ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Συνεντεύξεις

Συνέντευξη με την Ερατώ Πίσση: «Όσο δουλεύουμε τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε»

Συνέντευξη με την Ερατώ Πίσση: «Όσο δουλεύουμε τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε»

Θα ξεκινήσω τη συνέντευξη ρωτώντας πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια και μετέπειτα τα εφηβικά. Τι είδους αναμνήσεις κουβαλάς μαζί σου!

Είχα χαρούμενα παιδικά χρόνια. Η οικογένειά μου έδινε μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση και μόρφωσή μου με αποτέλεσμα να έχω ένα αρκετά βαρύ χειμωνιάτικό πρόγραμμα, γι’ αυτό λοιπόν θυμάμαι ιδιαίτερα και επιθυμώ την ξενοιασιά του καλοκαιριού , οικογενειακά, όλη μέρα θάλασσα, καστράκια στην άμμο, παιχνίδια της γειτονιάς, να πηδάμε φράχτες, ποδήλατο… 

 

Πώς θα περιέγραφες την Ερατώ ως κορίτσι της γενιάς εκείνης;

Τα  εφηβικά μου χρόνια τα πέρασα εξ’ ίσου ξένοιαστα στην επαρχία, μακριά από τό άγχος και την στενότητα της πόλης. Η καλλιτεχνική ένδεια της επαρχίας όμως με σόκαρε μιας και ήμουν ένα παιδί που πολύ συχνά πήγαινε θέατρο και σινεμά – χωρίς συνοδεία από σχετικά μικρή ηλικία. «Σώθηκα» όμως κάνοντας μπαλέτο σε μια σχολή χορού, από έναν Δάσκαλο-  τον Θωμά Γκουντή- που φρόντιζε να καθοδηγεί όσα παιδιά είχαμε ανάγκη από κάτι «άλλο». Αγάπησα, λοιπόν, τη σκηνή, αρχικά μέσα από το χορό. 

Μικρή τι ταινίες σου άρεσαν να παρακολουθείς στην τηλεόραση ή στο σινεμά;

Τον ελεύθερο χρόνο μου τον περνούσα κυρίως βλέποντας ταινίες- είχαμε ένα καλό αρχείο από ταινίες. Αγαπούσα πάρα πολύ τα μιούζικαλ του Χόλυγουντ, μικρό κορίτσι τα τραγουδούσα πολύ και τα «χόρευα» και τα έβλεπα ξανά και ξανά. Από το σινεμά έχω έντονη παιδική ανάμνηση τον «Λώρενς της Αραβίας»- όπου μου ψιθύριζε ο πατέρας μου τους υποτίτλους μιας και δεν ήξερα ακόμη να διαβάζω, και τους ναζί που λιώνανε από το πρώτο Indiana Jones. Πολύ σύντομα ήρθα σε επαφή και με ταινίες που θα λέγαμε πως δεν ήταν για την ηλικία μου. Ελλείψει άλλου πόλου στην επαρχία, γνώρισα και αγάπησα π.χ. τον Καρλ Ντράγερ, από 12 χρονών. Το αναφέρω αυτό γιατί μου αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα ότι κάτι που είναι σπουδαίο μπορεί να αγγίξει και να μιλήσει σε όλες τις ηλικίες και ότι δεν πρέπει να υποτιμούμε τους εφήβους και να τους βλέπουμε σαν μωρά. Δείξε σε κάποιον εμπιστοσύνη και αυτός αυτόματα θα αναλάβει ευθύνη. Τηλεόραση δεν έβλεπα ιδιαίτερα.  Χορός, λοιπόν, σινεμά -σε βιντεοκασέτες δυστυχώς- και αρκετό εξωσχολικό διάβασμα. Η ενασχόληση με την τέχνη ερχόταν ως ανάγκη, μοιραία και εμμονικά- δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Πόση 

καφετέρια πια; (γέλια)

 

Με το θέατρο και την υποκριτική πως ξεκίνησες να ασχολείσαι; Σου άρεσε από μικρή; Από την παιδική ηλικία καλλιεργούσες μέσα σου το «μικρόβιο» της υποκριτικής ή είχες στο μυαλό σου και κάποιον άλλον επαγγελματικό προσανατολισμό που στην πορεία άλλαξε;

Η σχέση μου με το θέατρο ξεκίνησε μάλλον ανορθόδοξα. Δεν ήταν στα πλάνα μου- γιατί business before pleasure. Θα σπούδαζα νομική – θα εξασφάλιζα δηλαδή λίγο χρόνο ακόμη μέχρι να κατασταλάξω στο τί ακριβώς ήθελα. Βρέθηκα λοιπόν στην Γαλλία να σπουδάζω δικηγόρος………. εκεί κατάλαβα ότι δεν είναι ο χώρος μου αυτός. Γυρίζω στην Ελλάδα, περνάω ένα μεγάλο διάστημα απέραντου σκορπίσματος και αδράνειας έως ότου αποφασίζω να βγω από αυτό- σπουδάζοντας Γαλλική φιλολογία και παράλληλα -ανομολόγητα σχεδόν- δίνω εξετάσεις για να περάσω σε μια δραματική σχολή. Να το γνωρίσω- αν κάνω γι’ αυτό- «βρε αδερφέ» και βλέπουμε…… Από τότε, κάθε χρόνος που περνάει και όσο το γνωρίζω περισσότερο σε βάθος τόσο πιο πολύ το επιθυμώ. 

 

Ποιες είναι οι σπουδές που έχεις κάνει όσο αφορά το θέατρο και την υποκριτική;

Τελείωσα τη σχολή του Εθνικού θεάτρου, δούλεψα σε πολλές παραστάσεις- την μια μετά την άλλη- απέκτησα ώρες πτήσεις πάνω στη σκηνή, ακόνιζα τα εκφραστικά μου μέσα, αναγνώριζα τις ανεπάρκειές μου – τις δούλευα,  τις ξεπερνούσα, αποκτούσα καινούριες, αναδύονταν παλιές… κοκ. Μετά από 10 χρόνια αισθάνθηκα την ανάγκη να ξαναγίνω μαθήτρια. Έκανα ένα Μάστερ Υποκριτικής με υποτροφίες των ιδρυμάτων Ωνάση και Λεβέντη στην Royal Central School of Speech and Drama.

 

Για τη μέθοδο clowning πως μαθαίνεις;  Και για τον περισσότερο κόσμο εξήγησε μας τι είναι η μέθοδος  clowning και από πού έχει ρίζες ; 

Εκεί, στη Royal Central School of Speech and Drama, γνώρισα τη μέθοδο του Clowning. Η βασική σχολή βρίσκεται στη Γαλλία και είναι η σχολή του Jacques Lecoq. Αφορά το σωματικό θέατρο, τη μάσκα, το «παιχνίδι», τη «συνενοχή» και τη «διαθεσιμότητα». Από εκεί και από την δεκαετία του ‘70 βγαίνουν σπουδαίοι δάσκαλοι. ‘Έναν τέτοιο συνάντησα και στη Central – τον Mark Bell- και στη συνέχεια κυνήγησα και άλλους για να εμβαθύνω στην τεχνική αυτή προσέγγιση  της υποκριτικής περισσότερο. 

 

Προσωπικά στην Ερατώ από την ώρα που άρχισε να εφαρμόζει την συγκεκριμένη μέθοδο clowning  ως ηθοποιός πού τι βοήθησε και τι βελτιώσεις είδε στην προσωπική της δουλειά ;

Έμεινα στο Λονδίνο τρία χρόνια δουλεύοντας πάνω σ’ αυτό και θα ήθελα να μείνω κι άλλα τόσα..  Η μέθοδος αυτή υπήρξε αποκαλυπτική για μένα. Από την πρώτη στιγμή που φόρεσα τη μύτη, κατάλαβα όλη τη δύναμη που μπορεί αυτή η μικρή «μασκούλα» να απελευθερώσει. Μια σειρά από ασκήσεις που σε «υποχρεώνουν» να αποτύχεις, να ανακαλύψεις τον κλοουνάκι που κρύβεις μέσα σου, να αρχίσεις να συνηθίζεις και να συμπαθείς τον «χαζό» εαυτό σου, εκείνον που δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι τα καταφέρνει, ότι είναι ο καλύτερος, ότι πρέπει να τα κάνει όλα «σωστά». Εν ολίγοις, να συμφιλιωθείς  κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς με τα λάθη σου και δευτερευόντως- αλλά εξ ‘ίσου σημαντικό – να σου φανερωθεί ότι η δημιουργικότητα σου είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα ιδιαίτερά σου λάθη. Η μέθοδος αυτή επίσης εισάγει πιο δυναμικά το ίδιο το παιχνίδι στην διαδικασία της υποκριτικής επιβεβαιώνοντας την έννοια του «παίζω» θέατρο.

 

Η  Ερατώ Πίσση πόσο καιρό  διδάσκει υποκριτική και μέθοδο clowning και πού μπορεί να τη βρει κάποιος εάν θέλει να εξασκήσει τη συγκεκριμένη μέθοδο;

Έχουν περάσει ήδη τέσσερα χρόνια που διδάσκω και ταυτόχρονα διδάσκομαι από τους μαθητές- συνεργάτες μου την μέθοδο αυτή στη «Αθηναϊκή Σχολή- Κάλβου Καλαμπόκη».  Όσο δουλεύουμε τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε και βρίσκουμε τις πολλαπλές εφαρμογές που μπορεί να έχει το clowning: στην ψυχολογία, στην δημιουργικότητα, στην χαρά, στην παιδικότητα, στην πειθαρχεία, στην οργάνωση, στην υποκριτική, στην σκηνοθεσία, στον αυτοσχεδιασμό, στα κλασσικά κείμενα ακόμα στα ανέκδοτα χαχα. 

 

Εν μέσω πανδημίας ή τηλεκπαίδευσης βοήθησε ή δυσκόλεψε πιο πολύ το κομμάτι του θέατρου και τέχνης και του πολιτισμού; Η  μέθοδος clowning θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα εάν γίνονταν μόνο  μέσω τηλεκπαίδευσης ή το σωστό είναι να γίνεται από κοντά σε κάποια θεατρική σχολή; 

Η τελευταία χρονιά, εν μέσω πανδημίας- φυσικά υπήρξε και η δυσκολότερη. Απαιτήθηκε σοβαρότητα και πολύ μελέτη για να προσαρμοστούν κομμάτια της δουλειάς στην οθόνη. Αλλά ναι, με λάθη, με χαρά, με δημιουργικότητα, με ανανέωση και ενημέρωση, καταφέραμε μέρος της δουλειάς να το ορίσουμε και μέσω αυτής. Φυσικά, το μέσο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση  να υποκαταστήσει τη δια ζώσης ανταλλαγή της αναπνοής και ανάσας που απαιτείται στη θεατρική πράξη.

 

Ερατώ ποιες είναι οι μελλοντικές σου κινήσεις;

Μελλοντικές κινήσεις: Επιθυμώ να συνεχίσω να διδάσκω- ομαι το Clowning καθώς με ανανεώνει  δημιουργικά και υποκριτικά. Φέτος θα δουλέψω στο Εθνικό Θέατρο στην παράσταση Φουέντε Οβεχούνα του Λόπε ντε Βέγκα σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου. Και θα συνεχίσω να «παίζω».

Related posts

Συνέντευξη Βίκυ Τσίγγα «Η Δύναμη Του Λόγου»

O Στάθης Αγγελόπουλος στο greekaffair σε μια σπάνια συνέντευξη μας εξομολογείται : «Το όνομα Αγγελόπουλος είναι πολύ Βαρύ είναι ευχή και κατάρα!»

Συνέντευξη: Αρχιεπίσκοπου Κρήτης κ. Ειρηναίος: “Ο ιός είναι χτύπημα στον εγωισμό και την αλαζονεία του ανθρώπου”

Newsroom