ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Συνέντευξη στον Βασίλη Τσιγκριστάρη:«Εκτιμώ οποιοδήποτε βιβλίο μπορεί να με «ταξιδέψει»

Συνέντευξη στον Βασίλη Τσιγκριστάρη: «Εκτιμώ οποιοδήποτε βιβλίο μπορεί να με «ταξιδέψει».

O θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός Βασίλης Τσιγκριστάρης έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο δημοσιογράφο Κυριάκο Τσικορδάνο και στο greekaffair, και μίλησε για την συγγραφή σεναρίων γύρω από το θέατρο και την τηλεόραση.

Βασίλη θα ήθελα να πιάσουμε λίγο το νήμα της ζωή σου από την αρχή και να μου πεις πού γεννήθηκες και πού έζησες τα πρώτα σου παιδικά και εφηβικά χρόνια;

Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στο Ίλιον. Εκεί έζησα και τα χρόνια μου μέχρι την εφηβεία. Η ζωή στα προάστια είναι περίεργη. Λίγο πρωτεύουσα, λίγο επαρχία. Νομίζω ότι πέρασα πολύ ωραία χρόνια ως παιδί, σε ένα περιβάλλον με πολλή αγάπη. Ακόμα και ως έφηβος, παρά τις δυσκολίες και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της εφηβείας, η ζωή ήταν απλή. Μεγαλώνοντας εκτιμώ όλο και περισσότερο το γεγονός ότι μου δινόταν η ευκαιρία να περνάω όλα αυτά τα χρόνια τριγυρνώντας έξω από το σπίτι!

Θα ήθελα να μείνουμε λίγο ακόμα σε εκείνα τα χρόνια και να σε ρωτήσω πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου ως αγόρι της εποχής εκείνης;

Χμμμ. Αλήθεια δεν ξέρω. Τι μπορεί να σημαίνει ένα αγόρι της εποχής εκείνης; Σίγουρα ένιωθα πιο ευαίσθητος, διαφορετικός ίσως, αλλά νομίζω πως έτσι νιώθουν όλοι οι νέοι. Είμαι τυχερός, αν και δεν είναι μόνο τύχη, να έχω αποκτήσει δυνατούς φιλικούς δεσμούς που κρατάνε μέχρι σήμερα. Νομίζω πως κάπως έγινε και βίωσα τα πράγματα στις σωστές ηλικίες. Υπήρξα παιδί, υπήρξα έφηβος, υπήρξα νέος. Τώρα με την ενηλικίωση έχω ακόμα κάποια θεματάκια. (γέλια)

Από μικρός πόσο ευαίσθητες ήταν οι κεραίες σου σε ήχους και εικόνες στην καθημερινότητα της ζωής εκείνης της εποχής;

Υποθέτω πολύ. Μπορεί και να είμαι υπεραναλυτικός, αλλά πάντα είχα την αίσθηση ότι τα πράγματα γύρω μου είχαν έναν ισχυρό αντίκτυπο μέσα μου. Και αυτό σε κινητοποιεί να ψάξεις λίγο περισσότερο, όχι για κανέναν ανώτερο αγαθό σκοπό, αλλά κυρίως για να βρεις την εσωτερική σου ηρεμία και δύναμη. Παρόλα αυτά, έτσι σου ανοίγονται πάρα πολλά μονοπάτια.

Η ανάγνωση βιβλίων σου άρεσε από παιδί; Θεωρούσες τον εαυτό σου ένα μικρό βιβλιοφάγο;

Δεν φαντάζεσαι όμως. Ήμουν και τυχερός γιατί έχω μια μεγαλύτερη αδερφή, εξίσου βιβλιοφάγο, και πάντα έβρισκα την ευκαιρία να διαβάζω βιβλία λίγο πιο εξελιγμένα από αυτό που θα απαιτούσε η ηλικία μου. Για να είμαστε ειλικρινείς, όχι μόνο βιβλία. Λάτρευα και λατρεύω και τα κόμικς. Εννοείται πως τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια δεν έχει περάσει ούτε ένα βράδυ που να μην διαβάσω πριν κοιμηθώ.

Τι είδους βιβλία σου άρεσε να διαβάζεις στην εφηβεία σου;

Τα πάντα. Και ακόμα μου αρέσει. Ξέρω δεν ακούγεται πολύ «έντεχνο», αλλά εκτιμώ οποιοδήποτε βιβλίο μπορεί να με «ταξιδέψει». Για να καταλάβεις, επιστρέφοντας στην εφηβεία, διάβαζα Καζαντζάκη, Χρόνη Μίσσιο, Σόμερσετ Μωμ, Άγκαθα Κρίστι, Γιάννη Μαρή, Μπωντλαίρ, Ντένι Γκετζ, Κούντερα και άπειρες ακόμα εξίσου ετερόκλητες επιλογές. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησα να βλέπω και αρκετό θέατρο και να διαβάζω θεατρικά έργα.

Ποια ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου; Μεγάλωνες μέσα σε ένα ήρεμο και γαλήνιο περιβάλλον;

Ναι. Σίγουρα ναι. Μεγάλωσα σε ένα ήρεμο περιβάλλον και πάνω από όλα σε ένα περιβάλλον με πολλή αγάπη και μεγάλη στήριξη. Και ευτυχώς το περιβάλλον αυτό υπάρχει ακόμα γύρω μου. Θα ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος αλλιώς.

Η σχέση σου με τη συγγραφή πότε ξεκινάει;

Κοίτα, στην Δευτέρα δημοτικού η δασκάλα μου φώναξε την μάνα μου για να της πει ότι «αυτό το παιδί θα γίνει συγγραφέας». Καταλαβαίνεις τι λογοτεχνισμούς προσπαθούσα να κάνω στις εκθέσεις. (γελάει) Πάντα είχα την ιδέα να γράψω. Σοβαρά όμως η επίσημη σχέση μου με την συγγραφή ξεκίνησε πλέον όταν ήμουν αρκετά μεγάλος και αφού είχα τελειώσει την Νομική. Και ξεκίνησε σχεδόν σαν αστείο, όταν έλεγα στην θεατρική σχολή ότι θα «γράψω ένα έργο για να παίξουμε».

Βασίλη πριν ασχοληθείς επαγγελματικά με τη συγγραφή έχεις κάνει κάποιες σπουδές; Ασχολείσαι με κάποιο άλλο επάγγελμα συγχρόνως; Όταν σκεφτόσουν το μέλλον σου, πώς το έπλαθες μέσα στο μυαλό σου;

Όπως είπα, ήμουν στην Νομική. Και ασχολήθηκα και επαγγελματικά για μερικά χρόνια. Βλέποντας το από απόσταση, νομίζω ήμουν αρκετά καλός. Και ομολογώ ότι προσπάθησα να μου αρέσει αυτή η δουλειά, απλά δεν το κατάφερα. Για αυτό και άργησα να ξεκινήσω την καριέρα μου ως ηθοποιός και ως συγγραφέας. Το μέλλον μου ήταν πάντα θολό στο μυαλό μου δυστυχώς, γιατί παρέπαιε πάντα ανάμεσα σε μια καλλιτεχνική και μια τεχνοκρατική ζωή. Αργούσα να πάρω αποφάσεις. Λυπάμαι που το λέω αλλά καμιά φορά ακόμα αργώ.

Τι είναι αυτό που σε παρακινεί ως συγγραφέα να αποτυπώσεις με την πένα σου, πάνω σε μια κόλλα χαρτί τις προσωπικές σου σκέψεις, εμπειρίες, βιώματα κ.α;

Υποθέτω ότι είναι κυρίως είναι η ανάγκη να τα μοιραστώ, να οδηγήσουν κάπου αυτά τα βιώματα. Αφού αναγκαστικά ζούμε που ζούμε, ας βγάλουμε και κάτι καλό από αυτό. Ξέρεις, είναι και άλλο ένα πράγμα. Ως συγγραφέας γίνεσαι παντοδύναμος, δεν έχεις αντίλογο στην γραφή σου, ο μόνος αντίλογος είναι πάλι ο δικός σου. Και αυτό είναι είτε τρομερά ανακουφιστικό είτε τρομερά βαρύ. Εγώ το βρίσκω ανακουφιστικό.

Γιατί επέλεξες να γίνεις συγγραφέας στην κατηγορία σεναρίων και θεατρικών έργων; Τι σε ώθησε στην κατεύθυνσή αυτή;

Μάλλον ήταν η δική μου προσωπική ανάγκη να γράφω με στόχο. Να ξέρω ότι αυτό που γράφω θα παρουσιαστεί κάπως, θα γίνει κάτι. Αλλά μην ξεχνάμε και την ιδιότητά μου ως ηθοποιού. Ουσιαστικά, όλα ξεκίνησαν επειδή ήθελα να γράψω κάτι «να παίξουμε». Και μετά το ένα έφερε το άλλο. Μου αρέσουν οι διάλογοι και οι χαρακτήρες, εκτιμώ πραγματικά έναν ωραίο διάλογο και ενδιαφέροντες χαρακτήρες και στην ζωή μου και στην τέχνη. Και θαυμάζω μια ωραία πλοκή . Το σενάριο και το θεατρικό κείμενο τα περικλείει όλα αυτά. Εμπεριέχει πιο πολύ από όλα την παρατήρηση των ανθρώπων. Ομολογώ όμως πως τώρα πια είμαι σε ένα σημείο που θα ήθελα να γράψω και ένα βιβλίο μυθιστορηματικό, να αποδεσμευτώ και λίγο από τις παραστατικές τέχνες.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι σήμερα κάποιος να πάρει μια πένα και μια σελίδα χαρτί και να ξεκινήσει να γράφει ένα σενάριο για την τηλεόραση ή ένα θεατρικό έργο;

Πίστεψέ με, ήταν πάντα δύσκολο, όχι μόνο σήμερα. Γι’ αυτό πολλοί κειμενογράφοι είναι αξιοθαυμάστοι και δυστυχώς λίγο «ριγμένοι» σε αναγνώριση. Θέλει πολύ κόπο και θέληση, γιατί πρέπει ο ίδιος να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτή την διαδικασία και να δουλέψεις σκληρά χωρίς να σε αναγκάζει κανείς. Απλά οι σημερινές συνθήκες το κάνουν ακόμα δυσκολότερο γιατί μπαίνουν οι δυσκολίες εύρεσης παραγωγής και ο φόβος του να πιστέψουν σε εσένα. Πιστεύω όμως πως τελικά τα καλά σενάρια και τα καλά έργα πάντα αναγνωρίζονται.

Κατά τη γνώμη σου ποια είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτουν αυτά τα δυο είδη για να είναι πολύ καλά;

Για μένα το σημαντικό που πρέπει να περιέχουν είναι η αλήθεια. Όχι αληθοφάνεια. Αλήθεια. Να μπορούν όλοι αυτοί που θα δώσουν ζωή στο κείμενο να βρουν την αλήθεια του. Και μετέπειτα θα την δουν κι οι θεατές. Μην παρεξηγηθώ, αλήθεια μπορεί να έχει και ένα έργο επιστημονικής φαντασίας, ένα σουρρεαλιστικό έργο ή ένα έργο με ζόμπι. Εκεί ξεχωρίζουν τα πολύ καλά έργα για μένα.

Βασίλη κατά καιρούς έχεις γράψει αρκετά έργα τόσο για το θέατρο όσο και για την τηλεόραση. Τι δυσκολίες, λοιπόν, και ιδιαιτερότητες μπορεί να συναντήσει ένας συγγραφέας που ασχολείται με αυτά τα είδη;

Μπορεί να ρωτάς άλλο πράγμα, αλλά εγώ θέλω να απαντήσω αυτό : Όταν ένα κείμενό σου πρόκειται να «ζωντανέψει» έρχεται αντιμέτωπο με πολλούς ανθρώπους. Το πιο βασικό νομίζω που έχει να αντιμετωπίσει ένας σεναριογράφος ή ένας θεατρικός συγγραφέας, όταν ξεπεράσει το βαρύ και χρονοβόρο στάδιο της καθαυτό δημιουργίας του και τα πρακτικά στάδια της δομής και της σύνταξης του κειμένου, είναι το ότι η πλειοψηφία όσων ασχοληθούν με το κείμενο θα θεωρήσει ότι πρέπει να «διασκευάσει» το κείμενο, ότι έχει μια καλύτερη ιδέα, ότι μπορεί να κάνει «βελτιώσεις». Είναι πράγμα αναμενόμενο και θεμιτό πολλές φορές, αλλά πρέπει να χτίσεις μια ισχυρή αυτοπεποίθηση και να στηρίξεις το έργο σου, λαμβάνοντας υπόψιν και όλους όσους λόγω συνθηκών έχουν «εξουσία» πάνω σε αυτό. Να μην απορρίπτεις τα πάντα, αλλά και να μην χάσεις τον «χαρακτήρα» του κειμένου σου.

Όταν θα ξεκινήσεις να γράφεις ένα σενάριο/έργο ποια είναι η κύρια πηγή έμπνευσης σου; η καθημερινότητα των ανθρώπων; η προσωπική σου ζωή/εμπειρίες; οι συζητήσεις φίλων σου και οι ιστορίες τους;

Ναι. Όλα αυτά είναι. (γέλια) Πάντως νομίζω ότι το βασικό μου θέμα είναι οι σχέσεις. Με τους άλλους και με τον εαυτό μας.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, εκτός από συγγραφέας είσαι και ηθοποιός. Αυτό πόσο σε βοηθάει στη συγγραφή; θεωρείς ότι είναι ένα πλεονέκτημα;

Νομίζω ναι. Έχω μια αίσθηση παραπάνω του πώς μπορεί να «μιληθεί» κάτι. Καμιά φορά, ως συγγραφείς, έχουμε την τάση να ξεχνάμε ότι ουσιαστικά πρέπει να γράψουμε προφορικό λόγο και όχι αφήγηση.

Σου έχει τύχει ποτέ μέσα από τους ρόλους που υποδύεσαι ως ηθοποιός να χρειαστεί να επέμβεις στο κείμενο ώστε να γίνουν κάποιες διορθώσεις γιατί θεωρούσες ότι το έργο είχε κενά και με αποτέλεσμα να μην αποδίδεται σωστά στην παρουσίαση/πρόβες;

Ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί ως τώρα. Αλλά φυσικά είμαι πάντα ανοιχτός σε αυτό και πάντα ακούω τους ανθρώπους που ανεβάζουν ένα έργο μου, όπως σου είπα και πριν. Τώρα που το σκέφτομαι, μικροαλλαγές πάντα γίνονται, θέλοντας και μη.

Ποιες είναι οι διαφορές και οι δυσκολίες που συναντά ένας συγγραφέας για να ένα θεατρικό έργο ή ένα παιδικό ή ένα τηλεοπτικό σενάριο;

Κοίτα, η συγγραφή είναι ουσιαστικά ένα πράγμα μόνο. Ό,τιδήποτε κι αν γράφεις. Το θεατρικό έργο πρέπει να έχει μέγεθος, να είναι πυκνό, αλλά έχει την χαρά του να ολοκληρώνεται και να υπάρχει αυτούσιο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με ένα παιδικό έργο, απλά απευθύνεσαι σε άλλο κοινό. Τονίζω ότι για μένα πρέπει να γράφεις ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και για τα παιδιά. Όλοι έχουμε υπάρξει παιδιά και έχουμε εκτιμήσει το να μη μας αντιμετωπίζουν σαν χαζούς. Τώρα, το τηλεοπτικό σενάριο έχει περισσότερη δουλειά, γιατί πρέπει να λάβεις πολλά περισσότερα πράγματα υπόψιν, συμμετέχουν πολλά περισσότερα άτομα στην υλοποίηση του και μπορεί να έχει έναν όγκο δουλειάς που (ιδανικά) μπορεί να κρατήσει και για αρκετά χρόνια. Από το τηλεοπτικό σενάριο δεν αποδεσμεύεσαι, δεν το ολοκληρώνεις εύκολα.

Στις ημέρες μας γιατί δεν βλέπουμε δυνατά σενάρια στην ελληνική τηλεόραση; Τι θεωρείς ότι λείπει; η καλή πένα; η ιδέα; το στόρι; ή κάτι άλλο;

Δεν θα είμαι τόσο αφοριστικός όσο εσύ. Νομίζω ότι υπάρχουν και καλά σενάρια. Απλά είμαστε σε μια εποχή που ο κόσμος δεν αρκείται στην ελληνική τηλεόραση, έχουμε όλοι δει και εξαιρετικές ξένες σειρές, έχουμε σχεδόν όλοι Netflix, έχουμε σχεδόν όλοι κατεβάσει κάποια σειρά για να δούμε. Και για να είμαστε δίκαιοι, είναι λογικό πολλές ξένες παραγωγές να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Είναι άλλη η κλίμακα. Το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ότι ίσως υπάρχει ένας φόβος από τις ελληνικές τηλεοπτικές παραγωγές να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο και καινοτόμο. Όσες φορές το έχουν κάνει, έχουν βγει κερδισμένοι. Παρόλα αυτά, δεν το κάνουν εύκολα. Προτιμούν το «δοκιμασμένο». Όσο κι αν με πληγώνει αυτό, δεν μπορώ να τους αδικήσω. Η ελληνική αγορά είναι αρκετά μικρή και τα ρίσκα φαντάζουν αρκετά μεγάλα.

Σε συνέχεια της προηγούμενη ερώτησης, τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει στην ελληνική τηλεόραση να πραγματοποιούνται σειρές βασισμένες σε ιδέες αντίστοιχων ξένων σειρών και γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία; Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Είναι ακριβώς αυτό που είπα, στην ελληνική τηλεόραση προτιμούν το «δοκιμασμένο», το ίσως πιο εύκολο. Κάποιες από αυτές τις ιδέες βέβαια είναι όντως πολύ καλές, οπότε γιατί όχι; Το θέμα είναι να μην γίνεται αυτό ο κανόνας και να δίνεται η σκυτάλη και στους Έλληνες.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της καλλιτεχνικής σου σταδιοδρομίας έχεις κάνει λάθη που θα ήθελες να διορθώσεις; Ή έχεις μετανιώσει για κάποιες αποφάσεις, συνεργασίες; Εάν ναι, θα ήθελες να γυρίσει πίσω ο χρόνος για να αλλάξεις κάτι;

Μπα, έχω αποφασίσει να μην μετανιώνω για πράγματα που δεν αλλάζουν. Σκέφτομαι πάντα το «από δω και πέρα». Φυσικά έχω μετανιώσει, αλλά νομίζω πως αν γύριζα πίσω μάλλον θα έκανα τα ίδια. Προφανώς δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

Βασίλη τι είναι αυτό που αναζητάς ως συγγραφέας μέσα από τη γραφή;

Τώρα αν σου πω την «ευτυχία» δεν θα είμαι υπερβολικός; Αναζητάω το μοίρασμα, την επικοινωνία και να ξορκίσω την πραγματικότητα. Είναι καλές προϋποθέσεις για την ευτυχία αυτές.

Τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο σήμερα; Και τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις σε ό,τι και αν κάνεις;

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, με φοβίζει κυρίως αυτή η κατάσταση και η κρίση που μάλλον έρχεται με φόρα προς εμάς. Με φοβίζει ότι ίσως ο κόσμος όντως αλλάζει, αλλά αλλιώς από ό,τι περιμέναμε. Αναρωτιέμαι εάν βρισκόμαστε σε διαδικασία «φυσικής επιλογής». Δύναμη, όπως πάντα, μου δίνουν οι άνθρωποί μου, η ελπίδα και μια πολύ επίμονη αισιοδοξία που έχω από παιδί.

Την περίοδο αυτή λόγω της πανδημίας του κορονωϊού, αδιαμφησβήτητα ο χώρος του πολιτισμού είναι από εκείνους που έχουν πληγεί βαριά. Θεωρείς ότι οι ενέργειες της Πολιτείας για την ενίσχυση του χώρου του πολιτισμού είναι σωστές;

Με πετυχαίνεις την στιγμή που μόλις έκλεισαν ξανά τα θέατρα. Οπότε δεν θα μπορέσω να απαντήσω ψύχραιμα στην ερώτηση. Θα πω μόνο ότι τα θέατρα είναι οι πιο ασφαλείς χώροι, δεν είναι ούτε καν κοντά στο να είναι εστίες υπερμετάδοσης. Και επειδή όλοι μας φοβόμαστε, κυρίως για την δουλειά μας, τα θέατρα είναι οι χώροι που έχουν τηρηθεί περισσότερο από οπουδήποτε όλα τα μέτρα ασφαλείας που έχει δώσει η κυβέρνηση. Παρόλα αυτά… Ας μην γελιόμαστε, ο πολιτισμός δεν αποφέρει και τεράστια έσοδα στο σύστημα, οπότε γιατί να ασχοληθούν περισσότερο; Και τονίζω ότι ουσιαστικά εγώ είμαι από τους σχετικά τυχερούς.

Αντίστοιχα ποιες ενέργειες/πρωτοβουλίες οφείλετε να πάρετε εσείς που δραστηριοποιήστε σε στον χώρο του πολιτισμού τη δύσκολη αυτή περίοδο ώστε και να ενισχυθεί ο χώρος και το κοινό να έχει την ευκαιρία, το κίνητρο να παρακολουθήσει θέατρο και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις;

Πρώτα και κύρια, να κάνουμε καλές δουλειές – όταν μπορέσουμε φυσικά! Βλέπω γύρω μου πως ο κόσμος θέλει, ανυπομονεί να έρθει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, ακριβώς λόγω της κατάστασης. Την ευκαιρία θα την δώσει η Πολιτεία. Και το πιστεύω, ο κόσμος θα έρθει. Το μόνο που εμείς ως καλλιτέχνες έχουμε χρέος να κάνουμε είναι να μην τον κοροϊδέψουμε τελικά! Και εννοείται πρέπει να παραμείνουμε κοντά στον κόσμο, είτε μέσω διαδικτύου είτε με όποιον τρόπο είναι αυτό εφικτό.

Είσαι άνθρωπος που σου αρέσει να κάνεις όνειρα για τη ζωή; Τι χρειάζεται για να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν κάποια στιγμή;

Από όνειρα άλλο τίποτα. Και βαστάω γερά για να μην τα ματαιώσω. Από μια ηλικία και μετά είναι πολύ εύκολο να συμβεί. Για να πραγματοποιηθούν πρέπει να τα πιστέψεις πραγματικά, να τα κάνεις στόχους, αλλά στόχους υλοποιήσιμους. Και να δουλέψεις πολύ. Δεν είμαι τόσο αφελής για να πιστεύω ότι θα γίνουν όλα. Αλλά όσο πιο κοντά στα όνειρα φτάνεις, τόσο πιο καλά θα είσαι. Μόνο που πρέπει να έχεις την δύναμη και κάποια όνειρα να τα απορρίπτεις τελικά.

Πιστεύεις στον Θεό; Ποια είναι η σχέση σου με τα θεία;

Κοίτα, τείνω στον αγνωστικισμό. Σέβομαι τους ανθρώπους που πιστεύουν, αλλά η δική μου σχέση με ο,τιδήποτε υπερφυσικό είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση. Δεν θα μιλήσω βέβαια για ενέργειες και δυνάμεις που έχουν αποδειχτεί επιστημονικά.

Λες εύκολα όχι στη ζωή σου;

Όσο μεγαλώνω, όλο και πιο εύκολα. Αλλά δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να μπορώ να πω όσα όχι θα ήθελα. Κακώς.

Έχεις χόμπι; Τι σου αρέσει να κάνεις εκτός από την υποκριτική και τη συγγραφή;

Ποδήλατο, περπάτημα, τρέξιμο, λίγη γυμναστική στο σπίτι, σίγουρα πολύ διάβασμα, ταινίες και σειρές. Δυστυχώς λόγω χρόνου και συνθηκών υπάρχουν και τόσα πράγματα ακόμα που θα ήθελα, αλλά δεν κάνω. Χορό, ακροβατικά, πολεμικές τέχνες… Ξέρεις πόσο καιρό έχω να χορέψω;

Ποια είναι τα σχέδια σου;

Εάν φτιάξουν τα πράγματα, σίγουρα θα συνεχίσει η «Μπομπονιέρα ή Πώς Έλυσα τα Θέματά Μου», το έργο μου που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Μάνου Κανναβού, το οποίο και έκανε μια πολύ πετυχημένη πορεία πέρυσι, και αναμένουμε τις συνθήκες για το πότε θα μπορέσουμε να το συνεχίσουμε φέτος. Και θέλω με περηφάνεια να πω ότι πλέον η «Μπομπονιέρα» μεταφράστηκε και στα Ισπανικά και -μόλις τα θέατρα ανοίξουν κι εκεί κανονικά- θα παιχτεί (ταυτόχρονα με την Ελλάδα) και στην Ισπανία. Κατά τα άλλα, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν επαναλαμβάνω, θα είμαι για άλλη μια φορά με την Κάρμεν Ρουγγέρη στον «Ηρακλή», στο Christmas Theater, και συμμέτεχω και στην σειρά της ΕΡΤ1 «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Μορφονιού. Και ναι, ομολογώ και ότι γράφω κάτι καινούργιο τώρα, σενάριο αυτή την φορά, αλλά δεν θα πω πολλά περισσότερα. Μόνο ότι το απολαμβάνω πραγματικά και πάντα αυτό είναι το καλύτερο δείγμα για ένα κείμενο. Και ότι εμένα μου προσέφερε μια μεγάλη ψυχολογική διέξοδο αυτό το σενάριο σε μια πολύ δύσκολη, τόσο για μένα όσο και για όλους, εποχή…

Βασίλη σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Εγώ σε ευχαριστώ από καρδιάς!

 

Συνέντευξη  Κυριάκος Τσικορδάνος 

Photo by Λεωνίδα Βασιλόπουλου

Related posts

Συνέντευξη Λόλα Γιαννοπούλου στo greekaffair : “Η τέχνη δεν είναι απλά ένα χόμπι”

Συνέντευξη στην Ψυχολόγο Έφη Κεραμιδά «Η κατάθλιψη αποτελεί μια διαταραχή της διάθεσης»

Συνέντευξη με τη Συγγραφέα Ελένη Παπαδοπούλου: «Χρησιμοποιώ ως πυξίδες όλα τα υλικά που η ορθόδοξη παράδοση έχει να μου προσφέρει»