Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος: ” Κύριε λυπήσου καί σῶσον τήν Πατρίδα μας”

Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Άποστόλου Άνδρέου τῶν Πατρῶν, ἐτέλεσε στήν Λειτουργία, τήν Κυριακή τοῦ Ἀσώτου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος στο κήρυγμά του ἀνεφέρθη στήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου καί εἶπε μεταξύ τῶν ἂλλων: “Πρόκειται γιά το συγκλονιστικότερο κείμενο πού ἒχει ἀκουσθῆ ποτέ καί τοῦ ὁποίου ἡ κάθε λέξη κρύβει τέτοια δυναμική πού μπορεῖ νά ἀναμορφώσῃ τόν κόσμο, ἐφ’ ὃσον ἐντρυφήσωμε εἰς βάθος στά συγκλονιστικά καί σωτήρια μηνύματά του.

Μᾶς μιλάει γιά την μεγάλη ἀγάπη καί στοργή  τοῦ Πατέρα, πού μέ ἀτελείωτη ὑπομονή, προσμένει τήν ἐπιστροφή τοῦ Ἀσώτου, ὁ ὁποῖος ἐπαναστάτησε έναντίον τοῦ Πατρός καί ἐν τέλει ἐβίωσε τήν ἁμαρτία, ὡς πλήρη ἀστοχία καί ὡς ἀποτυχία νά φθάσῃ στήν θέωση. Ὁ Ἂσωτος ἒζησε τήν τριπλῆ διάσταση τῆς ἁμαρτίας, εἰς βάθος, εἰς πλάτος καί εἰς ὓψος. Δηλαδή κομματιάστηκε ὁ ἐσωτερικός του κόσμος, διερράγη ἡ σχέσις του μέ τον Πατέρα καί γκρεμίστηκε ἡ κοινωνία μέ τόν συνάνθρωπο…”

Ἀνέφερε χωρία ἀπό την διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος λέγει ὃτι τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας εἶναι θάνατος, ἀλλά καί ἀπό την διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος παρομοιάζει τήν ἁμαρτία, μέ τήν πονηρή καί συζυγοκτόνον βασίλισσα τῶν Ἀσσυρίων, Σεμιράμιδα,ἡ ὁποία  με γλύκες καί δόλο κατάφερε νά φονεύσῃ τόν ἂνδρα της.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τήν μεγίστην δύναμη τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία μέσα ἀπό τό λουτρό τῶν δακρύων καί τήν θέρμη τῆς ἀγάπης, τῆς ἀγκαλιᾶς τοῦ Πατέρα, τοῦ μέχρι θυσίας ἀγαπῶντος τόν Ἂσωτον, ὁδηγεῖ τόν ἂνθρωπο στήν οὐράνια χαρά καί ἀγαλλιάση.

Τέλος, μιλώντας γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ σήμερα στήν κοινωνία μας καί στήν Πατρίδα μας, ἐτόνισε ὃτι “ἀνάγκη μετανοίας ἐστί” ἀπό τόν Λαόν μας, τόν ὁποῖον ἠγάπησεν ὁ Κύριος καί τοῦ ἀπεκάλυψε θαυμαστῶς τήν ἀλήθειαν καί ὁ ὁποῖος λαός ἠθέτησε τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί διά τῆς ἀποστασίας ἐλύπησε καί λυπεῖ, τόν Ούράνιον Δεσπότην.

Ἢδη ὁδεύοντες πρός τήν Ἁγίαν καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί πρός τά φρικτά καί σωτήρια Πάθη καί τήν Ἀνάσταση, ἀκούομεν τοῦ Πατρός τόν πόνον, νά ἐκφράζεται ἀπό τά Πανάγια χείλη του, ὡς ἒλεγχος καί ὠς προτροπή πρός μετάνοιαν: ”  Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε. Οὐκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά ἔθνη κἀκεῖνα με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον».

Συγκλονιστική ἦτο ἡ ἀναφορά τοῦ Σεβασμιωτάτου στήν καταστροφή τῶν Ἱεροσολύμων ἀπό τόν τότε Ἀρχιστράτηγο τῶν Ρωμαϊκῶν λεγεώνων καί μετέπειτα Αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης, Τίτο τό 70μ.Χ καί τίς σκηνές ἓως καί ἀνθρωποφαγίας πού συνήντησαν οἱ κατακτηταί, ὃταν εἰσήλθαν στήν πόλη,  ἐξ’ αἰτίας τῆς ἀποστασίας τῶν κατοίκων τῆς πόλεως, ἀπό τόν Θεόν. Τά περιστατικά  ἀναφέρει  ὁ Ἰουδαῖος ἱστορικός Ἰώσηπος.

Μετά τά φρικτά συμβάντα καί τά βδελυρά νομοθετήματα στήν Πατρίδα μας, ἂς προσευχηθοῦμε θερμῶς, ἐσυνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος νά μή ἒλθῃ ἡ δικαία ὁργή τοῦ Θεοῦ ἐφ’ ἡμᾶς, ἀλλ’ ἳνα μᾶς ἐλεήσῃ ὁ Κύριος ἐν τῇ ἀπείρῳ Αὐτοῦ εὐσπλαγχίᾳ καί πολλῇ ἀγάπῃ. Νά προσευχηθοῦμε ὣστε νά βροῦμε τήν δύναμη νά μετανοήσωμε ὡς πρόσωπα καί ὡς ὁλόκληρος Λαός, γιά τό δεινό ἁμάρτημα πού διεπράχθη  στήν χώρα μας τόν τελευταῖο καιρό, ἐκεῖνο δηλαδή, τῆς ἐπισήμου νομοθετήσεως τῆς σοδομικῆς ἁμαρτίας, πού ἀποτελεῖ ὓβριν ἐναντίον τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί αὐτῆς ταύτης τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου, ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ,  κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ καί κυρίως εἰς βάρος ἀθώων ὑπάρξεων, δηλαδή μικρῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα ἀντί να ὁδηγηθοῦν  στήν εὐτυχία ὃπως τούς ἀξίζει,  θά καταντήσουν δυστυχισμένες ὑπάρξεις μέσα ἀπό τήν λεγομένη “τεκνοθεσία”, ἀπό τά  λεγόμενα ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια. «Κύριε λυπήσου καί σῶσον τήν Ἑλλάδα», κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος.

• Πρό τοῦ τέλους τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν θυσία τοῦ ἣρωα τῆς Κύπρου, τοῦ σταυραητοῦ τοῦ Μαχαιρᾶ, τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου, ὁ ὁποῖος φρικτά καί μαρτυρικά διά πυρᾶς ἐτελειώθη, ἀγωνιζόμενος γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Κύπρου ἀπό τόν Ἀγγλικό ζυγό. Θυσιάστηκε στίς 3 Μαρτίου 1957, σέ ἡλικία 29 ἐτῶν.

Ὁ Ἱεράρχης τῶν Πατρῶν, ἐτέλεσε «τρισάγιο» στή μνήμη τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου καί τόν προέβαλε  ὡς πρότυπον ἀγώνων γιά τήν ἐλευθερία ἀπό κάθε μορφῆς δουλεία.