Αυτισμός :Eνα πρόβλημα υγείας που φαίνεται να γιγαντώνεται την τελευταία 20ετία
Ο αυτισμός είναι ένα πρόβλημα υγείας που φαίνεται να γιγαντώνεται την τελευταία 20ετία. Στις ανεπτυγμένες χώρες ένα παιδί για κάθε εκατό γεννήσεις εμφανίζει κάποια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι η αντίστοιχη αναλογία την δεκαετία του ’70 ήταν 1 στα 10.000 παιδιά μπορούμε να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για μια διαταραχή που συνδέεται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Ο αυτισμός και παρόμοιες διαταραχές, όπως η νόσος Asberger, αφορούν ένα σύνολο συμπτωμάτων που επηρεάζουν την διανοητική και κινητική ανάπτυξη του παιδιού.
Η κύρια συνιστώσα των προβλημάτων που παρουσιάζει το παιδί είναι η αδυναμία επικοινωνίας με τους γύρω του και το περιβάλλον. Η αδυναμία επικοινωνίας μπορεί να έχει διαφορετικές διαβαθμίσεις. Οι δύο άκρες του φάσματος ξεκινούν από την σχεδόν πλήρη αδυναμία επικοινωνίας, με απουσία λόγου και ανταπόκρισης, σε μια ελάχιστη που μόνο οι γονείς να είναι σε θέση να αντιληφθούν την μειωμένη δεξιότητα του παιδιού τους.
Η εκδήλωση του παραπάνω προβλήματος επικοινωνίας με το περιβάλλον προκαλεί ένα φάσμα συμπτωμάτων στο παιδί όπως:
- Απώλεια ομιλίας
- Εκνευρισμό
- Επιθετικότητα
- Αδυναμία κατανόησης
- Επαναληπτική συμπεριφορά
- Τικ
- Διαταραχές του ύπνου
Η διαχείριση της επικοινωνίας στο σώμα μας γίνεται πρωτίστως μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος. Ποια είναι όμως τα αίτια που δεν επιτρέπουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα να λειτουργήσει βέλτιστα ή σταδιακά επιδεινώνουν την λειτουργία του;
Γενετική Προδιάθεση
Μέχρι πρόσφατα ο αυτισμός είχε χαρακτηριστεί ως μια νόσος με ισχυρή γενετική προδιάθεση. Νέες ανακαλύψεις μετακινούν τα βασικά αίτια της νόσου προσδίδοντας μεγάλη βαρύτητα και σε επίκτητους εξωγενείς παράγοντες.
Η σύγχρονη προσέγγιση της γενετικής αναφέρεται πλέον σε παράγοντες που επηρεάζουν την λειτουργία των γονιδίων επί-γενετικα (επι- πάνω από). Πρόκειται για παράγοντες που επιδρούν στην ανάπτυξη του εμβρύου κατά την κύηση, αλλά και στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού.
Τα γονίδια μας δεν είναι κάτι το στατικό όπως νομίζαμε παλαιότερα. Το DNA αντιδρά με το περιβάλλον και υπό διαφορετικές συνθήκες λειτουργεί (εκφράζεται) διαφορετικά.
Πολλοί ερευνητές έχουν προσανατολιστεί σε διαφορετικές υποθέσεις και αίτια για την ραγδαία αύξηση του αυτισμού. Η κλινική εμπειρία όμως δείχνει ότι οι παράγοντες που ενοχοποιούνται είναι πολλαπλοί και είναι απαραίτητο να ληφθούν όλοι υπόψη σε μια προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας του αυτισμού.
Βιταμίνη D και Αυτισμός
Τον Ιανουάριο το 2010 πέντε ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ δημοσίευσαν μια μελέτη που εξέταζε την συνεισφορά των περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου στην επίπτωση του αυτισμού.
Σύμφωνα με τους ερευνητές χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D κατά την περίοδο της κύησης και στα πρώτα παιδικά χρόνια της ζωής συνδέονται με μεταλλάξεις στο DNA και είναι ένας κύριος παράγοντας για την εκδήλωση αυτισμού.
Η βιταμίνη D συμμετέχει ουσιαστικά στην διόρθωση και την έκφραση του DNA.
Έχει υποτεθεί δε ότι χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D μπορεί να σχετίζονται με μη αναστρέψιμες βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα του εμβρύου κατά την διάρκεια της κύησης. Αυτός είναι και ο λόγος που η Καναδική παιδιατρική εταιρεία πενταπλασίασε την συνιστώμενη ημερήσια δόση στις εγκύους (από 400iu σε 2000iu).
Η βιταμίνη D πέρα από την δράση της κατά την εμβρυϊκή περίοδο στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο και στην λειτουργία του. Κάθε αύξηση των επιπέδων της (OH)25D3 στο αίμα κατά 10 μονάδες (ngr/ml) συνδέεται με μια μειωμένη συχνότητα υποτροπών σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, κατά 25% στους ενήλικες και κατά 34% στα παιδιά. Η αύξηση των επιπέδων τις D3 κατά 20 μονάδες μπορεί να μειώσει τις υποτροπές της σκλήρυνσης κατά πλάκας στο ήμισυ.
Τοξικό φορτίο
Ένας από τους κύριους παράγοντες πίσω από τον αυτισμό, αλλά ίσως και από οποιαδήποτε χρόνια πάθηση στις μέρες μας, είναι η συνεχώς αυξανόμενη επιβάρυνση του οργανισμού από τοξικούς παράγοντες.
Η διαταραχή της φυσιολογικής λειτουργίας γίνεται με δύο μηχανισμούς:
1. Με την άμεση τοξική δράση πάνω στα κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος, όπως στην περίπτωση του υδραργύρου (βλέπε βίντεο)
