ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Έλενα Κορδέλλα: Τα βιβλία αποτελούν συντροφιά, ψυχαγωγία και σε κάποιες περιπτώσεις διδακτική εμπειρία

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Έλενα Κορδέλλα: Τα βιβλία αποτελούν συντροφιά, ψυχαγωγία και σε κάποιες περιπτώσεις διδακτική εμπειρία

Με αφορμή το νέο της βιβλίο «Ο θεριστής της Κυψέλης» η συγγραφέας Έλενα Κορδέλλα παραχώρησε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Κυριάκο Τσικορδάνο & στο greekaffair.gr  εξηγεί ποια ήταν τα κίνητρα που την ώθησαν για να γράψει το μυθιστόρημα «Ο θεριστής της Κυψέλης»;

 

Λίγα Λόγια για τη συγγραφεύς 

Η Έλενα Κορδέλλα γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε σε μια μικρή γειτονιά της Κυψέλης. Κατέχει πτυχίο Νομικής και μεταπτυχια­κό στην Ποινική Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Τα τελευταία 14 χρόνια είναι μάχιμη δικηγόρος και ασκεί το επάγγελμά της στη Ρόδο, όπου διαμένει πλέον μόνιμα με τον σύζυγο και τα δύο παιδιά της.

Από πολύ μικρή τη συνάρπαζε το παιχνίδι με τις λέξεις. Της άρεσε να δημιουργεί φανταστικούς κόσμους και ήρωες στους οποίους έδινε πνοή και διέξοδο στο χαρτί αφήνοντάς τους να ζήσουν τις περιπέτειές τους στο έπακρο. Ο Θεριστής της Κυψέλης είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της, ενώ ασχολείται ενεργά και με τη σεναριογραφία.

 

Κυρία Κορδέλλα, κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο greekaffair και να σας ευχαριστήσω πολύ που δεχτήκατε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη.

Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ με τη σειρά μου που με καλέσατε!

Θα ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας ξετυλίγοντας το νήμα της ζωής σας από τα παιδικά σας χρόνια. Πείτε μας πού γεννηθήκατε και τι θυμάστε από εκείνη την εποχή. Έχετε όμορφες στιγμές στη μνήμη σας;

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1979 και, μέχρι να τελειώσω το Γυμνάσιο, ζούσα με την οικογένειά μου στην Κυψέλη. Στην οδό Αιγίνης 14. Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι πάντα με αγάπη. Περισσότερο θυμάμαι τις φιλίες που έκανα, τα σχολικά πάρτι, τις βόλτες στο Πεδίον του Άρεως και στη Φωκίωνος Νέγρη. Τις πρώτες εξόδους, αλλά και μικροτσακωμούς… Δεν έχω κάτι άσχημο να θυμηθώ. Άλλωστε ήταν τα πιο τρυφερά και αγνά μας χρόνια τότε…

Είναι αλήθεια ότι από πολύ μικρή ηλικία σάς συνάρπαζε το παιχνίδι με τις λέξεις; Και εάν ναι, τι ήταν αυτό που σας τραβούσε τόσο πολύ σε αυτό; 

Αλήθεια είναι! Ανακάλυψα από πολύ μικρή ότι το να μεταφέρω τις σκέψεις μου στο χαρτί ήταν για μένα καταρχήν θεραπευτικό. Οι καλές πολλαπλασιάζονταν, ενώ στις αρνητικές ήταν σαν να μοιραζόμουν το βάρος. Όποιος το εφαρμόζει αυτό με τη γραφή μπορεί να με καταλάβει, και όποιος δεν το έχει κάνει ακόμη μπορεί να το δοκιμάσει! Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα, θα σας πω ότι το να δημιουργείς χαρακτήρες και κόσμους ολόκληρους με τη φαντασία σου, στους οποίους δίνεις πνοή με την πένα σου, ώστε να ζουν τις δικές τους ζωές και περιπέτειες, είναι από μόνο του κάτι μαγικό. Ειδικά όταν αυτοί οι ήρωες μέσα από τις περιπέτειές τους έχουν και κάτι να σου πουν ή να σε διδάξουν!

Ποια ήταν η σχέση σας με το σχολείο και τα γράμματα; Η ανάγνωση βιβλίων σάς άρεσε από μικρή; Θα θεωρούσατε τον εαυτό σας έναν μικρό βιβλιοφάγο;

Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια, αν εξαιρέσει κανείς τα μαθηματικά με τα οποία από πολύ νωρίς πήρα διαζύγιο! Διάβαζα λογοτεχνικά βιβλία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και εξακολουθώ μέχρι και σήμερα. Οπότε ναι! Θα έλεγα ότι είμαι βιβλιοφάγος και μάλιστα μεγάλη, όχι μικρή!

Ποια ήταν η οικογενειακή ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην παιδική σας ηλικία και αργότερα στην εφηβεία; Ήταν αυστηροί οι γονείς σας, υπήρχε καταπίεση και πειθαρχία; Ή ζούσατε σε ένα ήρεμο περιβάλλον;

Θα σας απαντήσω πολύ ειλικρινά. Καταπίεση δεν υπήρχε ούτε αυστηρή πειθαρχία. Παράλληλα, όμως, δεν υπήρχε και η κατανόηση που θεωρώ ότι οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν στα παιδιά τους και που εγώ σήμερα δείχνω στα δικά μου. Η φράση «Τι θα πει ο κόσμος» ακουγόταν πολύ συχνά στο σπίτι μου, καθώς και διάφορες αντιλήψεις ταμπού για το πώς πρέπει να φέρεται ένα κορίτσι που εγώ θεωρούσα ξεπερασμένες. Σε κάθε περίπτωση, από όλα αυτά διδάχτηκα κάτι. Κυρίως ποια γονεϊκή συμπεριφορά αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν!

Διάβασα ότι μικρή σας άρεσε να δημιουργείτε φανταστικούς κόσμους και ήρωες. Θα θέλατε να μας πείτε τι είδους φανταστικούς κόσμους και ήρωες δημιουργούσατε μέσα στο μυαλό σας και στη συνέχεια με ποιον τρόπο τους δίνατε πνοή και διέξοδο; 

Βεβαίως! Άλλωστε σας το είπα και προηγουμένως. Αυτή είναι η μαγεία της συγγραφής! Οι ήρωες, όταν δημιουργούνται στο μυαλό μου -και θα μιλήσω για μένα διότι αυτό μπορεί να μην ισχύει για όλους τους συγγραφείς-, έχουν κάποιο σκοπό μέσα στην ιστορία, να αναδείξουν π.χ. κάποιο κοινωνικό θέμα ή μια κοινή ανθρώπινη συμπεριφορά ή αντίδραση. Το πώς θα ενεργήσουν, όμως, ακριβώς είναι ακόμα και για μένα απρόβλεπτο όταν ξεκινώ να γράφω! Αυτό συμβαίνει, διότι από κάποιο σημείο και μετά αρχίζει να με πηγαίνει η ιστορία σε μονοπάτια που στην αρχή μπορεί να μην είχα φανταστεί, αλλά μου ταίριαξαν στην πορεία. Και φυσικά οι ήρωές μου προσαρμόζονται ανάλογα. Στο μυαλό μου η εικόνα και οι κινήσεις τους είναι ολοζώντανες και έτσι δεν είναι απλώς χάρτινες καρικατούρες. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που τα μυθιστορήματά μου έχουν κινηματογραφική χροιά.

Με τη λογοτεχνία και το μυθιστόρημα πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε; Ποια ήταν η αφορμή; 

Όταν ήμουν στο σχολείο, οι καθηγητές μου συχνά μου έλεγαν ότι θα έπρεπε να ασχοληθώ με τη λογοτεχνία, μιας και οι εκθέσεις μου θα μπορούσαν να αποτελούν λογοτεχνικά κείμενα. Το ίδιο και οι γονείς μου που τις διάβαζαν. Τότε δεν τους έπαιρνα στα σοβαρά, παρόλο που με ενθουσίαζε η ιδέα. Αργότερα στο πανεπιστήμιο άρχισα να πειραματίζομαι με μικρές ιστορίες, πρώτα στα αγγλικά και μετά στα ελληνικά. Μου άρεσε η διαδικασία και η απήχηση που είχαν σε όποιον τις διάβαζε. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που σκέφτηκα να γράψω κάτι μεγαλύτερο σε έκταση. Και επειδή, όπως σας είπα, διάβαζα πολλή λογοτεχνία, κάποια στιγμή το να επιχειρήσω μυθιστόρημα έγινε μονόδρομος… Φυσικά, δεν το μετάνιωσα ποτέ!

Ποιες είναι οι δικές σας εμπειρίες όσον αφορά την ελληνική λογοτεχνία και το αστυνομικό μυθιστόρημα; Ήσασταν αναγνώστρια της ελληνικής λογοτεχνίας και του αστυνομικού μυθιστορήματος παιδιόθεν;

Ίσως να περιμένετε διαφορετική απάντηση, αλλά εγώ είμαι από εκείνους που διαβάζουν όλα τα είδη λογοτεχνίας! Λογοτεχνία φανταστικού, τρόμου, αστυνομική, ρομαντική, μέχρι και ιστορική έχει περάσει από τα χέρια μου. Όταν ένα μυθιστόρημα με ιντριγκάρει σαν ιστορία, θα το διαβάσω. Δεν κάνω διακρίσεις! Υπάρχουν πράγματι πολλοί συγγραφείς εγχώριοι και ξένοι που είναι πολύ αξιόλογοι και των οποίων μπορεί να έχω διαβάσει και όλα τους τα βιβλία! Δεν μπορώ όμως να πω ότι έχω αγαπημένα… Μου αρέσουν διάφορα βιβλία για διαφορετικούς λόγους το καθένα… 

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ξεκινήσετε να γράφετε την ιστορία του βιβλίου Ο θεριστής της Κυψέλης

Ήθελα κάποια στιγμή να δείξω τις συνέπειες που έχει η κριτική που ασκούμε στους συνανθρώπους μας, νομίζοντας ότι έχουμε όλα τα στοιχεία, και πόσο λάθος μπορεί να είναι αυτή η τακτική που εφαρμόζουμε όλοι καθημερινά. Στην πορεία βέβαια βγήκαν και άλλα… όπως η δύναμη της συγχώρεσης, τα αποτελέσματα των πράξεών μας, οι συνέπειες του πάθους, του μίσους και της εκδίκησης. Όλα αυτά και άλλα «βγαίνουν» μέσα από τον Θεριστή

Τι οδηγεί συνήθως μια συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων να θέλει να αποτυπώσει μια τόσο άκρως περίεργη αστυνομική υπόθεση επάνω σε μια κόλλα χαρτί;

Νομίζω ότι αυτή η ερώτησή σας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την προηγούμενη. Το μόνο που θα προσθέσω είναι το σασπένς και η αγωνία που προσφέρει στον αναγνώστη μια τέτοια ιστορία…

Θα θέλατε να μας πείτε και λίγα λόγια για τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, τον Δημήτρη Χατζηλαδά, χωρίς να προδώσουμε κάτι; 

Ο serial killer του βιβλίου όχι μόνο έχει αρχίσει να σπέρνει θύματα, αλλά για κάποιον λόγο έχει στοχοποιήσει τον αστυνόμο Χατζηλαδά και επιχειρεί να τον καταστρέψει σε όλους τους τομείς: επαγγελματικά, προσωπικά κοινωνικά. Ο αστυνόμος μας, λοιπόν, επιχειρεί όχι μόνο να σταματήσει τους φόνους προτού συμβεί ο επόμενος, αλλά και να ανακαλύψει γιατί ο ίδιος έχει μπει στο στόχαστρο…

Τι κοινό στοιχείο έχουν μεταξύ τους ο Μερκούρης, η ΥΔΕΖΙ, ο Ιάσωνας Νικολάου και ο Δημήτρης Χατζηλαδάς και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο σε αυτήν τη μυστήρια αστυνομική υπόθεση; 

Ο Μερκούρης είναι ο ιατροδικαστής μας, ο Ιάσωνας υφιστάμενος, προστατευόμενος και δεξί χέρι του Δημήτρη Χατζηλαδά, που είναι ο αστυνόμος που ερευνά την υπόθεση. Η ΥΔΕΖΙ είναι η αρμόδια υπηρεσία στην οποία ανήκουν οι αστυνομικοί μας, μιας και αποτελεί την Υπηρεσία Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας (υπαρκτή υπηρεσία στη ΓΑΔΑ). Τώρα όσον αφορά το κόκκινο τριαντάφυλλο… αυτό ανήκει στη σύζυγο του αστυνόμου και θα διαβάσετε γι’ αυτό στο βιβλίο.

Ο θεριστής της Κυψέλης είναι μυθοπλασία ή αναφέρεται σε αληθινά γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν;

Είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας, αν και πολύ εύκολα θα μπορούσαν τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο να είναι πραγματικότητα. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τι συμβαίνει γύρω μας…

Η αριθμολογία πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στο μυθιστόρημα;

Κάθε θύμα έχει κι έναν αριθμό υποδεικνύοντας ότι θα υπάρξει και επόμενο…

Αλήθεια, κυρία Κορδέλλα, στις μέρες μας υπάρχουν παρόμοιοι θεριστές όπως αυτός που περιγράφετε;

Παρόμοιοι και χειρότεροι! Ίσως και με πιο ασήμαντες αφορμές από αυτόν που έχει ο θεριστής…

Η  πλοκή ή οι χαρακτήρες σε ένα μυθιστόρημα, θεωρείτε ότι είναι ο οδηγός σας όταν γράφετε; Ποιο από τα δύο πιστεύετε επηρεάζουν πιο πολύ το τέλος της κάθε ιστορίας;

Και τα δύο! Το ένα επηρεάζει το άλλο, αφού η ιστορία επηρεάζει την αντίδραση και τη συμπεριφορά του χαρακτήρα και τούμπαλιν. Πάνε χέρι χέρι λοιπόν μέχρι τον επίλογο…

Τι είδους δυσκολίες και ιδιαιτερότητες συναντήσατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου σας;

Δεν μπορώ να πω ότι αντιμετώπισα κάποια ιδιαίτερη δυσκολία στη συγγραφή του. Είναι στο στιλ μου το είδος αυτό! Μου ταιριάζει το σασπένς και η αγωνία, το προτιμώ και ως αναγνώστρια και γι’ αυτό και απολαμβάνω όταν γράφω!

Εάν βρισκόσασταν σε ένα μεγάλο τραπέζι φίλων, που όμως δεν γνώριζε τίποτα για το βιβλίο σας Ο θεριστής της Κυψέλης, πώς θα το παρουσιάζατε μέσα σε 5 γραμμές;

Και σε λιγότερες θα μπορούσα να το περιγράψω! Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αγωνίας, γεμάτο σασπένς, ανατροπές και απρόβλεπτο τέλος.

Αν υποθετικά καιγόταν η βιβλιοθήκη του σπιτιού σας, ποιο αγαπημένο βιβλίο σας θα επιλέγατε εκείνη τη στιγμή να σώσετε;

Μμμμ… δύσκολα μου βάζετε. Ίσως Το κορίτσι με το τατουάζ της τριλογίας Μιλένιουμ από τον Stieg Larsson.

Ποιο βιβλίο έχει επηρεάσει τη ζωή σας πάρα πολύ έντονα; Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που τον θεωρείτε μέντορά σας;

Δεν μπορώ να πω κάποιο συγκεκριμένο. Όλα τα βιβλία μου αφήνουν και από κάτι….

Ένα βιβλίο, για να είναι ελκυστικό προς τον αναγνώστη, τι στοιχεία πρέπει να διαθέτει;

Θα απαντήσω όχι μόνο ως συγγραφέας αλλά και ως αναγνώστρια. Τα πιο σημαντικά λοιπόν είναι: να μην κάνει κοιλιά, να μην κουράζει τον αναγνώστη με άχρηστες πληροφορίες που δεν βοηθούν στην πρόοδο της ιστορίας, να έχει αρχή μέση και τέλος που προσφέρει ολοκλήρωση σε αυτόν που διαβάζει και να μην είναι υπέρ του δέοντος λυρικό, σε σημείο που να χάνεσαι στην περιγραφή αντί στην πλοκή…

Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος πρέπει να διαβάζει βιβλία;

Τα βιβλία είναι μια διέξοδος από την καθημερινότητα! Αποτελούν συντροφιά, ψυχαγωγία και σε κάποιες περιπτώσεις διδακτική εμπειρία. Βοηθάνε στη διεύρυνση των πνευματικών μας οριζόντων και ερεθίζουν με τον πιο όμορφο τρόπο τη φαντασία μας! Θα μπορούσα να γράψω μια ολόκληρη σελίδα για τα οφέλη του διαβάσματος, αλλά τι πιο όμορφα και θετικά από αυτά που ήδη ανέφερα!

Έχετε σκεφτεί ποιο θα είναι το επόμενό σας βιβλίο; Σε ποιο είδος θα ανήκει; Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι για το περιεχόμενό του;

Όχι μόνο έχω σκεφτεί, αλλά έχω ήδη αρχίσει και να το γράφω! Θα είναι πάλι αστυνομικό με πολύ πρωτότυπη ιστορία και θα εμπεριέχει και κάποια στοιχεία που δεν έχουν δει ξανά οι αναγνώστες σε προηγούμενα βιβλία μου.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να πραγματοποιήσουμε αυτήν την όμορφη συνέντευξη.

 

Εγώ σας ευχαριστώ για την όμορφη φιλοξενία!!

 

 

Related posts

O Γιώργος Γαλίτης σε συνέντευξη στο greekaffair.gr : Όταν γράφω ή παίζω λέω στον εαυτό μου: Aυτό θα αρέσει στον Καρακατσάνη και στον Χάρρυ Κλυνν;(ηχητικό)

Συνέντευξη Λόλα Γιαννοπούλου στo greekaffair : “Η τέχνη δεν είναι απλά ένα χόμπι”

Ο Γιώργος Ευγενειάδης μιλάει στο greekaffair για το πρώτο του βιβλίο μαγειρικής που έχει ως τίτλο «Απλά και διαφορετικά»