Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι η Ελλάδα για το καθένα Έλληνα από εμάς;
Σίγουρα είναι ένα μεγάλο ερώτημα στις μέρες μας που μας ταλανίζει πολύ και μια απορία με την οποία πορευόμαστε για αρκετές δεκαετίες τώρα. Τι είναι η Ελλάδα για όλους εσάς που δεν σας φιλοξενεί πλέον; Τι είναι η Ελλάδα για όσους περιθάλπει και ίσως υποθάλπει;
Είναι τόπος ιερός που βανδαλίζεται. Οι βάνδαλοι είναι οι ιερείς και όχι το ποίμνιο.
Είναι τόπος όμορφος, σκεπασμένος με την άμορφη μάσκα της χολιγουντιανής αρπαχτής.
Είναι σημείο ζωντανό στο χάρτη.
Είναι μάνα σπουδαίων μορφών μα και υπηρέτρια πολλών τεράτων εξ Ευρώπης.
Είναι σταυροδρόμι έμπνευσης και ανικανότητας.
Είναι το σπίτι της μακροοικονομικής θεώρησης και της μικροοικονομικής παρασιτίας.
Είναι το «κρυφό» σχολειό του 21ου αιώνα. Οι έχοντες τη γνώση την έχουν απολέσει, οι μη έχοντες αυτήν, διεκδικούν την υποτέλεια.
Καρδιά Ελληνική, ζωή Γερμανική .
Τέλος να πω ότι η Ελλάδα ακόμα είναι αυτό που με μεγάλωσε, αυτό που κυριαρχεί στις παιδικές μου αναμνήσεις, αυτό που με ώθησε να θέλω να μάθω τι υπάρχει πιο πέρα από τα σύνορά της. Ελλάδα για μένα είναι εκεί που ακόμη υπάρχουν οι πιο αγαπημένοι μου.
Ελλάδα επίσης είναι εκείνος ο τόπος που καταπατείται και ρημάζει. Εκεί όπου Ελληνάρες, και όχι Έλληνες, μολύνουν, καταστρέφουν και αψηφούν. Τόπος αγνός και ‘άγιος’ και χριστιανικός τόπος και παραδόθηκε σε λάθος χέρια στην ίσως πιο ακατάλληλη εποχή. Ελλάδα του ήλιου και της θάλασσας, Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και των γραμμάτων, που έγινε βορά απολίτιστων, κοινωνικά αμόρφωτων θηρίων. Ελλάδα θα σε κουβαλάμε πάντα στην ψυχή μας και στα γονιδίωμα μας, όπως ίσως οι πιο τεχνογνώστες (κι όχι τεχνοκράτες) θα υποστήριζαν.
