Τα Χριστούγεννα της Νέας Τάξης Πραγμάτων
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν επί αιώνες με λαμπρότητα, με ευλάβεια, με ιερό δέος στις ψυχές που στέκονταν εκστατικές, αναγνωρίζοντας συνειδητά ή υποσυνείδητα το ερχομό του Σωτήρα τους στη γη μας.
Οι άνθρωποι απλοϊκοί και λόγιοι, άξεστοι και σοφοί, φτωχοί και πλούσιοι, σταδιακά δέχτηκαν τη μοναδική ιστορία του Ιησού Χριστού σαν δικό τους Ευαγγέλιο, σαν βάλσαμο θεραπείας για την καρδιά τους, σαν απελευθέρωση από φρικτά δεσμά προαιωνίων παθών. Οι άνθρωποι επί αιώνες αναγνώριζαν ότι η υπόσχεση του Θεού στους Πρωτοπλάστους για τον Λυτρωτή που θα ερχόταν να τους ανοίξει τις πύλες του χαμένου Παραδείσου, βγήκε αληθινή στο πρόσωπο του Θείου Βρέφους της Βηθλεέμ.
Με μεγάλη χαρά και ευλαβικές εκδηλώσεις γιόρταζαν την απόφαση του Προαιώνιου Θεού να γίνει άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο. Ήξεραν ότι Εκείνος που γεννιέται τα Χριστούγεννα είναι ο Ευεργέτης της ζωής τους και ο Λυτρωτής της ψυχής τους. Ήταν αληθινός Σωτήρας, ο μόνος αναμενόμενος Σωτήρας, ο μόνος που η επίγεια ζωή Του εκπλήρωσε περισσότερες από 300 προφητείες που ειπώθηκαν και καταγράφηκαν γι’ Αυτόν αιώνες πριν.
Όλες οι μαρτυρίες για Εκείνον φανέρωναν ότι ήταν ο μόνος που έζησε αναμάρτητος, ευεργετώντας τα πλήθη των πονεμένων με μια μοναδική ζωοποιό δύναμη θεραπευτικών θαυμάτων, ακόμα και νεκραναστάσεων. Ήταν Εκείνος που έμελλε να αναστηθεί εκ νεκρών. Ήξεραν ότι μυριάδες άγιοι κάθε τόπου και εποχής, επικαλούμενοι το όνομά Του τελούσαν άπειρα παρόμοια θαύματα.
Ήξεραν ότι η μοναδική Του διδασκαλία φώτισε την οικουμένη. Την έβγαλε από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας, της χάρισε νέες αξίες πανανθρώπινες, την οδήγησε εν ελευθερία να δημιουργήσει πολιτισμό συνείδησης, φιλανθρωπίας, ελέους, συγχώρησης, ανεξιθρησκείας, να γκρεμίσει φυλετικές, εθνικές, ταξικές διακρίσεις.
Εκείνος μόνο ήταν ικανός να ανοίξει τα μάτια κάθε ανθρώπου, βοηθώντας τον να συνδέσει την αληθινή χαρά με την αληθινή αγάπη της καρδιάς του. Να συνδέσει τον σκοπό της ζωής του με τη λατρεία του ζωντανού Θεού που αποκαλύφθηκε στο δικό Του πρόσωπο και με τη θυσιαστική αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Να συνειδητοποιήσει ότι αν δεχτεί να Τον ακολουθήσει, θα νικήσει κι αυτός τον θάνατο. Ότι ήρθε να τον καλέσει να συμβασιλεύσει μαζί Του στην Ουράνια Βασιλεία Του.
Οι χριστιανοί επί αιώνες ανέμεναν με λαχτάρα την Άγια Νύχτα των Χριστουγέννων.
Αυτή τη νύχτα δεν κοιμόταν κανείς. Οι καρδιές ντύνονταν γιορτινά για να υποδεχτούν στην εκκλησιά τον νεογέννητο Σωτήρα. Οι ψυχές προετοιμασμένες επί σαράντα ημέρες με νηστεία, μετάνοια, εξομολόγηση, προσευχή, άσκηση ελεημοσύνης, είχαν στρωθεί σαν ζεστές φάτνες για να δεχτούν το Σώμα και το Αίμα Του.
Τα σπίτια, οι δρόμοι και οι πλατείες, οι πόλεις και τα χωριά, αντηχούσαν συνοδεύοντας την πλάση ολόκληρη στην αγγελική της υμνωδία για τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Γύρω από τους άμβωνες των ναών και τις έδρες των σχολείων, γύρω από τα γιορτινά τραπέζια και τα τζάκια των σπιτιών, παντού οι άνθρωποι μιλούσαν για την θαυμαστή ιστορία της του Χριστού Γεννήσεως, ρουφώντας μέσα τους τη σημασία του ιερού γεγονότος για την ίδια τους την ψυχή.
Άκουγαν εκεί ότι ο ίδιος ο Βασιλεύς των βασιλέων διαλέγει για να γεννηθεί, αντί για παλάτι ένα βρωμερό στάβλο. Ο ίδιος ο Θεός επιλέγει να βρίσκεται ξαπλωμένος, αντί σε βασιλική κούνια, μέσα σε ένα παχνί.
Θαύμαζαν μαθαίνοντας ότι θέλει να στεφανωθεί την ταπείνωση, την αγνότητα και τη φτώχεια. Θαύμαζαν μαθαίνοντας ότι διάλεξε για μητέρα Του Εκείνην που έχει αυτές ακριβώς τις χάρες, την Αειπάρθενο Μαρία, την μόνη Γυναίκα που αξιώθηκε να γεννήσει, χωρίς να γνωρίσει άνδρα.
Άκουγαν επίσης ότι ο Σωτήρας στέλνει αγγέλους και ανακοινώνει πρώτα στους φτωχούς βοσκούς την χαρμόσυνη είδηση της Γέννησής Του και όχι τους πλούσιους και ισχυρούς. Οι βοσκοί είναι ταπεινοί και γεμάτοι αγάπη. Εύκολα δέχονται το αγγελικό μήνυμα. Πρόθυμα τρέχουν να προσκυνήσουν τον σπαργανωμένο Σωτήρα στη φάτνη.
Μάθαιναν ακόμα και για τους σοφούς Μάγους της Ανατολής που μελετούσαν τις Γραφές και τα σημάδια του Θεού. Γεμάτοι πίστη αναλαμβάνουν ν’ ακολουθήσουν το αστέρι. Θυσιάζουν πολλά για ένα ταξίδι κοπιαστικό, ώσπου να προσφέρουν τα πολύτιμα δώρα τους σ’ Αυτόν που αναγνωρίζουν ως Βασιλέα και Θεό τους.
Μιλούσαν, άκουγαν, μάθαιναν, γνώριζαν οι άνθρωποι γιατί γιορτάζουμε Χριστούγεννα και χαίρονταν δοξάζοντας τον ερχομό του Λυτρωτή τους.
Όμως προτού να συμπληρωθούν 20 αιώνες από τη Γέννηση του Χριστού, η τεχνική πρόοδος έκανε την ανθρωπότητα να λησμονήσει τις πνευματικές αξίες. Ο μοντέρνος άνθρωπος εγκατέλειψε την ύπαιθρο, άρχισε να ψάχνει το εύκολο κέρδος, να ζητά απολαύσεις, να ντύνεται το μοντέλο του υλιστή και του υπερκαταναλωτή. Καθώς βυθιζόταν όλο και περισσότερο στα πάθη του, έδωσε την ευκαιρία στον διάβολο και τους σκοτεινούς συνεργάτες του να προβάλουν τις αθεϊστικές και διεστραμμένες τους ιδέες.
Η νέα απατηλή ηθική αφαίρεσε τα χρηστά ήθη, εξαφάνισε τις παραδοσιακές αξίες, απομόνωσε τον άνθρωπο, τον έκανε εγωκεντρικό. ανικανοποίητο, αρνητή της οικογένειας, παράλογο, επιρρεπή σε τοξικές συνήθειες, ουσίες, ακόμα και λατρείες, συχνά ψυχασθενή, καταθλιπτικό, υπερφίαλο. Τον έκανε ανίκανο να πιστέψει στη λύτρωση μιας οριστικής αλήθειας, ανίκανο να δεχτεί έναν προσωπικό Θεό Λυτρωτή, όπως είναι ο Ιησούς Χριστός.
Ποια θέση έχει λοιπόν ο Χριστός στα δικά μας Χριστούγεννα;
Μα την ίδια που έχει και στην καθημερινή μας ζωή. Αν δεν είναι εξαφανισμένος, είναι σπρωγμένος στο περιθώριο. Αν δεν είναι ξεχασμένος, είναι στριμωγμένος μαζί με τις περιφρονημένες υποχρεώσεις της καρδιάς μας, ή πεταμένος ανάμεσα στα διακοσμητικά μπάζα του παρελθόντος…
Οι αξίες που μας δίδαξε αντικαταστάθηκαν με κοσμικές απαξίες: Εκείνος μας έμαθε την ταπείνωση, την αγνότητα και την εγκράτεια. Εμείς ζούμε για την επίδειξη και την αλαζονεία, με μοχλό την πονηριά και την πρόκληση, επιδιώκοντας απόλαυση.
Εκείνος μας έμαθε ότι η φτώχεια, η απλότητα, η ελεημοσύνη και η υπακοή ελκύουν τη χάρη του Θεού. Εμείς καταναλώνουμε ασύδοτα, αδιαφορούμε για την ανάγκη του διπλανού, προσφέρουμε μόνο θλιβερά περισσεύματα, υπηρετούμε το θέλω μας κάθε στιγμή.
Εκείνος μας δίδαξε ν’ αγαπάμε αλλήλους. Εμείς ενδιαφερόμαστε ο καθένας για τον εαυτό του. Εκείνος θυσιάστηκε μέχρι θανάτου σταυρικού για να μας αναστήσει στον Παράδεισο. Εμείς αρνούμαστε κάθε θυσία για Εκείνον. Ακόμα και τον ύπνο της νύχτας των Χριστουγέννων. Αναγκάζουμε τους ιερείς να λειτουργούν μετά το ξημέρωμα, όλο και πιο αργά. Ξενυχτάμε μόνο σε στέκια διασκέδασης, ποτέ στην Εκκλησία.
Οι παραδοσιακοί χριστιανοί του χτες, μιλούσαν, άκουγαν, μάθαιναν, γνώριζαν τι είναι τα Χριστούγεννα. Χαίρονταν και γιόρταζαν πραγματικά Χριστούγεννα. Εμείς γιατί δεν ξέρουμε; Γιατί δεν χαιρόμαστε; Όχι, δεν φταίει η επιστήμη, ούτε η νέα γνώση που απορρίψαμε τον Χριστό. Φταίει η ημιμάθεια, η αδιαφορία, η άγνοια, η έπαρση, η δαιμονική σύγχυση, αλλά κυρίως η αποβλακωτική καλοπέραση. Φταίει η σκληρή, άπιστη και άπληστη καρδιά μας.
Δεν θυσιάζουμε πια τίποτα για τον Χριστό: Δεν Τον πιστεύουμε και δεν Τον αγαπάμε. Στο γιορτινό τραπέζι των Χριστουγέννων σήμερα θ’ ακούσεις γέλια, γκρίνιες, κουτσομπολιά, αντιγνωμίες, ούτε λέξη για τον Χριστό. Στις οθόνες όλων των ειδών θα δεις συνήθως την κραυγαλέα υπερβολή του τίποτα στον ατέλειωτο βομβαρδισμό του τηλεοπτικού ή διαδικτυακού κόσμου.
Στο σχολείο μπορεί να διδαχθείς το “χριστουγεννιάτικο κείμενο” της «Μάγισσας Φουφήχτρας» ή κάποια παρόμοια δόση της στρατευμένης νεοταξικής ύλης. Η χριστουγεννιάτικη γιορτή, αν καταφέρει να ξεπεράσει το πέπλο της ημικατάργησης, δεν ενδιαφέρεται πια για την Γέννηση του Χριστού.
Οι ατμοσφαιρικοί στολισμοί στους δρόμους και στα μαγαζιά έχοντας χάσει προ πολλού τον πνευματικό στόχο, όχι μόνο υπηρετούν αποκλειστικά το εμπορικό κέρδος, αλλά αρνούνται πλέον και το ίδιο το όνομα του Χριστού, καθώς μας εύχονται MERRY X-MAS, δηλαδή ΚΑΛΑ ΞΙ-ΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και όχι ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
Ακόμα και στην Εκκλησία νιώθεις ότι η βιασύνη και η φασαρία του πλήθους που προσέρχεται τελευταία στιγμή να κοινωνήσει για το “καλό” της χρονιάρας μέρας, σκεπάζουν το ευαγγελικό μήνυμα του ιερού κηρύγματος. Ποιος δίνει σημασία στον Χριστό;
Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο άσχετος κοσμικός θα ονομάσει όλο αυτό “πρόοδο”. Όμως ο ένθεος μελετητής του λόγου του Θεού, θα δει ότι ανύποπτη η σημερινοί ανθρωπότητα εκπληρώνει άλλη μία από τις προφητείες της Αγίας Γραφής περί των εσχάτων: Γνωρίζει ότι η μεγάλη αποστασία των ανθρώπων από τον αληθινό Θεό είναι σημάδι της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας.
Θυμάται ότι ο Κύριος μας ειδοποίησε πως οι μέρες του ένδοξου ερχομού Του θα είναι σαν τις μέρες του Νώε και των Σοδόμων. Δηλαδή; Για τους πολλούς, κραιπάλη, απιστία και διαφθορά μέχρι την καταστροφή. Θα αλλάξουν οι καιροί και οι νόμοι, είπε ο Κύριος. Θα επικρατήσει παντού το αντίχριστο πνεύμα. Η ανθρωπότητα θα κυβερνηθεί από τον άνομο. Εμένα, τον αληθινό Θεό, δεν με δέχτηκαν, λέει ο Χριστός. Εκείνον που θα είναι ο Αντίχριστος, θα τον δεχτούν. Θα τον πιστέψουν και θα τους οδηγήσει στην απώλεια. Αλλά ας μη φοβάται το πιστό, μικρό μου ποίμνιο. Μείνετε πιστοί μέχρι θανάτου και θα σας δώσω το στεφάνι της αιώνιας ζωής.
Τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν επί αιώνες με λαμπρότητα για χάρη του Σωτήρα Χριστού. Από καρδιές θυσιαστικές, γεμάτες ευγνωμοσύνη για τον Σωτήρα τους. Από ψυχές γεμάτες χαρά για τη σωτηρία τους.
Σήμερα, που η λαμπρότητα των χειμερινών γιορτών στολίζει το κενό της καρδιάς των πολλών, ο άνομος ψευτοσωτήρας παραμονεύει να το καλύψει. Υπόσχεται πλούτο, απολαύσεις και θεάματα. Εύχεται κι αυτός “καλές γιορτές”, όπως όλοι. Αγωνίσου λέει ο Χριστός; Κοίτα να περνάς καλά, λέει αυτός. Αγάπη και θυσία ζητά ο Χριστός; Εγωισμό και φιλαυτία δοξάζει αυτός.
