Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Χτίσε το παρόν με τον Χριστό και το μέλλον θα γινεί καλύτερο με τον Χριστό.
Όταν κάνης ένα αγώνα για τον Χριστό, πρέπει να τον κάνης με όλη σου την καρδιά.
Το Ψαλτήρι να το διαβάζετε αργά και καθαρά. Να ξέρεις ότι το Ψαλτήρι μας μαθαίνει να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον Θεό.
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, διότι η υπομονή είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχεις υπομονή.
Να ξέρεις ότι ο παραμικρός γογγυσμός κατά του αδελφού μας επηρεάζει την ψυχή μας και μετά δεν μπορούμε να προσευχηθούμε.
Ξέρεις τι θα πει μοναχός; Πρώτον ν’ αγαπάς τον Θεό και δεύτερον να κλαις και να θρηνείς σε όλη σου την ζωή για την ανθρωπότητα.
Να κάνω με υπομονή και να έχω με ειρήνη.
Για να σωθούμε πρέπει να γίνομαι καλοί Χριστιανοί, να εξομολογούμαστε, να εκκλησιαζόμαστε, να κοινωνάμε, να διαβάζω με το Ευαγγέλιο και βίους Αγίων και να ελεούμε τους πτωχούς.
Να λέτε την ευχή καθαρά και ειρηνικά· όχι βιαστικά.
Δεν πρέπει να κρύβεις στην εξομολόγησή σου τίποτε.
Να αγαπάς όλο τον κόσμο και να συγχαρείς.
Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε όσο κι αν μας απορρίπτουν οι άνθρωποι, διότι έχομε τον Θεό που μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας.
Θα κάνουμε προσευχή να μετανοήσει ο Στάλιν, όχι να πεθάνει. (Το είπε σε κάποιον που του ζήτησε να προσευχηθεί για να πεθάνει ο Στάλιν).
Το παρόν να σε ενδιαφέρει, το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν ήδη έχει περάσει, δεν μπορείς να το διορθώσεις, αλλά να σε ενδιαφέρει το παρόν. Χτίσε το παρόν με τον Χριστό και το μέλλον θα γίνει καλύτερο με τον Χριστό.
Στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία, όμως εγώ τότε δεν θα ζω.
Θα ‘‘ρθει καιρός που θα πέσουν οι κοιλιές. (Προφητεία που επαληθεύτηκε σήμερα με την κρίση).
Εγώ τον καρκίνο δεν τον φοβάμαι, δεν τον σκέφτομαι, δεν τον φέρνω μπροστά μου να τον κοιτώ να τρέμω, αλλά τον σέρνω πίσω μου.
Όταν δεν φοβάσαι τον θάνατο, δεν υπάρχει θάνατος. Δεν λέει “μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωή;”. Αν αναστηθεί ο άνθρωπος, ζει δηλαδή τον Χριστό που είναι ζωή, δεν υπάρχει γι’ αυτόν θάνατος.
Άμα δεν καταλάβεις καλά το βάθος της Θρησκείας μας και να μπεις εκεί να την ζήσης, δεν γίνεται (προκοπή). Τώρα, (δηλαδή), πέφτουμε, σηκωνόμαστε, εξομολογούμαστε, πάλι ξαναπέφτουμε και είναι ένας αγώνας και μία αγωνία και ένα άγχος η Θρησκεία.
Η Θρησκεία είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός. Είναι λαχτάρα του Θεού.
Έχω καταλάβει ότι το μυστικό (της πνευματικής ζωής) είναι ο έρωτας στον Χριστό. Ό,τι άλλος έρως δεν έχει καμμιά αξία, είναι πρόχειρος. Ο κόρος οδηγεί σε απελπισία, πέφτει ο άνθρωπος και πολλές φορές αυτοκτονεί. Όταν αγαπήσεις τον Χριστό, θέλεις να υποφέρεις για τον Χριστό. Και αυτή η αγάπη, αυτός ο έρωτας, αυτός ο ενθουσιασμός και αυτή η αφομοίωσης σε φέρνει σε μια κατάσταση ορισμένες στιγμές (που) ούτε αρρώστια, ούτε πόνος, ούτε τίποτα, (δεν αισθάνεσαι). (Αυτό όμως) δεν είναι πάντοτε, είναι κάποιες στιγμές.
Προσκυνάω νοερώς.
Μεγάλη χαρά είχα τότε που έγινα μοναχός, δεν εξηγείται αυτό, ούτε λέγεται· ανείπωτα πράγματα, ανέκφραστα. Όπως τότε που είχα γίνει μοναχός μου είχε έρθει μια χαρά, (έτσι) μία τέτοια χαρά μου ήρθε σήμερα.
Από τότε που έγινα μοναχός και διάβασα την (Α’) Επιστολή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, (ανοίχθηκαν) νέοι ορίζοντες, (και μου ήρθαν) δάκρυα χαράς και ευφροσύνης για την αγάπη και την θυσία του Χριστού μας.
