Το βράδυ της  Μ.Τρίτης γίνεται ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης και ακούγεται το Τροπάριο της Κασσιανής. 

«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη, της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονε».

Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης (Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης), καθώς ο Κύριος
ανεβαίνει προς τα Ιεροσόλυμα για το εκούσιο Πάθος, η αμαρτωλή γυναίκα
προσέρχεται με μύρο και δάκρυα, για να αλείψει το κεφάλι και τα άχραντα πόδια
Του.
«Το πολυτίμητον μύρον η πόρνη έμιξε μετά δακρύων,
και εξέχεεν εις τους αχράντους πόδας σου καταφιλούσα∙
εκείνην ευθύς εδικαίωσας, ημίν δε συγχώρησιν δώρησαι,
ο παθών υπέρ ημών, και σώσον ημάς» (Ιδιόμελα στους Αίνους)
Ο Κύριος είχε πει τον λόγο: «Αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι
προάγουσιν υμάς εις την Βασιλείαν του Θεού» (Ματθ. 21, 31) (Αλήθεια σας λέγω ότι
οι τελώνες και οι πόρνες προπορεύονται από σας στη Βασιλεία του Θεού).
Σήμερα θα ακουστεί για τελευταία φορά αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα το τροπάριο του
Νυμφίου: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…».

Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Στο Ευαγγέλιο που διαβάζεται τη Μεγάλη Τετάρτη το πρωί, αναφέρεται το γεγονός
που διαποτίζει αυτή την ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας με την αμαρτωλή γυναίκα. Ο
Κύριος βρισκόταν στη Βηθανία στο σπίτι του Φαρισαίου Σίμωνα του λεπρού και
καθόταν στο τραπέζι για φαγητό. Μια γυναίκα προσέρχεται κρατώντας ένα δοχείο
από αλάβαστρο γεμάτο με πολύτιμο μύρο και χύνει άφθονο στο κεφάλι του Κυρίου.
ΟΙ μαθητές αγανάκτησαν λέγοντας: «Γιατί χύνεται αυτό το μύρο; Θα μπορούσε να
πουληθεί ακριβά και να δοθούν τα χρήματα στους φτωχούς».
Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Αφού η γυναίκα έκανε σε μένα καλό έργο, γιατί τη
στενοχωρείτε; Τους φτωχούς τους έχετε πάντοτε κοντά σας, εμένα όμως δε θα με
έχετε πάντοτε. Βάζοντας αυτή η γυναίκα αυτό το μύρο στο σώμα μου, το έκαμε ως
προετοιμασία για τον ενταφιασμό μου. Αλήθεια σας λέω, όπου κι αν κηρυχθεί το
Ευαγγέλιο αυτό, σε όλο τον κόσμο, θα διαλαληθεί και αυτό το οποίο έκαμε αυτή για
το μνημόσυνό της».

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ

Προς το τέλος του Όρθρου, τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ, ακούγεται το γνωστό
τροπάριο της υμνογράφου Κασσιανής: «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις
περιπεσούσα γυνή…».

Το παραθέτουμε σε μετάφραση:

(Κύριε, η γυναίκα η οποία έπεσε σε πολλές αμαρτίες, αισθανόμενη τη Θεότητά Σου,
κρατώντας μυροφόρο δοχείο, κλαίγοντας, Σου φέρνει μύρα πριν την Ταφή Σου.
«Αλίμονο! λέγει, γιατί νύχτα υπάρχει σε μένα, τρέχω στην ακολασία όπως τρέχουν τα
ζώα μόλις τα τσιμπήσει αλογόμυγα, πυκνό σκοτάδι και χωρίς σελήνη ο έρωτας της
αμαρτίας.
Να δεχθείς τις πηγές των δακρύων μου, Εσύ που στα νέφη υψώνεις τα νερά της
θάλασσας. Να καμφθείς μπροστά στους στεναγμούς της καρδιάς μου, Εσύ που
κατέβασες τους ουρανούς με τη απερίγραπτη Σάρκωση Σου.
Θα καταφιλήσω τα αμόλυντα πόδια Σου, θα τα σκουπίσω πάλι με τις πλεξίδες της
κεφαλής μου, αυτά που καθώς ο βροντερός θόρυβός τους ήχησε στα αυτιά της Εύας
στον Παράδεισο κατά το δειλινό, κρύφτηκε από φόβο.
Τα πλήθη των αμαρτιών μου και το απύθμενα βάθος των κρίσεων Σου ποιος θα
διερευνήσει, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;

Να μην παραβλέψεις, τη δούλη Σου, Εσύ που έχεις το αμέτρητο έλεος».)

ΜΕΤΑΝΟΙΑ: Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

«Δεινόν η ραθυμία! Μεγάλη η μετάνοια!»

Για μια ακόμη φορά η Εκκλησία τονίζει τη δύναμη της μετάνοιας στο πρόσωπο της
αμαρτωλής γυναίκας που άλειψε με μύρο τον Κύριο. Αυτό που έκανε ο άσωτος, ο
τελώνης, ο ληστής, ο Παύλος, η οσία Μαρία η Αιγυπτία, πολλοί μετέπειτα άγιοι και
αγίες. Μεγάλη χαρά γίνεται στον ουρανό για τη μετάνοια και ενός αμαρτωλού.
Δεν υπάρχει αμαρτία που να υπερβαίνει το έλεος της αγάπης του Θεού. Ο Κύριος δεν
ήλθε για να καλέσει τους δίκαιους αλλά τους αμαρτωλούς σε μετάνοια. Αναζητά το
χαμένο πρόβατο, εγκαταλείποντας προς στιγμήν τα άλλα ενενήντα εννιά. Καλεί
όλους: «Δεύτε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς».
«Αλλά αυτό πάλι γνωρίζω -γράφει ο Συμεών ο νέος θεολόγος- ότι δεν υπάρχει
μέγεθος πταισμάτων ούτε πλήθος αμαρτημάτων που να υπερβαίνει τη μεγάλη
μακροθυμία και την άκρα φιλανθρωπία του Θεού μου. Αλλά εργάζεσαι, Θεέ μου,
ατέλειωτα με το έλαιο της συμπάθειας Σου προς αυτούς που με θέρμη μετανοούν, και τους καθαρίζεις και τους λαμπρύνεις και τους κάνεις μέτοχους του φωτός, κοινωνούς
της θεότητάς Σου».

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ – Αγιασμός σε οίκο ανοχής

Πηγαίνοντας ο Άγιος Πορφύριος για να αγιάσει, την παραμονή των Θεοφανείων του 1941, βρέθηκε στην οδό Μαιζώνος στην Ομόνοια.

Άνοιξε τη σιδερένια πόρτα ενός καλού σπιτιού, με υπόγειο και επάνω όροφο, και ανέβηκε επάνω από μια εξωτερική σκάλα. Χτύπησε την πόρτα. Μια κυρία του άνοιξε αλλά προσπάθησε να τον σταματήσει. Μέσα από τα δωμάτια, δεξιά και αριστερά, βγήκαν στον διάδρομο δέκα κοπέλες. Κατάλαβε πως βρέθηκε σε οίκο ανοχής.
Η κυρία του ζήτησε πάλι να φύγει: «Αυτές δεν κάνει να φιλήσουν τον σταυρό», να
τον φιλήσει η ίδια και να φύγει.
Ο Γέροντας της είπε πως δεν μπορεί να φύγει, γιατί είναι παπάς και ήρθε για να
αγιάσει. «Ήρθε ο Χριστός στο σπίτι σας εδώ, να σας ευλογήσει για την ημέρα που
είναι αύριο. Γιατί δεν είναι εντάξει, γιατί δεν είναι άξιες; Και τι ξέρεις εσύ;»
Η κυρία επέμενε πως δεν κάνει να φιλήσουν οι κοπέλες τον σταυρό.

Ο Γέροντας επανέλαβε πως οι κοπέλες είναι άξιες για να φιλήσουν τον σταυρό του Χριστού, γιατί ο Χριστός ήρθε και γι’ αυτές στον κόσμο, ίσως η ίδια να μην ήταν άξια. Η κυρία
κοκκίνισε και έκανε νεύμα στα κορίτσια να προχωρήσουν για να φιλήσουν τον
σταυρό. Έψαλε τώρα πιο μελωδικά το «Εν Ιορδάνη», γιατί αισθάνθηκε μια χαρά που
ο Θεός κανόνισε να πάει εκεί σ’ αυτά τα κορίτσια. Φίλησαν όλες τον σταυρό. Τους
μίλησε: «Ο Θεός σας αγαπάει όλες! Μας αγαπάει όλους. Όλοι τον έχουμε Πατέρα και
για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός, μόνο να φροντίσουμε να τον γνωρίσουμε, να τον
αγαπήσουμε. Είναι πολύ καλός! Για όλους βρέχει και για όλους βγαίνει ο ήλιος…
Εδώ ο Χριστός για μας ήρθε, μήπως εγώ είμαι καλός; Εγώ παπάς είμαι, αλλά είμαι
αμαρτωλός και επικαλούμαι τον Θεό».

Αργότερα, «εκ διαλειμμάτων», έρχονταν αυτά τα κορίτσια στην εκκλησία του Αγίου
Γερασίμου στη Πολυκλινική Αθηνών και έβλεπαν πολλές φορές τον Άγιο Πορφύριο.
«Τι μυστήρια υπάρχουν!», έλεγε.

(Επιμέλεια: Γεώργιος Φουκαδάκης)