, κυρ-Αλέξανδρε (1980) για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, η πρώτη ταινία για την ΕΤ-1, έτυχε μεγάλης επιτυχίας, προβλήθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού και στο Πανεπιστήμιο του Harvard. Τον Δεκέμβριο του 2015, 35 χρόνια μετά την δημιουργία της, αν και τηλεοπτική, η ταινία προβλήθηκε σε 2 κινηματογράφους της Αθήνας.

*Επίσης, δημιούργησε πολλά ντοκιμαντέρ για την ελληνική κρατική τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία, όπως το ‘Αναζητώντας τον Ιωάννη Βαρβάκη’ (2010) και το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ ‘Σπύρος Λούης’ (2004) το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Μιλάνο, “Guirlande d’ Honneur 2004”.

*Το 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ το βιβλίο του κριτικού και θεωρητικού κινηματογράφου Μίμη Τσακωνιάτη με τίτλο Γιάννης Σμαραγδής: Ο Αρχιτέκτονας της Ψυχής-Καλή σου νύχτα, κυρ Αλέξανδρε, ενώ ακολουθεί η έκδοση των βιβλίων για τις ταινίες ΚΑΒΑΦΗΣ, EL GRECO, Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ και ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ.

*Του απονεμήθηκε το βραβείο «Προσωπικότητα 2019» για την ταινία Καζαντζάκης από την Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης.

*Το 1997 σκηνοθέτησε την Όπερα των Σκιών για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

*Ως καθηγητής δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σε σχολές κινηματογράφου.

*Το 2014 διετέλεσε Πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά μετά από 10μηνη θητεία παραιτήθηκε.

*Το 2012 η ταινία El Greco σε λίστα στον διεθνή ιστότοπο IMBD κατατάσσεται μέσα στις 10 καλύτερες διεθνείς ταινίες που έχουν δημιουργηθεί για ζωγράφους (http://www.imdb.com/list/ls009669219/).

*Το 2014 υπήρξε στη λίστα των προταθέντων προσωπικοτήτων εκτός πολιτικής σκηνής για το υπέρτατο αξίωμα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

*Το 2015 δώρισε 14 αναδημιουργημένα έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης.

 

*Από το 2018 προετοιμάζει ταινία για τον μεγάλο Έλληνα πολιτικό, Ιωάννη Καποδίστρια

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΗΧΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Κ. Σμαραγδή λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε ότι γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στις  «Γωνίες Μαλεβιζίου του Ηρακλείου της Κρήτης» . Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;

Το φως. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το χωριό αυτό, οι  «Γωνίες Μαλεβιζίου»,  είναι στα μέσα του βουνού του Ψηλορείτη,  όμως έχει ένα κάμπο και στο βάθος  βουνά  που μας έκρυβαν την θάλασσα. Εγώ είμαι νησιώτης αλλά την θάλασσα κατάφερα και την πρωτοείδα οχτώ χρονών  όταν κατέβηκα για πρώτη φορά στο Ηράκλειο. Αυτό που μου έκανε πάντα  εντύπωση ήταν επειδή ο ήλιος έδυε στις πλάτες πάντα του χωριού πως γέρνοντας και  βυθιζόμενος  ο ήλιος μέσα στα βουνά άλλαζε τα χρώματα στα βουνά τα οποία ήταν γκρίζα. Και έτσι το πρώτο πράγμα που έχω κρατήσει από τα παιδικά μου χρόνια είναι το φως που άλλαζε και δεν ήταν ποτέ το ίδιο.

Υπήρξε κάποια προσωπικότητα κ. Σμαραγδή από τα παιδικά σας χρόνια που επηρέασε την υπόλοιπη ζωή σας και εάν ναι πως;

Ναι. Ο πατέρας μου, διότι όταν επέστρεψε από την εξορία άνοιξε ένα κατάστημα γιατί ήταν στο επάγγελμα εμποροράφτης και πολύ καλός εμποροράφτης για την εποχή εκείνη . Αυτό που με σημάδεψε και επίσης το κατάλαβα πολύ αργότερα ότι ήταν μια καθοριστική σχέση με τον πατέρα μου, ήταν ότι  το φθινόπωρο καθότανε έξω από το μαγαζί του που ήταν στο κεντρικό δρόμο του Ηρακλείου κοντά στην εκκλησιά του Αγίου Μηνά, καθόταν σε μια καρέκλα, κοιτούσε τον κόσμο που περνούσε όταν δεν είχε δουλειά. Και παρακολουθούσε τα παιδιά που κατέβαιναν από τα γύρω χωριά με τα πόδια ξυπόλυτα, για να πάνε στο σχολείο και φώναζε τα πιο φτωχά, τους έπαιρνε μέτρα χωρίς να ξέρει ποιανού είναι και τους έφτιαχνε ένα παντελονάκι. Εμείς να φανταστείς δεν είχαμε να φορέσουμε . Αυτό με έκανε αυτό που είμαι σήμερα! Δηλαδή να κάνω για τους άλλους πράγματα και όχι για τον εαυτό μου ! Γιατί ο πατέρας μου στο El Greco, όταν ήταν να ξεκινήσουμε την ταινία,  κάποια στιγμή απευθυνθήκαμε στους Κρήτες για οικονομική ενίσχυση για να  ξεκινήσει η ταινία και ένας εξ αυτών ήταν που μου έδωσε τα πρώτα χρήματα και μου είπε «Αυτά τα χρήματα Γιάννη στα δίνω στο όνομα του πατέρα σου». Για μένα ο πατέρας μου ήταν ο μέντορας μου στα κοινωνικά. Αυτή ήταν η ποιότητα ανθρώπου του πατέρα μου.

Μιλήστε μου για τους πρώτους σας εφηβικούς έρωτες. Πως ήταν τότε να φλερτάρεις μια γυναίκα; 

Ήταν ένα κορίτσι εκείνη την εποχή που δούλευε στο μαγαζί του πατέρα μου και της άγγιξα το χέρι στο δωμάτιο που είμασταν τα παιδιά όταν άφησε την τελευταία του πνοή ο πατέρας μου! Ο πατέρας μου πέθανε στο διπλανό δωμάτιο και εγώ μόλις κατάλαβα ότι έφυγε από την ζωή αυτόματα έπιασα ένα χέρι γυναικείο. Αυτό το πράγμα εκείνη την εποχή θωρούντουσαν πολύ σημαντικό. Το έμαθε ο αδερφός της να φανταστείς και με κάλεσε να μάθει τι σκοπό έχω και εγώ του απάντησα ότι είμαι ερωτευμένος με την αδερφή σας . Γενικά πάντως ήταν δύσκολο ένας άντρας να κάνει φλερτ σε μια γυναίκα. 

 

Θα ξεχωρίζατε κάποια από τις προσωπογραφίες που έχετε δημιουργήσει – αποτυπώσει; Ποια και γιατί;

Όλα ήτανε παιδιά μου. Γιατί δεν είναι προσωπικά δικά μου τα έργα. Τα έργα από την στιγμή που έγιναν, έφυγαν από τα χέρια μου και είναι των θεατών πια οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με αυτά. Βέβαια αυτό  που αισθάνομαι εγώ είναι ότι στο Καζαντζάκη ζούσα μαζί του στην πραγματικότητα πνευματικά 55 χρόνια από τα 73 που είμαι τώρα. Ζούσα με αυτόν τον άνθρωπο. Και όταν είδα σε μια πρώτη προβολή που έγινε να μην μπορούν οι άνθρωποι που είδαν την ταινία να βρουν την πόρτα να βγουν έξω από την αίθουσα γιατί είχαν βυθιστεί μέσα στο έργο, εκεί πίστεψα ότι «Γιάννη αυτή είναι  και η τελευταία σου ταινία. Δεν θα κάνεις άλλη» . Νόμιζα ότι είχα ολοκληρώσει το χρέος μου και προς την πατρίδα μου και προς τον Καζαντζάκη .

Μια  σκηνή που ξεχώρισα και με συγκίνησε αρκετά ήταν αυτή με το μοναχό όπου τον ρολό τον υποδυόταν ο μακαρίτης Στάθης Ψάλτης. Θεωρώ ότι τα λόγια που μετέφερε ο μονάχος προς το Καζαντζάκη έχουνε πολύ βάθος. Μιλήστε μας λίγο για αυτήν την σκηνή;

Κυριάκο θα σου πω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ άλλη φορά σε συνέντευξη μου. Εκεί που κάθεσαι ήρθε και του είπα «Ξέρεις, Στάθη σε φώναξα να κάνεις ένα πράγμα, αλλά είναι πολύ μικρό και θέλω να βάλεις την ψυχή σου».  Και μου απαντάει «Μα για αυτό ήρθα Γιάννη». Φεύγοντας από το γραφείο μου είπα σε μια κοπέλα που είχα εδώ στο γραφείο να τον πάει στο σπίτι του με το αυτοκίνητο. Και στο δρόμο ο Ψάλτης άρχισε να λέει διάφορα πράγματα στην κοπέλα που τον πήγαινε σπίτι για εμένα.

Την ώρα που κατεβαίνει από το αμάξι ο Στάθης σκύβει και της λέει «Μην αυταπατάστε, ο Σμαραγδής είναι απόστολος» γυρίζει η κοπέλα πίσω στο γραφείο και μου περιγράφει όλα αυτά που του είπε ο Ψάλτης αλλά στην αρχή δεν κατάλαβα. Την ρωτάω «Γιατί το είπε;». Μου λέει η κοπέλα «Δεν γνωρίζω». Δεν ήξερα ότι ήταν άρρωστος και ήξερε ότι θα φύγει από την ζωή και ότι ήρθε τελικά εδώ για να αφήσει την ψυχή του. Γιατί όταν του είπα «Στάθη θα σου δώσω ένα μικρό ρολό αλλά θέλω να δώσεις την ψυχή σου», «Αυτό», μου απάντησε «ήρθα να κάνω». Αυτό αργότερα είδα ότι δένει με αυτό που είπε ότι είμαι απόστολος, γιατί το ίδιο είχε γίνει και με το Μουστάκα. Κι εκείνος είχε έρθει άρρωστος εδώ και επέμενε να μην πληρωθεί για την ταινία του El Greco. Ακριβώς το ίδιο πράγμα με δυο ηθοποιούς. Στην συνέχεια όταν και επίσημα μάθαμε ότι είναι άρρωστος, πήγα τον βρήκα στο νοσοκομείο του είπα «Ο Μουστάκας δεν πρόφτασε να δει την ταινία» του λέω «Θα ήθελες να δεις την σκηνή που έχουμε γυρίσει;»  «Ναι», μου απαντάει! Του την έστειλα την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο να την δει και μετά από 2-3 ημέρες πριν πεθάνει πήγα με την γυναίκα μου να τον επισκεφτώ και πάλι και είπα στην γυναίκα μου γράψε αυτά που έγιναν με το Στάθη γιατί πρέπει να μείνουνε. Εκεί λοιπόν λίγο πριν φύγω από το νοσοκομείο μπαίνω στο δωμάτιο που ήταν ο Ψάλτης και τον ρωτάω «Την είδες την σκηνή σου;» «Εάν την είδα Γιάννη ;;;!!!» Και έκλαιγε, έκλαιγε, έκλαιγε και ξαφνικά γυρίζει και μου λέει «Ρε Γιάννη, πόσο μεγάλο με έκανες;» Και του απαντάω «Μα η ψυχή σου είναι μεγάλη.» Και εκείνη την στιγμή φώναξε την κόρη του μέσα και της είπε «Να πας να την δεις αυτήν την ταινία. Θα είναι μια σπουδαία ταινία. Θα είσαι πολύ υπερήφανη για τον πατέρα σου.»

Ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη λαϊκή τέχνη των καιρών μας  με τεράστια επιρροή στις μάζες;

Θεωρώ ότι είναι ο φάρος και ξέρεις γιατί ;  Διότι εμπεριέχει ο κινηματογράφος ως λειτούργημα, τα αρχαία Ελευσίνια μυστήρια και το μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα . Δηλαδή, τι εννοώ: ο Πλάτωνας στο μύθο του σπηλαίου περιγράφει στην ουσία κινηματογράφο.

Το υπόλοιπο της συνέντευξης με τον πολυβραβευμένο Έλληνα σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή που σίγουρα θα προκαλέσει σχόλια και θα κρατήσει έντονο το ενδιαφέρον σας  μέχρι το τέλος με τα όσα μας εξομολογήθηκε ακούστε την εδώ

Φώτο – Αδαμαντία Λαουμτζή 

Related posts

Συνέντευξη: Παπαριστείδης Νίκος – Διευθυντής του τμήματος Εξωσωματικής γονιμοποίησης «Έλενα Βενιζέλου» -: Η Εξωσωματική στις μέρες μας δεν επιφέρει κανένα κίνδυνο

H Shaya μίλησε στο greekaffair.gr :«Δεν με άγγιζε ποτέ ο ρατσισμός – Ίσα ίσα έβρισκα τρόπους να φέρω τους γύρω μου κοντά μου»

Ο Ισίδωρος Καρδερίνης μιλάει στο greekaffair για το νέο αστυνομικό του μυθιστόρημα «Δολοφονία στο Νεκροτομείο»