ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Βιολέτα Ίκαρη: «Το τραγούδι για μένα είναι το πιο τίμιο πάρε – δώσε»

Συνέντευξη της Βιολέτας Ίκαρη: «Το τραγούδι για μένα είναι το πιο τίμιο πάρε – δώσε»

photo by Γιώτα Εφραιμίδου

Η ερμηνεύτρια και δημιουργός Βιολέτα Ίκαρη με τη χαρακτηριστική φωνή  και το ιδιαίτερο μέταλλο που καθηλώνει το κοινό, μίλησε στον δημοσιογράφο Κυριάκο Τσικορδάνο και στο greekaffair.news για τα χρόνια στην Ικαρία, την απόφασή της να ασχοληθεί με το τραγούδι και την επιλογή της να στραφεί στην παραδοσιακή μουσική.

Βιολέτα θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας γυρίζοντας τον χρόνο αρκετά χρόνια πίσω,  στα παιδικά χρόνια της αθωότητας  και να μου πεις πού γεννήθηκες και πού έζησες τα εφηβικά σου χρόνια;

 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ικαρία. Συγκεκριμένα στο χωριό Γλαρέδες. Είμαι βέρα Ικαριώτισσα μιας και οι δύο γονείς μου είναι από το νησί και έχω εξίσου πολλές αναμνήσεις από το Χριστό Ραχών οπού εκεί βρίσκεται το πατρικό σπίτι του πατέρα μου.

 

Θα ήθελα να μείνουμε λίγο ακόμα σε εκείνα τα χρόνια και να μας περιγράψεις τον εαυτό σου ως κορίτσι της εποχής εκείνης.

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ανέμελα. Τα παιδιά της επαρχίας έχουν ελευθερίες που δύσκολα αποκτούν τα παιδιά της πόλης. Έχω φτιάξει δεντρόσπιτο, έχω παίξει πολύ κρυφτό και κουκουναροπόλεμο και έχω ¨αλητέψει¨ πολύ. Έφευγα από το σπίτι χωρίς να ενημερώσω για το που θα πάω και γυρνούσα μες το χώμα και πολλές φορές με μικροχτυπήματα και σκισμένα ρούχα από τις τούμπες. Αν με ρωτάς, ήταν υπέροχα χρόνια, δε με ένοιαζε τι θα φορέσω και τι ώρα είναι, ούτε καν αν έχω φάει, ήμουν απόλυτα-ανοιχτά συνδεδεμένη με τα θέλω της κάθε στιγμής μου. Ζούσα χωρίς αρχηγό και χωρίς πρόγραμμα. Αυτό άλλαζε μόνο το βράδυ που γύριζα στο σπίτι αλλά για λίγο…μέχρι να το ξανασκάσω (γέλια)

 

Η μουσική πώς προκύπτει στη ζωή σου; Υπήρχε κάποιο ερέθισμα μέσα από την οικογένειά σου ή από το συγγενικό περιβάλλον; Ανήκεις σε οικογένεια μουσικών;

Στο συγγενικό μου περιβάλλον δεν υπήρχε μουσικός, ο παππούς μου λένε ότι τραγούδαγε ωραία στις βεγγέρες αλλά εγώ δεν είχα την τιμή να τον ακούσω. Δεν ξέρω ποιο πουλί έφερε το σπόρο στον κήπο μου και φύτρωσε αυτή η επιθυμία μου να ασχοληθώ με το τραγούδι. Έγινε σε ανύποπτο χρόνο. Θυμάμαι όμως ότι τα τραγούδια με ταξίδευαν, φανταζόμουν τις ιστορίες πίσω από αυτά και έφευγα σε άγνωστα μέρη. Μου άρεσε το φευγιό. Το τραγούδι ήταν και είναι ο αέρας στα πανιά μου. 

Πριν αποφασίσεις να ασχοληθείς με το τραγούδι επαγγελματικά,  είχες σκεφτεί να ακολουθήσεις κάποιο άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό; Έχεις σπουδάσει κάτι άλλο;

Έχω μάθει την τέχνη της κομμώτριας και έχω εξασκήσει το επάγγελμα για κάποια χρόνια με επιτυχία, μετά θέλησα να γίνω δασκάλα βυζαντινής μουσικής αλλά μόλις πήρα το πτυχίο μου, ήρθαν και τα πρώτα τραγούδια στο δρόμο μου, οπότε αφιερώθηκα για τα καλά στο τραγούδι. 

Η Ικαρία πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε σε αποφάσεις και γεγονότα της ζωής σου;

Η Ικαρία με βύζαξε, μου έδωσε ωφέλιμες πληροφορίες για τη ζωή και τις αξίες της. Με έκανε να έχω για ιδανικό την ελευθερία, με έμαθε να αγαπώ το απλό, να εκτιμώ το νερό που πίνω, να σέβομαι την ύπαρξη μου και κάθε ύπαρξη, να συνυπάρχω και να μοιράζομαι, να ακούω και να ακολουθώ την καρδιά μου και αυτό που έχω για λογικό. Μου έδωσε τα σύνεργα για να φτιάξω τη ζωή μου όπως την ονειρεύτηκα ώστε να ζω ευτυχισμένη και εναρμονισμένη με όσα διάλεξα για να με περιβάλλουν. Αυτός ο τόπος μου έκανε μόνο καλό.

Ποιο  παραδοσιακό τραγούδι άκουσες για πρώτη φορά που σε άγγιξε βαθιά και σου έκλεψε ψυχή και νου;

«Και γιατί δε μας το λες» όταν το πρωτοάκουσα από την Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Τι σημαίνει τραγούδι για σένα; Και τι σημαίνει να τραγουδάς;

Το τραγούδι είναι ταξίδι αναψυχής, κουράζομαι γι΄αυτό κι αυτό με ξεκουράζει. Το πιο τίμιο πάρε-δώσε.

Βιολέτα, στο καλλιτεχνικό σου μονοπάτι υπήρξαν καλλιτέχνες, ερμηνευτές  με  παραδοσιακά ή βυζαντινά  ακούσματα  που σε επηρέασαν και αποτέλεσαν  για σένα ένα μεγάλο σχολείο  στη μουσική σου παιδεία;

Μέσα στους πάντα αγαπημένους μου καλλιτέχνες με έντονα παραδοσιακά στοιχεία είναι ο Νίκος Παπάζογλου και η Ελένη Βιτάλη

Η Βιολέτα Ίκαρη από νωρίς είχε την ευλογία να συναντηθεί και να συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, θα ήθελες να μας αναφέρεις ποια ήταν αυτά και πόσο σημασία είχαν για την μετέπειτα πορεία σου;

Η πρώτη μου σημαντική συνεργασία ήταν πριν από πέντε περίπου χρόνια με το Γιάννη Μηλιώκα, οποίος μου έδωσε και ένα υπέροχο τραγούδι για τον πρώτο μου δίσκο με τίτλο «Με ένα χρώμα», ύστερα ακολούθησαν πολλές συνεργασίες με αγαπημένους καλλιτέχνες όπως : Νίκος Ζιώγαλας, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Βιτάλη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου αλλά και νεότεροι όπως ο Θοδωρής Κοτονιάς και ο Απόστολος Ρίζος. Από όλους πήρα πράγματα, όλοι τους λειτούργησαν για μένα ως δάσκαλοι και όλοι έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό την ανιδιοτελή αγάπη τους στο καλό τραγούδι και την απλοχεριά απέναντι σε ότι πιστεύουν ότι έχει αξία.

Πρόσφατα  κυκλοφορήσατε  μαζί με τον Νίκο Ξύδη  οπτικοποιημένο το νέο σας τραγούδι «Ανάσα». Είναι ένα ντουέτο, προπομπός του δίσκου που ετοιμάζετε;

Το τραγούδι «Ανάσα» είναι ο δεύτερος προπομπός του δίσκου που ετοιμάζουμε με τον Νίκο Ξύδη, ο οποίος υπογράφει σαν δημιουργός όλα τα τραγούδια αυτής της δουλειάς. Ο πρώτος προπομπός κυκλοφόρησε πριν από δέκα μήνες περίπου με τίτλο «Φωτογραφία» και τα δύο τραγούδια οπτικοποίησε ο αγαπημένος σκηνοθέτης Φώτης Φωτόπουλος και κυκλοφόρησαν από τη Walnut Entertainment Greece.

Ποια ήταν τα συναισθήματα σου όταν άκουσες το πρώτο σου τραγούδι στα playlist  των ελληνικών ραδιοφώνων; 

Δεν έχω μεγάλη δισκογραφία, ουσιαστικά έχω ένα δίσκο στο δυναμικό μου ο οποίος είχε κυκλοφορήσει το Νοέμβρη του 2018 με τον τίτλο του ομώνυμου τραγουδιού «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου». Όταν τα ραδιόφωνα και κατ΄ επέκταση οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτά, αποδέχονται την καλλιτεχνική σου υπόσταση, την οποία για εμάς τους τραγουδιστές εκπροσωπούν τα ίδια μας τα τραγούδια, αυτό μόνο χαρά μπορεί να μας δώσει, όπως και το αντίθετο μπορεί να μας βυθίσει στην θλίψη. Είναι σκληρό και ισοπεδωτικό να βάζεις όλη σου την ευαισθησία και όλο σου τον χρόνο και τον κόπο στην τέχνη σου και να μη βρίσκεις αποδέκτες. Βέβαια το ραδιόφωνο είναι ένα μέσο μαζικής προβολής της δουλειάς μας, δεν καθορίζει την πορεία της, απλώς την επιταχύνει.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο που κάνει βήματα μουσικά να αντέξει στις μέρες μας ανάμεσα σε ένα μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών και τι είναι εκείνο που πιστεύεις ότι θα τον ξεχωρίσει;

Ο μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών είναι μεγάλο βοήθημα για αυτόν που θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι. Κατ΄ αρχήν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελε να πλησιάσει καλλιτεχνικά και σε αυτό που θα ήθελε να αποφύγει. Όλοι και όλα έχουν το ρόλο τους, εγώ ας πούμε αν δεν υπήρχαν οι καλλιτέχνες που με έκαναν να αγαπήσω το τραγούδι, πιθανότατα σήμερα να ήμουν κομμώτρια. Οι συνάδελφοι είναι δώρα, δεν είναι εμπόδια και μπορεί, μεταφορικά, σε κάθε προσπάθεια μας να δίνουμε εξετάσεις, αλλά δεν κάνουμε διαγωνισμό για το ποιος θα βγει πρώτος, είμαστε μέλη μιας ομάδας, την οποία έχουμε επιλέξει και είμαστε υπερήφανοι γι΄ αυτήν ή τουλάχιστον έτσι μου αρέσει να το βλέπω. Θα υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις αλλά αυτές δε με αφορούν. Οι άνθρωποι της μουσικής είναι σαν τα αστέρια, άλλα φαίνονται, άλλα αχνοφαίνονται, και άλλα πρέπει να ταξιδέψεις στο διάστημα για να τα δεις, το θέμα είναι στον κάθε ακροατή, αν δηλαδή του αρέσουν τα ταξίδια ή αν όχι. Με λίγα λόγια ο σκοπός μου δεν είναι να ξεχωρίσω, ο σκοπός μου είναι να συνυπάρχω αρμονικά.

Σε αυτές τις δύσκολες ημέρες που διανύουμε τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο και τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις σε ό,τι κι αν κάνεις;

Με φοβίζουν τα στρατόπεδα, αυτό που όπως έχει πει ο Σαββόπουλος στο υπέροχο τραγούδι του «Οι παλιοί μας φίλοι» «Κι έρχεται η στιγμή για ν΄ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις» είναι τραγικό νοήμονες άνθρωποι να μην μπορούν να συνεργαστούν για το κοινό καλό, να μην μπορούν να καταλάβουν ότι το μέλλον στο οποίο θέλουν να αφήσουν τα παιδιά τους είναι επικίνδυνο. Με φοβίζει που πρέπει να υπάρχουν οικονομικά δυνατοί και οικονομικά αδύναμοι. Τα φάρμακα ας πούμε θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους, θα έπρεπε να υπάρχει αλληλεγγύη, οικολογική συνείδηση, ανθρωπιά. Για όλα όσα έχουμε στερηθεί και για όλα όσα θα στερηθούν τα παιδιά μας, εμείς θα φταίμε, εγώ, εσύ, οι γείτονες και οι γείτονές τους. Δύναμη παίρνω από τον έρωτα και μην βιαστείτε να με κρίνετε, δε μιλάω για τον καθ΄ εαυτού ορισμό του έρωτα. Σε ένα κοινωνικό τραγούδι μπορεί να υπάρχει ο έρωτας για δικαιοσύνη, σε ένα μουσικό έργο μπορεί να υπάρχει ο έρωτας για ευαισθητοποίηση, σε ένα έργο τέχνης μπορεί να υπάρχει ο έρωτας για αρμονία, η τέχνη μου είναι έρωτας και παίρνω δύναμη από αυτήν, αυτή μου φωτίζει το δρόμο, με αυτήν επιζώ και με αυτήν ελπίζω.

Η πανδημία πόσο επηρέασε τη ζωή της Βιολέτας προσωπικά και επαγγελματικά;

Είναι εφιάλτης για όλους μας. Άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους και τους ανθρώπους τους! Με ζόρισε η απομόνωση. Δεν αντέχω να ζω αποκομμένη από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και αυτό δεν είναι κάτι που συνηθίζεται, είναι ενάντια στην ίδια μας τη φύση. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ων, αυτοπραγματώνεται μέσα από τη συνύπαρξη.

Όσο για τα επαγγελματικά, πέρα από τις καλλιτεχνικές μου ανάγκες, δουλεύω από τα δεκατέσσερα μου χρόνια και αυτή η συνθήκη, για μένα, είναι τουλάχιστον σοκαριστική γιατί πάντα είχα την σιγουριά ότι η ζωή μου είναι στα δικά μου χέρια. Εύχομαι όλο αυτό να γίνει γρήγορα μία κακή ανάμνηση.

Τι σε δυσκολεύει στη δουλειά σου και τι είναι εκείνο που «ζηλεύεις» από τον τρόπο που δουλεύουν οι ερμηνευτές και οι μουσικοί στο εξωτερικό; 

Αυτή την εποχή το μόνο που με δυσκολεύει στη δουλειά μου είναι ότι δε μπορώ να δουλέψω εύκολα, από κει και πέρα, για να πω την αλήθεια δεν παρακολουθώ πολύ τις γραμμές που ακολουθούν στο εξωτερικό και αν υπήρχε κάτι το οποίο θα ζήλευα, πιστεύω πως θα το είχα εφαρμόσει.

Πώς βλέπεις τη μουσική στην Ελλάδα του σήμερα; 

Έχουμε σπουδαίους συνθέτες, στιχουργούς και εξίσου σπουδαίους τραγουδιστές, ενορχηστρωτές με δυνατή και ξεχωριστή άποψη.   

Βλέπω ότι βγαίνουν πολύ όμορφα νέα τραγούδια και άξιοι  νέοι καλλιτέχνες, αλλά, για ό,τι νέο, υπάρχει μεγάλη δυσκολία στο να επικοινωνηθεί καθώς οι εταιρείες δεν μπορούν πια να επενδύσουν στους καλλιτέχνες και τα ραδιόφωνα δύσκολα δίνουν τόπο στα νιάτα. Το ανησυχητικό βέβαια θα ήταν να μην υπήρχαν καλές προτάσεις, γιατί όπως και να΄ χει το καλό τραγούδι βρίσκει το δρόμο του. 

Έχεις βγει ποτέ στη σκηνή σε κακή ψυχολογική κατάσταση, ύστερα από κάποιο δύσκολο ή δυσάρεστο γεγονός και πώς ανταποκρίθηκες;

Ναι μου έχει συμβεί να τραγουδήσω τη μέρα που έχασα τον αγαπημένο μου θείο, ξαφνικά, από ατύχημα. Δυστυχώς ήμουν στις Σέρρες και εκείνη τη μέρα δεν υπήρχε πτήση από Θεσσαλονίκη για Ικαρία, οπότε δεν ακύρωσα το live. Ήταν μία περίοδος που γενικά είχα τρομερό άγχος πάνω στη σκηνή. Εκείνη τη μέρα όμως είπα στον εαυτό μου δυο κουβέντες, α) Όλα τα τραγούδια που θα πω είναι αφιερωμένα στον θείο μου και β) σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε, δεν υπάρχει λόγος, όσο ζούμε, να μας ορίζει ανώφελο άγχος. Νομίζω πως εκείνο το βράδυ, αν ο θείος μου, με ένα μαγικό τρόπο, μπορούσε να με παρακολουθήσει, σίγουρα θα κούναγε το κεφάλι του καταφατικά.

Ποιο είναι το όραμά σου για το τραγούδι  και το είδος της μουσικής που έχεις επιλέξει να «υπηρετείς»;

Δεν έχω οράματα. Όταν βρίσκω τραγούδια που μου κάνουν καλό τα καταθέτω ελπίζοντας ότι θα κάνουν καλό και σε άλλους ανθρώπους, που ενδεχομένως αγαπούν το είδος που υπηρετώ και πριν από την ύπαρξή μου στο χώρο της μουσικής.

Τι είναι αυτό που θέλεις να παίρνουν μαζί τους οι θεατές – ακροατές στο τέλος μιας live παράστασής σου;

Θέλω να φεύγουν ξελαφρωμένοι από τα προβλήματά τους, πιο δυνατοί για να αντέξουν τα επόμενα και πιο αισιόδοξοι για το μέλλον έχοντας περάσει στιγμές συγκίνησης, εκτόνωσης και ευτυχίας.

photo by Γιώτα Εφραιμίδου

Σου λείπουν τα live και οι συναυλίες μετά από τόσους μήνες αποχής; 

Πάρα πολύ. Μου έχουν κοπεί τα φτερά, έτσι νιώθω. Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το τραγούδι. Μεγάλη απώλεια.

Μπορεί ένας καλλιτέχνης – ερμηνευτής να ζήσει χωρίς τη «ζωντανή» συναυλία χωρίς το live της μουσικής σκηνής και το χειροκρότημα του κοινού; Θα μπορούσε να αρκεστεί μόνο στις μουσικές εκπομπές της τηλεόρασης και τις livestreaming συναυλίες;  

Αυτό ίσως να μπορούσε να το αντέξει ένας καλλιτέχνης που δεν έχει ζήσει το τραγούδι σε συναυλία. Για μας που το έχουμε ζήσει, που ζούμε γι΄ αυτό και έχουμε ζήσει από αυτό ακούγεται εφιαλτική συνθήκη.

Τώρα που με το καλό επανερχόμαστε στην «κανονικότητα», πώς πιστεύεις ότι θα είναι αυτή η «κανονικότητα», πόσο θα αλλάξει η καθημερινότητά μας; Τι είναι αυτό που θέλει η Βιολέτα να κάνει πρώτα;

Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο για την μετάβαση στην κανονικότητα που ξέραμε. Το πόσο θα αλλάξει η καθημερινότητά μας λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Φοβάμαι την επιφυλακτικότητα που απαιτεί η νέα πραγματικότητα και όσα αυτή μπορεί να φέρει. Αυτό που θα ήθελα να κάνω πρώτα από όλα είναι να μπορέσω να αγκαλιάσω όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους και να βρεθούμε όλοι μαζί να γιορτάσουμε την ελευθερία μας. 

Πιστεύεις στον Θεό; Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία;

Πιστεύω σε έναν δικό μου θεό που δεν τιμωρεί με βασανιστήρια, σε ένα θεό που συγχωρεί, που δεν του αρέσει κάποιοι να απολαμβάνουν πλούτη και άλλοι να πεθαίνουν από την πείνα, που αγαπάει όλα του τα παιδιά, ανεξαρτήτως χρώματος και αν υπάρχει παράδεισος, εκεί θα υποδεχτεί όλους όσοι έζησαν δίκαια και ας μην τον ύμνησαν ποτέ.

Έχεις χόμπι; Με τι άλλο ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου εκτός από το τραγούδι και τη μουσική;

 

Μου αρέσει να ζωγραφίζω.

 

Ποια είναι τα σχέδια σου για το καλοκαίρι;

 

Θα περιοδεύσω με την μουσικοθεατρική παράσταση που φέρει τον τίτλο «Πώς να σωπάσω» και έχει θέμα τη μετανάστευση, η οποία είναι βασισμένη σε ιδέα και σε κείμενα της Τζένης Κόλλια, με τον σπουδαίο Κώστα Καζάκο στην αφήγηση και τους εξαιρετικούς συναδέλφους μου: Χρήστο Θηβαίο, Ανδριάνα Μπάμπαλη και Κώστα Τριανταφυλλίδη στο τραγούδι. Παράλληλα θα κάνω συναυλίες στο πλευρό του αγαπημένου Γιώργου Νταλάρα. 

 

Βιολέτα σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσες να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου  και να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη στο  greekaffair.news

Και εγώ ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενια σας !

 

 

 

Πηγη greekaffair.news

Related posts

Γιώργος Μπανταδάκης: «Είναι απαξιωτικό να παραμένουν τα θέατρα κλειστά. Νιώθουμε ανύπαρκτοι στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό»

Συνέντευξη με τον Χριστόφορος Ζαραλίκος: «Θεωρώ ότι είμαι ο νούμερο ένα στο stand up comedy»

Νεόφυτος Ταλύπης: “Δεν υπάρχει ζωή χωρίς μουσική…”

Newsroom